Συντάκτης: Γιώργος Ξανθάκης

Η γεννημένη στην Ολλανδία σκηνοθέτιδα Halina Reijn («Bodies, Bodies, Bodies», 2022) είναι η σεναριογράφος και σκηνοθέτις αυτής της ερωτικής ταινίας, στην οποία πρωταγωνιστεί η Nicole Kidman στον ρόλο της Romy, επιτυχημένης CEO μιας πρωτοποριακής εταιρείας στον χώρο της ρομποτικής. Στην ιδιωτική της ζωή, όμως, κάτι δεν λειτουργεί όπως θα έπρεπε. Η σεξουαλική ικανοποίηση με τον σύζυγό της (τον οποίο υποδύεται ο Antonio Banderas) λείπει, παρά το γεγονός ότι το ζευγάρι είναι ιδιαίτερα ενεργό σεξουαλικά.

Ένας αλαζονικός ασκούμενος, ο Samuel (Harris Dickinson), την προσελκύει όταν ηρεμεί ένα σκυλί που της επιτίθεται στον δρόμο -συμβάν που εγείρει υποψίες στον παρατηρητικό  θεατή για την τυχαιότητα του. Σύντομα ο νεαρός και γοητευτικός Samuel -που περιέργως φαίνεται να γνωρίζει τα ιδιαίτερα ερωτικά γούστα της Romy- με απύθμενο θράσος την προκαλεί ερωτικά. Αυτή αντί να τον απολύσει, εντελώς παράλογα υποτάσσεται στις εξευτελιστικές επιθυμίες του, διακινδυνεύοντας τόσο την καριέρα της όσο και την οικογενειακή σταθερότητά της.

Τα πράγματα παίρνουν άλλη τροπή όταν η βοηθός της Romy, η Esme (Sophie Wilde), μια φεμινίστρια που διατηρεί κρυφό δεσμό με τον Samuel, την εκβιάζει με αποκάλυψη της απιστίας της αν δεν της δώσει την προαγωγή που περιμένει εδώ και καιρό. Από τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι η Romy είναι στόχος ενός διπλού παιχνιδιού από τους Samuel και Esme…

Με το «Babygirl» η Reijn θέλει να μιλήσει για πολλά θέματα της σύγχρονης εποχής: την αυτοδιάθεση, την ευαλωτότητα, την ενοχή της σύγχρονης γυναίκας, αλλά κυρίως για την αλληλεπίδραση σεξ και εξουσίας στην ανεστραμμένη μορφή της, με τη γυναίκα σε θέση ισχύος. Ωστόσο η παρουσίαση αυτών των θεμάτων δεν γίνεται με τον καλύτερο τρόπο. Η ταινία της Reijn κινείται στα ίχνη ενός ψεύτικου και μη ελκυστικού ερωτισμού, χωρίς λεπτότητα ή αποχρώσεις, συχνά συνυφασμένη -και όχι πάντα συνειδητά- με τα εδάφη της κωμωδίας. Κυριαρχεί μια παγερή ψυχρότητα, χωρίς συναίσθημα, και το φιλμ ολοκληρώνεται άτσαλα και αμήχανα χωρίς καμίας μορφής αποκλιμάκωση. Ο υποτιθέμενος σαδομαζοχισμός της ερωτικής σχέσης του «Babygirl» είναι εξαιρετικά ήπιος και βαρετός, καθώς πλατειάζει πάρα πολύ μέσα από πλαδαρές σκηνές που αυτοεπαναλαμβάνονται άσκοπα. Η συνολική πρόθεση της  Reijn παραμένει ασαφής. Αν, ωστόσο, απώτερος στόχος ήταν να προωθήσει κάποιου είδους φεμινιστικό μανιφέστο, αποτυγχάνει παταγωδώς.

Βαθμολογία:

0 κακή | 1 μέτρια | 2 ενδιαφέρουσα | 3 καλή | 4 πολύ καλή | 5 αριστούργημα

| μπείτε και στη σελίδα της ταινίας για περισσότερα