Captain Phillips (2013)

ΣΥΝΟΨΗ

Την ένταση πυροδοτεί η κατάληψη του αμερικανικού φορτηγού πλοίου Μερσκ Αλαμπάμα από σομαλούς πειρατές. Η ιστορία επικεντρώνεται στη σχέση ανάμεσα στον καπετάνιο Ρίτσαρντ Φίλιπς και τον σομαλό ομόλογό του, που τον κρατάει όμηρο. Οι δυο τους θα εμπλακούν σε μια σκληρή αντιπαράθεση, 145 μίλια μακριά από τις σομαλικές ακτές, και θα βρεθούν στο έλεος δυνάμεων που δεν μπορούν να ελέγξουν.

Σκηνοθεσία:

Paul Greengrass

Κύριοι Ρόλοι:

Tom Hanks … καπετάνιος Richard ‘Rich’ Phillips

Barkhad Abdi … Abduwali Muse

Faysal Ahmed … Nour Najee

Barkhad Abdirahman … Adan Bilal

Mahat M. Ali … Walid Elmi

Catherine Keener … Andrea Phillips

Michael Chernus … Shane Murphy

David Warshofsky … Mike Perry

Corey Johnson … Ken Quinn

Chris Mulkey … John Cronan

Yul Vazquez … καπετάνιος Frank Castellano

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Billy Ray

Παραγωγή: Dana Brunetti, Michael De Luca, Scott Rudin

Μουσική: Henry Jackman

Φωτογραφία: Barry Ackroyd

Μοντάζ: Christopher Rouse

Σκηνικά: Paul Kirby

Κοστούμια: Mark Bridges

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Captain Phillips
Ελληνικός Τίτλος: Captain Phillips

Σεναριακή Πηγή

Βιβλίο: A Captain’s Duty: Somali Pirates, Navy SEALs, and Dangerous Days at Sea των Richard Phillips, Stephan Talty.

Κύριες Διακρίσεις

Υποψήφιο για Όσκαρ καλύτερης ταινίας, δεύτερου αντρικού ρόλου (Barkhad Abdi), διασκευασμένου σεναρίου, μοντάζ, ήχου και ηχητικών εφέ.
Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας (δράμα), σκηνοθεσίας, πρώτου αντρικού ρόλου (Tom Hanks) σε δράμα και δεύτερου αντρικού ρόλου (Barkhad Abdi).
Βραβείο Bafta δεύτερου αντρικού ρόλου (Barkhad Abdi). Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία, πρώτο αντρικό ρόλο (Tom Hanks), σενάριο, μουσική, φωτογραφία, μοντάζ και ήχο.

Παραλειπόμενα

Η Sony Pictures αγόρασε τα δικαιώματα του A Captain’s Duty το 2010, έναν χρόνο μετά την έκδοση του, με τον Tom Hank να συνδέεται με τον σχεδιασμό από το 2011, μόλις διάβασε το σενάριο.
Ο Ron Howard ήταν ο αρχικός σκηνοθέτης, αλλά προτίμησε να ανταλλάξει με τον Greengrass αυτή την ταινία για το Rush.
Για τους ρόλους των πειρατών, πέρασαν από οντισιόν 700 Σομαλοί. Ανάμεσα τους ήταν και ο πρόσφυγας Barkhad Abdi, που έκανε τόση εντύπωση με αυτό του το ντεμπούτο, που βρέθηκε υποψήφιος για Όσκαρ. Πριν πάρει τον ρόλο, ήταν πωλητής κινητών στο μαγαζί του πατέρα του στη Μινεάπολις, κάτι που δεν εγκατέλειψε άμεσα, μια και ο μισθός του για την ταινία ήταν μόλις 65 χιλιάδες δολάρια.
Αρκετές σκηνές που αφορούσαν τον χαρακτήρα της Catherine Keener κόπηκαν στο μοντάζ.
Τα γυρίσματα έγιναν στη Μεσόγειο, στις ακτές της Μάλτας.
Σε ένα άρθρο της New York Post, γράφτηκε ότι μαρτυρίες του αληθινού πληρώματος συμφωνούσαν ότι ο καπετάνιος δεν ήταν τόσο ηρωικός όσο δείχνει η ταινία. Παρομοίως, ο αρχιμηχανικός Mike Perry δήλωσε σε συνέντευξη στο CNN ότι το φιλμ δεν λέει την πραγματική ιστορία.
Με μπάτζετ 55 εκατομμύρια δολάρια, το φιλμ έβγαλε από τα ταμεία 220,6.

ΚΡΙΤΙΚΗ #1

Κριτικός: Γιώργος Δαβίτος
Έκδοση Κειμένου: 22/10/2013

Με βάση την πρώτη πειρατεία που έγινε σε φορτηγό πλοίο των ΗΠΑ εδώ και διακόσια χρόνια, το «Captain Phillips» είναι μια τεταμένη κινηματογραφική εμπειρία. Ο Paul Greengrass, καθόλου ξένος στη δημιουργία ταινιών με πολύ σασπένς («Πτήση 93», η τριλογία «Bourne»), σκηνοθετεί αυτή την αληθινή ιστορία με το χαρακτηριστικό ντοκιμαντερίστικο στυλ του, παρέχοντας μας ένα τεχνικά άρτιο αλλά άνισα δομημένο έργο.

Ο Tom Hanks πρωταγωνιστεί ως καπετάν Phillips, ένας αυστηρός τύπος που ξεκίνα από το Ομάν για να παραδώσει τα τρόφιμα και τις προμήθειες του στη Μομπάσα. Ωστόσο, σομαλοί πειρατές καταλαμβάνουν στα μέσα της διαδρομής το πλοίο ζητώντας λεφτά. Με τους πολιτισμούς των ΗΠΑ και της Σομαλίας να παρουσιάζονται από μια χούφτα σύντομων σκηνών αναμεμιγμένων μεταξύ τους, ένας αρκετά έξυπνος τρόπος επίδειξης των έντονων αντιθέσεων στις πολιτιστικές συμπεριφορές κι ανάγκες επιβίωσης, αυτή η πρώτη πράξη, η οποία καταλαμβάνει περίπου το ήμισυ της συνολικής διάρκειας της ταινίας, είναι αρκετά συγκλονιστική και σε έχει κυριολεκτικά στην τσίτα. Η δομή της θυμίζει μια ταινία δράσης χωρίς όμως τους στερεότυπους καλούς και κακούς. Ρίχνοντας φως και στις δύο πλευρές της σύγκρουσης, χωρίς ποτέ να διαλέγει πλευρά, η ταινία του Greengrass συλλαμβάνει άψογα την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης δράσης κάτω από ακραίες συνθήκες και επιλέγει να δημιουργήσει μια ιστορία όπου οι άνθρωποι δρουν σαν πραγματικοί άνθρωποι. Κάθε εξέλιξη γίνεται όλο και πιο ανησυχητική, ανεβάζοντας την ένταση κατακόρυφα, κρατώντας την προσοχή σου μέχρι το τέλος.

Δυστυχώς όμως το φιλμ χάνει, εν μέρει, τη δυναμική του στο δεύτερο μισό. Η μεγαλύτερη παγίδα στην όποια πέφτει είναι το γεγονός ότι όσο ο Greengrass προσπαθεί, και σαφέστατα πετυχαίνει, να κρατήσει την αδρεναλίνη σε ψηλά επίπεδα, τόσο χάνει από την ιστορία του, αποδεικνύοντας ότι η απόφαση του να κινηματογραφήσει εξ ολοκλήρου την ιστορία ως ένα θρίλερ δράσης κι όχι ως ένα δράμα ήταν λανθασμένη. Με τον φόβο να μην κάνω spoiler σε αυτούς που δεν ξέρουν την πραγματική ιστορία και το πώς εξελίχτηκαν τα πράγματα, το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι η ταινία από ένα σημείο και μετά μοιάζει να επαναλαμβάνεται και στις δύο περίπου ώρες που διαρκεί σε κάνει να αναρωτιέσαι γιατί δεν κόπηκαν κάποια σημεία στο μοντάζ. Αυτό συμβαίνει γιατί παρά την εξαιρετική ατμόσφαιρα της, ορισμένες σκηνές και σεναριακές ευκολίες αφαιρούν την ανησυχία που διαθέτουμε ως κοινό, ενώ δεν βοηθάει και το γεγονός ότι ορισμένες εξελίξεις πραγματοποιούνται ακριβώς όπως τις περιμένουμε χωρίς κάποιο «τουίστ».

Είναι βέβαια σχεδόν αυτονόητο να πούμε ότι πέρα από το ελαττωματικό σενάριο του, το φιλμ αριστεύει τεχνικά κι ερμηνευτικά. Από τη μια έχουμε τον Greengrass που ενώ στα προηγούμενα έργα του είχε την τάση να βασίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό στην «κάμερα χεριού» και άλλα, για λογούς εντυπωσιασμού, κόλπα, εδώ φαίνεται να ωριμάζει. Η ταινία μεταφέρει τη δράση και την ένταση με έναν οργανικό τρόπο επιτυγχάνοντας έναν έντονο ρεαλισμό, όπου αυτά που διακυβεύονται δεν είναι ποτέ υπό αμφισβήτηση και η ιστορία δεν χάνεται. Και από την άλλη έχουμε τον Tom Hanks, ο οποίος δίνει μια από τις πιο καλύτερες ερμηνείες του εδώ και χρόνια. Χρησιμοποιώντας πλήρως τα ερμηνευτικά του ταλέντα, σκάβει βαθιά σε έναν χαρακτήρα ωμό και συναισθηματικά πολύπλοκο και αριστεύει αποτελώντας εύκολα την καρδιά της ταινίας.

Δίνοντας μια νέα προοπτική στο τι είναι πολύτιμο και τι όχι, το «Captain Phillips» είναι, πέρα από τα ελαττώματα της, μια καθηλωτική βιογραφία που θα σας κρατήσει σε εγρήγορση όπως οφείλει να κάνει κάθε μεγάλη ιστορία.

Βαθμολογία:

ΚΡΙΤΙΚΗ #2

Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος
Έκδοση Κειμένου: 5/7/2014

Αφορά πραγματική ιστορία. Είναι δύσκολο να μη σκεφτείς ότι το φιλμ, πέρα απ’ την ψυχαγωγία του σασπένς και τη ρεαλιστική σοβαρότητα στην απόδοση χαρακτήρων και καταστάσεων, λειτουργεί καθησυχαστικά για τον αμερικανό πολίτη, αφού προκειμένου να σωθεί ένας άνθρωπος, επιστρατεύεται ολόκληρη στρατιωτική υπερπαραγωγή, κάτι που ως νόημα είναι σκέτη πολιτική διαφήμιση. Πέραν τούτου, ο σπεσιαλίστας των δραματικών περιπετειών βρετανός Πολ Γκρίνγκρας εξισώνει δραματουργικά τον σομαλό αρχιπειρατή με τον πλοίαρχο Φίλιπς, δείχνει την πειρατεία και ως μια αναγκαιότητα επιβίωσης (πλούσια κράτη, φτωχά κράτη), όμως αναλώνεται στην συνέχεια τόσο πολύ με την επιχείρηση διάσωσης, βιάζει τόσο εξαντλητικά το σασπένς και ζητά από τον Τομ Χανκς να το παίξει τόσο πολύ «απλός άνθρωπος που τρομάζει και αγωνιά», έστω κι αν η ερμηνεία είναι σωστή, που τελικά το όλο εγχείρημα κραυγάζει για Όσκαρ .

Βαθμολογία: