
Μόνοι στο Παρίσι
- Deux Moi
- Someone, Somewhere
- 2019
- Γαλλία
- Γαλλικά
- Αισθηματική, Δραμεντί
- 18 Ιουνίου 2020
Ο Ρεμί, ένας νεαρός Παριζιάνος με ανειδίκευτη εργασία, μένει μοναχός του σε ένα διαμέρισμα. Από δίπλα, η Μελανί, επίσης Παριζιάνα αλλά επιστήμονας, ζει κι αυτή σε παρακείμενο διαμέρισμα ολομόναχη. Δύο μοναχικές ψυχές, δύο καταθλιπτικές υπάρξεις που ζουν τόσο κοντά ο ένας στον άλλον, αλλά δεν γνωρίζονται. Μήπως αυτό αλλάξει κάποτε;
Σκηνοθεσία:
Cedric Klapisch
Κύριοι Ρόλοι:
Francois Civil … Remy Pelletier
Ana Girardot … Melanie Brunet
Camille Cottin … η ψυχίατρος της Melanie
Francois Berleand … Δρ J.B. Meyer
Simon Abkarian … Mansour
Rebecca Marder … Capucine Brunet
Eye Haidara … Djena
Pierre Niney … Mathieu Bernard
Zinedine Soualem … ο φαρμακοποιός
Paul Hamy … Steevy
Marie Bunel … Κα Pelletier
Patrick d’Assumcao … Κος Pelletier
Garance Clavel … η κουνιάδα του Remy
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Santiago Amigorena, Cedric Klapisch
Παραγωγή: Cedric Klapisch, Bruno Levy
Μουσική: Loic Dury, Christophe Minck
Φωτογραφία: Elodie Tahtane
Μοντάζ: Valentin Feron
Σκηνικά: Chloe Cambournac
Κοστούμια: Anne Schotte
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Deux Moi
- Ελληνικός Τίτλος: Μόνοι στο Παρίσι
- Διεθνής Τίτλος: Someone, Somewhere
Παραλειπόμενα
- Όπως συνηθίζει, ο Cedric Klapisch έχει κι εδώ κάμεο σε ταινία του, υποδυόμενος έναν από τους καλεσμένους στο πάρτι συνταξιοδότησης.
- Έσχατη ταινία για τη Renee Le Calm, εδώ σε πολύ μικρό ρόλο, που εμφανίστηκε σε 6 ταινίες του Klapisch και έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 101 ετών.
Κριτικός: Σοφία Γουργουλιάνη
Έκδοση Κειμένου: 16/6/2020
Οι γαλλικές ρομαντικές κομεντί τα τελευταία χρόνια έχουν αποφασίσει, αυτοβούλως, να εισβάλλουν στα θερινά κινηματογραφικά μας βράδια, αγνοώντας πλήρως το αδιαμφισβήτητο γεγονός πως το πολύ το κύριε ελέησον το βαριέται κι ο παπάς…
Ο Cedric Klapisch έρχεται εδώ με τον ρεαλισμό του συννεφιασμένου Παρισιού και του έρωτα στα χρόνια των σόσιαλ μίντια, να ενώσει με τα δεσμά του έρωτα δύο γείτονες. Δύο γείτονες μεν, πλην εντελώς αγνώστους μεν, που ίσως τελικά να ανακαλύψουν τον απόλυτο έρωτα μακριά από τις οθόνες των υπολογιστών και κοντά στην ίδια τους την πόρτα.
Κι αν περιμένετε τη φρέσκια πνοή που θα ανανεώσει με την ορμή της τη ρομαντική κομεντί., ο Klapisch δυστυχώς θα αποδειχθεί ανεπαρκής, χαρίζοντας μας τελικά μια ταινία γεμάτη κλισέ ενός σύγχρονου πληκτικού ρεαλισμού. Και μας μιλά εντέλει για την πλήξη της καθημερινότητας, αφαιρώντας της την όποια μαγεία μπορεί να της χαρίσει η έβδομη τέχνη. Εν ολίγοις, καταφέρνει να κινηματογραφήσει συμβατικά ακόμα και την απόλυτη ομορφιά του Παρισιού, ενώ διαθέτει ένα σενάριο που ποντάρει στον ωμό ρεαλισμό, αγνοώντας πλήρως τα μαγικά που μετατρέπουν το βαρετό σήμερα σε σινεμά.
Ίσως το καλοκαιρινό αεράκι, η μπύρα, τα ποπ-κορν και το χαμόγελο ενός κάποιου συντρόφου στο διπλανό κάθισμα να χαρίσουν στην ταινία του Klapisch τη μαγεία που δεν καταφέρνει να πλάσει για τον εαυτό της. Και τότε ναι, ίσως ο απόλυτος ρεαλισμός της αναζήτησης του έρωτα να μετατραπεί σε κινηματογραφική μαγεία.
Βαθμολογία: