Οι Αμερικάνοι φοβούνται μια επικείμενη επίθεση από τους Ιάπωνες μετά την καταστροφή του Περλ Χάρμπορ. Πάνω στον πανικό, απίστευτα χαζές και κωμικές καταστάσεις συμβαίνουν στην Καλιφόρνια από πολίτες και στρατιώτες, καθώς οχυρώνονται για να αντιμετωπίσουν τον εχθρό. Και για… καλή τους τύχη, ένα ιαπωνικό υποβρύχιο με τρελαμένο καπετάνιο θέλει να χτυπήσει το Χόλιγουντ για εντυπωσιασμό.
Σκηνοθεσία:
Steven Spielberg
Κύριοι Ρόλοι:
Treat Williams … δεκανέας Chuck ‘Stretch’ Sitarski
Nancy Allen … Donna Stratton
Dan Aykroyd … λοχίας Frank Tree
Ned Beatty … Ward Douglas
John Belushi … σμηναγός Wild Bill Kelso
Lorraine Gary … Joan Douglas
Murray Hamilton … Claude Crumn
Christopher Lee … πλοίαρχος Wolfgang von Kleinschmidt
Tim Matheson … πλοίαρχος Loomis Birkhead
Toshiro Mifune … αντιπλοίαρχος Akiro Mitamura
Warren Oates … συνταγματάρχης ‘Madman’ Maddox
Robert Stack … υποστράτηγος Joseph W. Stilwell
Bobby Di Cicco … Wally Stephens
Eddie Deezen … Herbie Kazlminsky
Slim Pickens … Hollis P. Wood
John Candy … Foley
Elisha Cook Jr. … Dexter
Patti LuPone … Lydia Hedberg
Frank McRae … Ogden Johnson Jones
Wendie Jo Sperber … Maxine Dexheimer
Lionel Stander … Angelo Scioli
John Landis … Mizerany
Dick Miller … αστυνομικός Miller
Mickey Rourke … Reese
Penny Marshall … Δις Fitzroy
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Robert Zemeckis, Bob Gale
Στόρι: Robert Zemeckis, Bob Gale, John Milius
Παραγωγή: Buzz Feitshans
Μουσική: John Williams
Φωτογραφία: William A. Fraker
Μοντάζ: Michael Kahn
Σκηνικά: Dean Edward Mitzner
Κοστούμια: Deborah Nadoolman
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: 1941
- Ελληνικός Τίτλος: 1941: Από Πού Πάνε στο Χόλιγουντ, Παρακαλώ;
- Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: 1941 [Home Cinema]
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Όσκαρ φωτογραφίας, ήχου και ειδικών εφέ.
Παραλειπόμενα
- Παρότι πρόκειται για τη χειρότερα κριτικαρισμένη ταινία του Spielberg, με την πάροδο του χρόνου και τις προβολές στην τηλεόραση, απέκτησε cult φήμη.
- Το στόρι βασίζεται σε μια σειρά από αληθινά περιστατικά που έλαβαν χώρα κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
- Ο Kubrick είχε προτείνει ότι η ταινία θα έπρεπε να προωθηθεί ως δράμα, παρά ως κωμωδία. Χαρακτηριστικά, είχε πει στον Spielberg ότι η ταινία ήταν σπουδαία, αλλά όχι αστεία.
- Ανάμεσα στις λίγες ταινίες που έκανε στις ΗΠΑ ο σπουδαίος ιάπωνας ηθοποιός Toshiro Mifune, αυτή είναι η μόνη που ακούγεται η φωνή του δίχως ντουμπλάζ.
- Ο σκηνοθέτης είχε κάνει πρόταση στους John Wayne και Charlton Heston για τον ρόλο του Στίλγουελ. Αμφότεροι αρνήθηκαν, βρίσκοντας το φιλμ αντιπατριωτικό.
- Ντεμπούτο του Mickey Rourke στον κινηματογράφο.
- Ο John Belushi έλειψε δύο μέρες από τα γυρίσματα λόγω της άστατης νυχτερινής του ζωής.
- Κάποιες σκηνές ήταν τόσο θορυβώδεις στα γυρίσματα, που κανείς δεν άκουγε τον Spielberg, κι αυτός αναγκάζονταν αντί να φωνάζει “cut”, να πυροβολεί στον αέρα με ένα πολυβόλο από τα αντικείμενα του πλατό.
- Ο Spielberg γύρισε συνολικά 304 χιλιόμετρα υλικό σε φιλμ, μέσα σε 247 ημέρες γυρισμάτων.
- Δεύτερη του ταινία συνολικά, αλλά πρώτη του Dan Aykroyd που βγήκε στις αμερικανικές αίθουσες.
- Το αρχικό σενάριο ονομάζονταν The Night the Japs Attacked, και ήταν καθαρά μαύρη κωμωδία.
- Μπορεί ο διευθυντής φωτογραφίας William A. Fraker να ήταν υποψήφιος στα Όσκαρ, αλλά πριν τελειώσουν τα γυρίσματα είχε ήδη απολυθεί και αντικατασταθεί από τον Frank Stanley. Ο λόγος ήταν περί δημιουργικών διαφορών.
- Ο Ivan Reitman είχε πρώτος προσεγγισθεί να το αναλάβει, αλλά προτίμησε άλλη δουλειά.
- Ο James Caan κάνει ένα στιγμιαίο πέρασμα ως ναύτης σε μάχη.
- Ακόμα κι αν ήταν κριτική αποτυχία, τα ταμεία ήταν στο συν. Με κόστος 35 εκατομμύρια δολάρια, οι εισπράξεις ανήλθαν στα 92,4. Συγκεκριμένα όμως στις ΗΠΑ, έβγαλε μόλις 31,7.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Ο Steven Spielberg είχε πει ότι το εμβατήριο που έγραψε ο John Williams για αυτή την ταινία ήταν το αγαπημένο του από τον μόνιμο του συνθέτη.
Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος
Έκδοση Κειμένου: 11/5/2015
Αν θέλει κανείς να παρακολουθήσει μια μαζική υστερία δύο ωρών, χωρίς σταματημό, το φιλμ αυτό του Στίβεν Σπίλμπεργκ είναι ιδανικό. Οι Καλιφορνέζοι, νομίζοντας ότι εισβάλλουν οι Ιάπωνες, τα κάνουν όλα ρημαδιό. Αν όμως θέλει κανείς να δει μια ιστορία με χαρακτήρες, σίγουρα είναι η πιο αποτυχημένη ταινία του σπουδαίου χολιγουντιανού σκηνοθέτη, γιατί ενώ παρελαύνουν ένα σωρό τύποι, που τους υποδύονται γνωστοί ηθοποιοί, δεν υπάρχουν αφηγηματικές ανάσες ώστε να τους γνωρίσουμε και να νοιαστούμε για αυτούς, σχεδόν ούτε για τις καταστάσεις, αφού τη μία γελοία καταστροφή διαδέχεται γρήγορα μια άλλη, έτσι που τίποτε δεν μπορεί να ξεχωρίσει σε σημασία ώστε να προκαλέσει γέλιο. Θυμίζει τις παλιές κωμωδίες μεγάλης παραγωγής των 1960 (π.χ. «Είναι ένας Τρελός Τρελός Τρελός Κόσμος»), αλλά εδώ δεν υπάρχει δραματουργία.
Βαθμολογία: