Ένα γιγάντιο ραδιενεργό τέρας ξυπνάει από τον λήθαργο του και σπέρνει τον τρόμο. Κι ενώ τα τέρατα δεν είναι μονάχα ένα, ο υπολοχαγός Φορντ φαντάζει ως ο μόνος που μπορεί να τερματίσει αυτή την καταστροφή.

Σκηνοθεσία:

Gareth Edwards

Κύριοι Ρόλοι:

Aaron Taylor-Johnson … Ford Brody

Ken Watanabe … Δρ Ishiro Serizawa

Elizabeth Olsen … Elle Brody

Bryan Cranston … Joe Brody

Juliette Binoche … Sandra Brody

Sally Hawkins … Δρ Vivienne Graham

David Strathairn … ναύαρχος William Stenz

Richard T. Jones … πλοίαρχος Russell Hampton

Carson Bolde … Sam Brody

Victor Rasuk … λοχίας Tre Morales

Patrick Sabongui … αντιπλοίαρχος Marcus Waltz

Jared Keeso … Jump Master

Al Sapienza … Huddleston

Brian Markinson … Whelan

Ken Yamamura … Takashi

Hiro Kanagawa … Hayato

Garry Chalk … Stan Walsh

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Max Borenstein

Στόρι: Dave Callaham

Παραγωγή: Jon Jashni, Mary Parent, Brian Rogers, Thomas Tull

Μουσική: Alexandre Desplat

Φωτογραφία: Seamus McGarvey

Μοντάζ: Bob Ducsay

Σκηνικά: Owen Paterson

Κοστούμια: Sharen Davis

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Godzilla
  • Ελληνικός Τίτλος: Godzilla
  • Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Γκοτζίλα

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Σεναριακή Πηγή

  • Χαρακτήρας: Godzilla της Toho.

Παραλειπόμενα

  • Το 2010, η εταιρία Legendary Pictures ανακοίνωσε πως είχε εξασφαλίσει τα δικαιώματα από την ιαπωνική εταιρία Toho, με πιθανή χρονολογία εξόδου το 2012. Τότε ανακοινώθηκε και πως το φιλμ δεν θα είναι σίκουελ του Γκοτζίλα του 1998, αλλά reboot βασισμένο κατευθείαν στην κλασική «Kaiju» ταινία του 1954.
  • Ο σχεδιασμός είχε ξεκινήσει για μια μικρού μήκους τρισδιάστατη ταινία IMAX το 2004 (Godzilla 3D to the Max). Το 2009 όμως η Legendary αποφάσισε να το μετασχηματίσει σε μεγάλου μήκους 3D ταινία.
  • Αναφορά του 2010 ήθελε σύμπτυξη των σεναρίου αυτού και του Pacific Rim, με τον Guillermo del Toro ως σκηνοθέτη. Ο ίδιος ο μεξικανός δημιουργός ήταν που επιβεβαίωσε πως δεν υπήρχε η παραμικρή αλήθεια σε αυτό το δημοσίευμα.
  • Για τον ρόλο του Φορντ, υποψήφιοι ήταν οι: Joseph Gordon-Levitt (αρνήθηκε), Henry Cavill, Scoot McNairy και Caleb Landry Jones.
  • Η τελική επεξεργασία του σεναρίου έγινε από τον Frank Darabont, χωρίς να φαίνεται αυτό στα κρέντιτ.
  • Ο Andy Serkis παρείχε συμβουλευτικό ρόλο για τις motion-capture σκηνές, όντας έμπειρος από εμψύχωση ψηφιακών όντων. Ο T.J. Storm όμως είναι ο motion-capture ερμηνευτής του Γκοτζίλα.
  • Ο Erik Aadahl βελτίωσε τον ήχο του βρυχηθμού του τέρατος με βάση την ταινία του 1954, ενώ εκτιμήθηκε ότι αυτός “ακούγονταν” σε απόσταση περίπου 5 χιλιομέτρων.
  • Ο Γκοτζίλα “είναι” 108,2 μέτρα ύφος, κάτι που τον κάνει τον ψηλότερο στην ιστορία των ταινιών του.
  • Οι εταιρίες που συνεργάστηκαν για τα ειδικά εφέ ήταν οι: Moving Picture Company (MPC), Double Negative, Weta Digital, Amalgamated Dynamics, ComputerCafe/CafeFX, Lidar VFX, Scanline VFX, Stereo D και The Third Floor.
  • Ένα κάμεο του Akira Takarada, που όφειλε την καριέρα του στην παλιά σειρά Γκοτζίλα, κόπηκε από την ταινία, αλλά παρόλα αυτά παρέμεινε το όνομα του στα κρέντιτ. Ο Edwards αργότερα δήλωσε πως μετάνιωσε οικτρά για το “κόψιμο” του.
  • Τα γυρίσματα μοιράστηκαν ανάμεσα στον Καναδά και τις ΗΠΑ (κυρίως Χαβάη). Στους τίτλους όμως έναρξης βλέπουμε τη Γαλλική Πολυνησία.
  • Μέσα σε δύο ημέρες, το πρώτο trailer είχε ξεπεράσει τις 9 εκατομμύρια θεάσεις στο YouTube.
  • Μία από τις πρώτες τελικές κόπιες πήγε στην Toho, που απάντησε με θετική κριτική για όσα είδαν. Η Legendary επίσης διοργάνωσε ειδικές προβολές για τους στρατευμένους.
  • Η ταινία βγήκε και τρισδιάστατη.
  • Ο στόχος επιτεύχθηκε στα ταμεία, με εισπράξεις 529 εκατομμύρια δολάρια, κι ενώ το κόστος ήταν κι αυτό υψηλό (160 το μπάτζετ, συν 100 εκ. δολάρια για την προώθηση). Η επιτυχία ώθησε την Toho να δημιουργήσει για πολλοστή φορά κι ένα δικό της reboot, που κυκλοφόρησε το 2016 με τίτλο Shin Godzilla, αλλά και τη Legendary στο να χτίσει πάνω του το δικό της MonsterVerse.

Κριτικός: Δημήτρης Κωνσταντίνου-Hautecoeur

Έκδοση Κειμένου: 14/5/2014

Ας είμαστε ειλικρινείς, η ταινία θα βρει αναμφίβολα το κοινό της. Οι φαν των ταινιών καταστροφής θα απολαύσουν τη δυνατή σκηνοθεσία, τα φοβερά εφέ, την εντυπωσιακή εικόνα και γενικώς το υψηλό τεχνικό επίπεδο. Οι φαν του Godzilla θα μείνουν με το στόμα ανοιχτό στη θέα ενός τέρατος γιγάντιου κι εκπληκτικά επιβλητικού, ασύγκριτα πιο καλοφτιαγμένου, φυσικά, από το αντίστοιχο του 1998, αλλά και πολύ πιο κοντά στο πρωτότυπο λουκ του. Αν ο πολύς θόρυβος σας φέρνει πονοκέφαλο εννοείται ότι θα μείνετε μακριά, ωστόσο προσωπικά έχω έντονες ενστάσεις ακόμα και για τους παραπάνω λόγους που θα κάνουν το φιλμ να εκτιμηθεί.

Μου θύμισε πολύ την περίπτωση του -τρομακτικά απογοητευτικού- περσινού «Άνθρωπος από Ατσάλι». Το ότι και τα δύο προέρχονται από τις ίδιες εταιρίες παραγωγής, δεν μπορεί παρά να επιβεβαιώνει τη σύγκριση. Αμφότερα αποτελούν θύματα της (μετα-νολανικής) μόδας των σκοτεινών, σοβαροφανών blockbuster. Μόνο που ο Nolan χρησιμοποιούσε τη σοβαροφάνειά του υποστηρίζοντάς την με στιβαρά σενάρια, κάτι που καθόλου δεν φαίνεται να απασχολεί το στεγνά εμπορικό Χόλιγουντ.

Ο νέος «Godzilla», λοιπόν, ξεκινά πολλά υποσχόμενος, με ένα αληθινά επιβλητικό πρώτο ημίωρο-45λεπτο να χτίζει εντυπωσιακή ένταση, πριν την εμφάνιση του πρώτου τέρατος. Κάπου εκεί χάνουμε τον Bryan Cranston και στη θέση του παίρνουμε μερικά απειλητικά γιγάντια τέρατα. Κάπου εκεί, επίσης, χάνουμε και σχεδόν κάθε αίσθηση καθηλωτικής αγωνίας και υποψία ανθρώπινων χαρακτήρων και στη θέση τους παίρνουμε… όλη την υπόλοιπη θορυβώδη διάρκεια της ταινίας.

Οι σεναριογράφοι σιγά-σιγά απομακρύνονται και αφήνουν όλο τον χώρο στον σκηνοθέτη Gareth Edwards να κάνει την υπόλοιπη δουλειά. Είπαμε, καλά την κάνει, εντυπωσιακά εφέ, εικόνες και λοιπά, αλλά του λείπει αυτό στο οποίο το παράκανε ο Emmerich: μια λίγο πιο ανάλαφρη διάθεση. Τουλάχιστον ο «Godzilla» του 1998, μέσα στην ανοησία του, ήταν ειλικρινής. Αυτός εδώ το παρακάνει από την αντίθετη μεριά (όπως ακριβώς και το «Άνθρωπος από Ατσάλι»), προσπαθώντας να δείξει τόσο σοβαρός, που γρήγορα ξεφουσκώνει και χάνει το ενδιαφέρον του. Όχι μόνο δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου χιούμορ, μα δεν υπάρχουν ούτε και χαρακτήρες για τους οποίους να νοιαστείς, ώστε να δικαιολογηθεί η σοβαροφάνεια. Όλοι οι ανθρώπινοι χαρακτήρες του φιλμ λειτουργούν ως γλάστρες που τρέχουν από δω κι από κει, καταφέρνοντας μόνο να αφαιρέσουν κινηματογραφικό χρόνο από τα τέρατα.

Ας το δούμε κι από την καθαρά geek πλευρά. Από τη μία, οι άνθρωποι απομακρύνουν χωρίς λόγο τον φακό από τα πολύ πιο ενδιαφέροντα τέρατα. Μα κι από την άλλη, αυτά δεν είναι ούτε ένα, ούτε δύο, αλλά τρία κι έτσι ο κινηματογραφικός χρόνος τού τόσο εντυπωσιακά καλοφτιαγμένου Γκοτζίλα μειώνεται ακόμα περισσότερο. Είναι βέβαια ευρηματικές οι απεικονίσεις των τερατο-μαχών από την οπτική των ανθρώπων (κι όχι πάντα της κάμερας-«παντογνώστη»), ωστόσο αισθάνεσαι μέσα σ` όλα αυτά την περίφημη σαύρα να είναι σχεδόν κομπάρσος!

Αν και σίγουρα λοιπόν θα εκτιμηθεί για το δυνατό τεχνικό του επίπεδο (στα πλαίσια του οποίου, ωστόσο, τα άλλα τέρατα θα άξιζαν ένα ευρηματικότερο design), ο «Godzilla» είναι μια θορυβώδης ταινία καταστροφής που πλήττεται από κουραστική σοβαροφάνεια, αλλά κι απόλυτη απουσία σεναρίου και ενδιαφερόντων χαρακτήρων για να την αιτιολογήσουν. Να με συγχωρέσετε, αλλά εγώ δεν βρίσκω κάτι διασκεδαστικό σε αυτό.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

20 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *