🆗 Εγχρ. 01 ωρ. 53 λεπ.
60 votes 4.6

ΣΥΝΟΨΗ

Όταν μια στρατιωτική μονάδα βρίσκεται σε αποστολή που τη φέρνει μπροστά σε αχαρτογράφητο έδαφος βγαλμένο από τη φαντασία, ξεθάβονται στοιχεία που πηγαίνουν πίσω στον καιρό των τιτάνων. Μια συνομωσία απειλεί ανοιχτά να αφανίσει τα τέρατα, καλά και κακά, μία και καλή από το πρόσωπο της Γης. Κι ενώ στο επίκεντρο της μαίνεται η σύγκρουση των θρυλικών Κινγκ Κονγκ και Γκοτζίλα, το μέλλον είναι αβέβαιο για όλους.

Σκηνοθεσία:

Adam Wingard

Κύριοι Ρόλοι:

Alexander Skarsgard … Δρ Nathan Lind

Millie Bobby Brown … Madison Russell

Rebecca Hall … Δρ Ilene Andrews

Brian Tyree Henry … Bernie Hayes

Shun Oguri … Ren Serizawa

Eiza Gonzalez … Maya Simmons

Julian Dennison … Josh Valentine

Kyle Chandler … Δρ Mark Russell

Demian Bichir … Walter Simmons

Kaylee Hottle … Jia

Lance Reddick … Κος Guillermin

Ronny Chieng … Jay Wayne

Hakeem Kae-Kazim … ναύαρχος Wilcox

Chris Chalk … Ben

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Eric Pearson, Max Borenstein

Στόρι: Terry Rossio, Michael Dougherty, Zach Shields

Παραγωγή: Alex Garcia, Jon Jashni, Eric McLeod, Mary Parent, Brian Rogers, Thomas Tull

Μουσική: Junkie XL

Φωτογραφία: Ben Seresin

Μοντάζ: Josh Schaeffer

Σκηνικά: Tom Hammock, Owen Paterson

Κοστούμια: Ann Foley

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Godzilla vs. Kong
  • Ελληνικός Τίτλος: Γκοτζίλα vs Κονγκ

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Σεναριακή Πηγή

  • Στόρι (χαρακτήρας): Κινγκ Κονγκ (1933) των Merian C. Cooper, Edgar Wallace.
  • Χαρακτήρας: Godzilla της Toho.

Παραλειπόμενα

  • Τέταρτο κεφάλαιο του MonsterVerse της Legendary Pictures. Μαζί, είναι η 36η ταινία που εμφανίζεται ο Γκοτζίλα, και η 12η για τον Κινγκ Κονγκ.
  • Όταν το 2015, με τον σχεδιασμό του Κονγκ: Η Νήσος του Κρανίου, η Legendary μετέφερε το σύμπαν τεράτων της από τη Universal στη Warner Bros., άμεσα φημολογήθηκε ότι τα δύο θρυλικά τέρατα θα έρχονταν αντιμέτωπα. Το στούντιο δεν άργησε να το επιβεβαιώσει, δίνοντας ως ημερομηνία εξόδου του φιλμ τις 29/5/2020. Επιπροσθέτως, ο παραγωγός Alex Garcia ανάφερε πως δεν θα είναι ένα ριμέικ της πρώτης κινηματογραφικής τους συνάντησης, δηλαδή του ιαπωνέζικου kaiju Κινγκ Κονγκ Εναντίον Γκοτζίλα του 1962.
  • Πέρα από αυτούς που αναφέρονται στους τίτλους του σεναρίου, μια ολόκληρη ομάδα από συγγραφείς έκαναν την πρώτη επεξεργασία.
  • Η Frances McDormand αρνήθηκε την πρόταση για συμμετοχή της.
  • Η Ziyi Zhang και η Jessica Henwick ήταν στο καστ, αλλά όχι στο τελικό μοντάζ.
  • Γυρίσματα έγιναν σε Νέα Υόρκη, Αυστραλία και Χαβάη.
  • Ταυτόχρονη πρεμιέρα στις αίθουσες και στην πλατφόρμα του HBO Max.
  • Μία βδομάδα πριν την έξοδο στις ΗΠΑ, η ταινία έκανε άνοιγμα σε αίθουσες 38 χωρών (όπως η Κίνα, το Μεξικό και η Αυστραλία), πετυχαίνοντας “ρεκόρ πανδημίας”.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Ο Junkie XL είχε γράψει από μόνος του μουσική για τον Γκοτζίλα, όντας φανατικός φίλος του τέρατος. Σκέφτηκε τότε να παρουσιάσει στον Wingard τη δουλειά του, κι εκείνος του ανέθεσε τη μουσική της ταινίας.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 3/4/2021

Ακόμα πονάω! Πριν από οτιδήποτε άλλο, αξίζει να δοθεί ειδική μνεία στα ψηφιακά εφέ, που παρουσιάζουν τα χτυπήματα ανάμεσα στα δύο ιερά τέρατα της μεγάλης οθόνης με τέτοιο όγκο, που θαρρείς πως η ισχύ τους βγαίνει από την οθόνη και σε ταρακουνά. Μακάρι αυτό να συνοδεύονταν κι από ένα σενάριο, που στην προκειμένη χαριστικά θα λέγαμε πως πρόκειται για «μία από τα ίδια»…

Ως προς το τελευταίο, λοιπόν, έχουμε το λιγότερο απομυθοποίηση. Το επόμενο που απομένει να περιμένουμε είναι ο Κονγκ να αρχίζει να ασχολείται με το κέντημα! Η όλη έμπνευση του σεναρίου, που φυσικά δεν σας αποκαλύπτουμε, αναγάγει τη φαντασία σε αντίστοιχη επιστημονική, κι εμείς κλαίμε που επενδύσαμε τόσα όνειρα πάνω σε πλάσματα που ως σήμερα συμβόλιζαν την κακή διαχείριση του ανθρώπου πάνω στο οικοσύστημα και την τεχνολογία.

Η παραγωγή φυσικά είναι πάμπλουτη. Υπερθέαμα με τα όλα του. Με εξαίρεση μια υποπλοκή που θέλει να συμπεριλάβει, δίχως ιδιαίτερης αξίας επί της πλοκής (πέρα από την άντληση κερδών κι από νεαρότερες ηλικίες), τη Millie Bobby Brown στο καστ, και κάμποση ώρα μέχρι τα μισά που έχουμε το κλασικό «ζέσταμα», όταν η δράση πατάει γκάζια, η ψυχαγωγία είναι στο επίπεδο που της αρμόζει. Η κόντρα ανάμεσα στα δύο τέρατα λειτουργεί δυναμικά, με τα εφέ να είναι τόσο αψεγάδιαστα, που χαίρεσαι που τα μπλοκ-μπάστερ έχουν φτάσει σε ένα τέτοιο επίπεδο ψευδαίσθησης. Το ότι στο φινάλε έχουμε παραπομπή στα «άστα να πάνε» σίκουελ της Toho (με ολίγο δάνειο από Pacific Rim), ας το προσπεράσουμε, μια και το μεγάλο κακό δεν έρχεται από εκεί.

Αν δεν σας ξενίσει η sci-fi κατρακύλα, που θα μπορούσε φυσικά να γίνει με σωστότερους όρους, σίγουρα θα παρατηρήσετε την προχειρότητα στη διαχείριση της κοινής λογικής σε μικρά αλλά και σε χοντρότερα σημεία. Και όπως συμβαίνει σε όλες τις ταινίες του είδους που από παράδοση έχουμε 5-6 ανθρώπους στο σενάριο-στόρι, απορείς που τόσα μάτια δεν είδαν τα αυτονόητα κενά, που μόνο σε κωμωδία αποδέχεσαι.

Κάπου ανάμεσα σε κόντρες που ήθελες να δεις, και μάλιστα με τον συγκεκριμένο τρόπο, και σημεία που μπορούν ακόμα και να σου προκαλέσουν το γέλιο, το τερατοσύμπαν ανανεώνει την ύπαρξη του με ένα ακόμα κεφάλαιο που δεν είναι μεν άκυρο, αλλά ούτε εντείνει την αναμονή για παρακάτω. Μήπως η αθωότητα παλιότερων καιρών ήταν πιο ταιριαστή ως συνοδεία σε πλάσματα που προκαλούν τη φαντασία ακόμα και με την απλή παρουσία τους; Γιατί αν αύριο δούμε τον Γκοτζίλα να φοράει χακί, και τον Κονγκ σε ρόλο τερατοψυχιάτρου, δεν ξέρω αν θα συνεχίσουν να μας συγκινούν το ίδιο…

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

26 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Νεοτερες Ταινιες στη Βαση