
Ευχή
- Wish
- 2023
- ΗΠΑ
- Αγγλικά
- Δραμεντί, Κινούμενα Σχέδια, Μιούζικαλ, Οικογενειακή, Περιπέτεια, Φαντασίας
- 23 Νοεμβρίου 2023
Η Άσα, μια πανέξυπνη ιδεαλίστρια, κάνει μια τόσο δυνατή ευχή που μια κοσμική δύναμη, μια μικρή μπάλα με ατελείωτη ενέργεια, το Σταρ, καλείται να την πραγματοποιήσει. Μαζί, η Άσα και το Σταρ αντιμετωπίζουν τον πιο επικίνδυνο εχθρό, τον ηγέτη της πόλης Ρόζας, τον βασιλιά Μαγκνίφικο, προκειμένου να σώσουν την κοινότητά της και να αποδείξουν πως όταν η θέληση ενός θαρραλέου ανθρώπου συνδυάζεται με τη μαγεία των αστεριών, συμβαίνουν θαύματα.
Σκηνοθεσία:
Chris Buck
Fawn Veerasunthorn
Κύριοι Ρόλοι:
Ariana DeBose … Asha (φωνή)
Chris Pine … βασιλιάς Magnifico (φωνή)
Alan Tudyk … Valentino (φωνή)
Angelique Cabral … βασίλισσα Amaya (φωνή)
Victor Garber … Sabino (φωνή)
Natasha Rothwell … Sakina (φωνή)
Jennifer Kumiyama … Dahlia (φωνή)
Evan Peters … Simon (φωνή)
Harvey Guillen … Gabo (φωνή)
Ramy Youssef … Safi (φωνή)
Niko Vargas … Hal (φωνή)
Jon Rudnitsky … Dario (φωνή)
Della Saba … Bazeema (φωνή)
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Jennifer Lee, Allison Moore
Στόρι: Jennifer Lee, Chris Buck, Fawn Veerasunthorn, Allison Moore
Παραγωγή: Peter Del Vecho, Juan Pablo Reyes
Μουσική: Dave Metzger
Μοντάζ: Jeff Draheim
Σκηνικά: Michael Giaimo
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Wish
- Ελληνικός Τίτλος: Ευχή
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας κινουμένων σχεδίων.
Παραλειπόμενα
- Τεχνική: Computer-animated (ψηφιακό)
- Το σχέδιο είναι μεν ψηφιακό, αλλά η Disney προσδίδει σε αυτό την εικόνα των παραδοσιακών της χρωματισμών. Η αρχική σκέψη ήταν να γίνει καθαρά παραδοσιακού σχεδίου.
- Τρίτη μόλις ταινία των Walt Disney Animation Studios -από τις 62 συνολικά- σε κάδρο 2.55:1, κι ενώ η προηγούμενη ήταν πίσω στο 1959 (Η Ωραία Κοιμωμένη).
- Ο Chris Buck σκηνοθετεί κάτι πέρα από τα δύο Ψυχρά κι Ανάποδα μετά το 2007, ενώ για τη Fawn Veerasunthorn αυτή είναι η πρώτη σκηνοθεσία.
- Παρότι η δουλειά ξεκίνησε από το 2018, τίποτα δεν έγινε δημοσίως γνωστό πριν τον Ιανουάριο του 2022, και τη λιτή ανακοίνωση που έλεγε μόνο ότι η Jennifer Lee έγραφε το σενάριο της νέας αυθεντικής ταινίας της Disney Animation.
- Το όνομα Άσα προέρχεται από την ινδική λέξη για την ελπίδα.
- Ο εορτασμός της επετείου των 100 χρόνων του στούντιο επηρέασε το σενάριο, το οποίο βασίστηκε στην κλασική για την Disney θεματική των ευχών που γίνονται πραγματικότητα.
- Lego, Funko και Mattel συνεργάζονται με την Disney για τα παιχνίδια του φιλμ.
- Σε συνεργασία με το Make-A-Wish Foundation, η Disney δωρίζει το 10% από τα κέρδη που προέρχονται από όλα τα αντικείμενα της ταινίας που θα πουληθούν.
- 66,5 εκατομμύρια θεάσεις είχε το επίσημο trailer σε όλες τις online πλατφόρμες.
- Σε καθαρά νούμερα, το φιλμ εισέπραξε 255 εκατομμύρια δολάρια, ενώ κόστισε 200. Οι εκτιμήσεις όμως, που συνυπολόγισαν τα έξοδα προώθησης, έδειξαν ότι το το στούντιο “μπήκε μέσα” για περίπου 131 εκ. δολάρια.
- Η ταινία βγήκε και τρισδιάστατη.
- Και στα ελληνικά, με τις φωνές των: Ερασµία Μαρκίδη (Άσα), Χρήστος Θάνος (Μαγκνίφικο), Ανδρέας Ευαγγελάτος (Βαλεντίνο), Νίνα Μαζάνη (Αμάγια), Κώστας Δαρλάσης (Σαμπίνο), Τάνια Παλαιολόγου (Σακίνα), Στεφανία Φιλιάδη (Ντάλια), Παναγιώτης Αποστολόπουλος (Γκάμπο), Πηνελόπη Σκαλκώτου (Χαλ), Πάρις Παρασκευάδης (Σάιμον), Γιάννης Λάφης (Σάφι), Κωνσταντίνος Κλαυδιανός (Ντάριο), Δανάη Τσούµου (Μπαζίνα), Τερέζα Καζιτόρη, Λητώ Αμπατζή, Μαρία Πλακίδη, Κωνσταντίνος Ρεπάνης, Ανδρέας Ρήγας, Στέλιος Ψαρουδάκης. Σκηνοθετική επιμέλεια: Μαρία Πλακίδη. Μετάφραση: Ελένη Κουβοπούλου. Στίχοι: Ηλίας Ματάμης.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Julia Michaels, Benjamin Rice και JP Saxe ανέλαβαν το τραγουδιστικό κομμάτι. Κεντρικό σινγκλ είναι το This Wish, με τη φωνή της Ariana DeBose, ενώ η ίδια η Julia Michaels ερμηνεύει το A Wish Worth Making, που κλείνει την ταινία. Ξεχώρισαν και τα I’m a Star και This Is the Thanks I Get?!
Κριτικός: Ορέστης Μαλτέζος
Έκδοση Κειμένου: 22/11/2023
Αν υπάρχει ένα στούντιο το οποίο ξέρει πώς να χειρίζεται το στοιχείο της νοσταλγίας στις σύγχρονες παραγωγές της, αυτό είναι η Ντίσνεϊ, πράγμα που κάνει ακόμα πιο παράξενο το πώς άφησε κάτι τόσο ανέμπνευστο να αποτελέσει τη βάση για μια ταινία μεγάλου μήκους που σηματοδοτεί υποτίθεται την επέτειο των 100 χρόνων από την ίδρυση της εταιρείας.
Αν πρέπει να το πιέσουμε, η υποβόσκουσα όσο και φευγαλέα αίσθηση θεματικής που διέπει την ιστορία είναι η εξαπάτηση των χαμηλότερων τάξεων από την κυρίαρχη εξουσία, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η ταινία προσπαθεί ιδιαίτερα να περάσει κάποιο μήνυμα περί κοινωνικής ανισότητας ή έστω να αξιοποιήσει την πληθώρα των ντισνεϊκών αρχέτυπων που περιλαμβάνει ώστε να προσφέρει τουλάχιστον ευθυμία ή γέλιο σαν αντιστάθμισμα για την έλλειψη συνοχής. Η δειλία με την οποία το σενάριο αντιμετωπίζει το σημείο εκκίνησης της ιδέας αγγίζει τα όρια της σεμνοτυφίας, εντάσσοντας χωρίς εμφανή λογική τα γνώριμα στοιχεία των τραγουδιών – πχ. για ποιο λόγο υπάρχει μια ρομαντική μπαλάντα στην πρώτη συνάντηση της Άσα με τον Μαγκνίφικο όταν εκείνος της δείχνει τις ευχές; – και των ομιλούντων ζώων, με την κατσικούλα να εκφέρει τις λιγότερο αστείες ατάκες που έχετε ακούσει ποτέ, με το άβολο επίπεδο να φτάνει τον χειρότερο Άνταμ Σάντλερ.
Είναι τουλάχιστον θλιβερό που η εισαγωγή σε επίπεδο animation επαναφέρει οπτικά και ουσιαστικά αμετάβλητα το στιλ της “Ωραίας Κοιμωμένης” για να παρουσιάσει στην πορεία έναν κόσμο ο οποίος αποτυγχάνει να μεταφέρει την παραμικρή αίσθηση μαγείας. Σίγουρα δεν στερείται περιβάλλοντος, αφού το νησί της Μεσογείου όπου βρίσκεται το βασίλειο του Ρόσας προσφέρει άπειρα ενδεχόμενα για μια παραμυθένια απεικόνιση, εντούτοις παρουσιάζεται υπερβολικά μουντά. Ίσως να οφείλεται σε κάποιο κρυφό νόημα περί ψευδαίσθησης ευημερίας, παρότι πιο πιθανό είναι να πασχίζω αδίκως να βρω ελαφρυντικά. Από την άλλη, ο πιο πολύχρωμος και εντυπωσιακός χαρακτήρας είναι ο βασιλιάς που θαρρείς το σενάριο επιτηδευμένα προσπαθεί να τον αναδείξει στον κακό της υπόθεσης, και αντιμετώπισα μεγάλο πρόβλημα στο να μπορέσω να ακολουθήσω τη λογική σε αυτό, πόσο μάλλον δε να ενδιαφερθώ ή να υποστηρίξω την αποστολή της Άσα, που μοιάζει να υποκινείται από μια νηπιακή εμμονή εγωιστικής επιθυμίας.
Δεν είναι όλα εντελώς δυσάρεστα, αλλά διακατέχονται από μια αίσθηση μετριότητας και ατελέσφορης προσπάθειας να παρουσιαστεί ένας φόρος τιμής χωρίς κάποια προσωπική ένδειξη σκοπού. Μπορούμε σαφώς να θαυμάσουμε τον συνδυασμό του CG animation με το παραδοσιακό 2D σχέδιο, ακόμα και να σιγομουρμουρίσουμε κάποιο από τα τραγούδια ή να απολαύσουμε τη φωνητική ερμηνεία του Chris Pine -αν δείτε την ταινία στην αυθεντική της έκδοση-, αλλά όπως θα έλεγε και ο ποιητής, όλα εδώ γίνονται για ένα πουκάμισο αδειανό.
Βαθμολογία: