Μπλε Φεγγάρι (2021)

ΣΥΝΟΨΗ

Η Ιρίνα ζει σε μια «τοξική» οικογένεια, εγκλωβισμένη στην οικογενειακή επιχείρηση, ένα ορεινό ξενοδοχείο. Για να ξεφύγει από τη βία που την περιβάλλει, επιδιώκει να περάσει στο πανεπιστήμιο, στο Βουκουρέστι. Μια παράξενη σεξουαλική εμπειρία με έναν παντρεμένο καλλιτέχνη που γνωρίζει σε ένα πάρτι, θα τη φέρει σε σημείο να απαντήσει στη βία των ανδρών που υπάρχουν στη ζωή της. Παρακινημένη από το γυναικείο της ένστικτο, αλλά και το εύστροφο μυαλό της, σιγά-σιγά τους παρασύρει όλους σε ένα ανεπαίσθητο αλλά επικίνδυνο ψυχολογικό παιχνίδι. Και χωρίς να το καταλάβουν, οι θύτες μεταμορφώνονται σε θύματα…

Σκηνοθεσία:

Alina Grigore

Κύριοι Ρόλοι:

Ioana Chitu … Irina

Mircea Postelnicu … Liviu Ursu

Mircea Silaghi … Sergiu Ursu

Vlad Ivanov … Mihai

Emil Mandanac … Tudor

Ioana Ilinca Neacsu … Viki

Ioana Flora … Mariana

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Alina Grigore

Παραγωγή: Gabi Suciu, Robi Urs

Μουσική: Subcarpati

Φωτογραφία: Adrian Paduretu

Μοντάζ: Mircea Olteanu, Costi Zaharia

Σκηνικά: Anastasia Ionescu

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Crai Nou
Ελληνικός Τίτλος: Μπλε Φεγγάρι
Διεθνής Τίτλος: Blue Moon

Κύριες Διακρίσεις

Βραβείο καλύτερης ταινίας στο φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν.
Ειδικό βραβείο επιτροπής στο φεστιβάλ Σόφιας.

Παραλειπόμενα

Σκηνοθετικό ντεμπούτο για την ηθοποιό Alina Grigore.
Η δημιουργός κατήγγειλε το εθνικό κέντρο κινηματογράφου της Ρουμανίας, επειδή της αρνήθηκε τη χρηματοδότηση, θεωρώντας ότι δεν υπήρχε εθνικό ή διεθνές ενδιαφέρον για μια ταινία για τις γυναίκες.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σοφία Γουργουλιάνη
Έκδοση Κειμένου: 9/2/2023

Στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της, η ρουμάνα Αλίνα Γκριγκόρε αξιοποιεί το πολιτισμικό υπόβαθρο της υπαίθρου της χώρας της για να παρουσιάσει μια ιστορία σκληρού ρεαλισμού που τοποθετεί στο κέντρο της το trendy αφήγημα του female-empowerment.

Εδώ, η Ιρίνα, μια νεαρή γυναίκα, βρίσκεται παγιδευμένη στις ασφυκτικές «αγκάλες» μιας οικογένειας που προσπαθεί να επιβιώσει σε ένα αναπτυσσόμενο τουριστικό θέρετρο της πατρίδας της. Η οικογένεια αναλώνεται σε πράξεις συγκαλυμμένης και πρόδηλης βίας απέναντι στις γυναίκες της οικογένειας, και η Ιρίνα αποζητά εναγωνίως τη φυγή και τις σπουδές.

Η σκηνοθεσία της Γκριγκόρε κινείται στα πλαίσια ενός ρεαλισμού ξαναειπωμένου και ξαναϊδωμένου, που υπηρετεί όμως το αφηγηματικό πλαίσιο κερδίζοντας εντέλει τις εντυπώσεις.

Το σενάριο κινείται μέσα στα πλαίσια ενός φεμινισμού-μόδα της εποχής που μοιάζει να δυσκολεύει κοινό και δημιουργούς να πλάσουν αξιομνημόνευτους χαρακτήρες που να ξεφεύγουν από το δίπολο καλού-κακού. Και, βέβαια, η Γκριγκόρε πέφτει θύμα αυτού του πλαισίου αφηγούμενη μια ιστορία όμορφης αισθητικής, αλλά «μικρών» χαρακτήρων.

Συμπερασματικά, πρόκειται για ένα ντεμπούτο που αφήνει υποσχέσεις χωρίς βέβαια να προσφέρει κάποια αλησμόνητη κινηματογραφική εμπειρία.

Βαθμολογία: