
Νήσος Τζέρσεϊ, 1945. Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος έχει τελειώσει, αλλά ο σύζυγος της Γκρέις δεν έχει επιστρέψει από το μέτωπο. Σε μια απομονωμένη βικτωριανή έπαυλη, η Γκρέις μεγαλώνει τα δύο της παιδιά, την Αν και τον Νίκολας, με αυστηρή πειθαρχία και έντονη θρησκευτική πίστη. Αυτό που τα κάνει να υποφέρουν όμως είναι μια παράξενη ασθένεια που δεν τους επιτρέπει την άμεση έκθεση στο φως του ήλιου. Οι τρεις νέοι υπηρέτες που προσλαμβάνονται από την οικογένεια οφείλουν να προσέχουν τον πιο αυστηρό κανονισμό: το σπίτι πρέπει να μένει πάντοτε σκοτεινό και καμία πόρτα δεν πρέπει να ανοίγει προτού κλείσει και κλειδωθεί η προηγούμενη! Ο ήδη παράξενος τρόπος ζωής της οικογένειας διαταράσσεται ακόμη περισσότερο, όταν τα δύο παιδιά αποκαλύπτουν στη μητέρα τους ότι το σπίτι κατοικείται και από μια «άλλη» οικογένεια…
Σκηνοθεσία:
Alejandro Amenabar
Κύριοι Ρόλοι:
Nicole Kidman … Grace Stewart
Alakina Mann … Anne Stewart
James Bentley … Nicholas Stewart
Fionnula Flanagan … Bertha Mills
Christopher Eccleston … Charles Stewart
Eric Sykes … Edmund Tuttle
Elaine Cassidy … Lydia
Keith Allen … Κος Marlish
Michelle Fairley … Κα Marlish
Renee Asherson … η γηραιά κυρία
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Alejandro Amenabar
Παραγωγή: Fernando Bovaira, Jose Luis Cuerda, Sunmin Park
Μουσική: Alejandro Amenabar
Φωτογραφία: Javier Aguirresarobe
Μοντάζ: Nacho Ruiz Capillas
Σκηνικά: Benjamin Fernandez
Κοστούμια: Sonia Grande
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: The Others
- Ελληνικός Τίτλος: Οι Άλλοι
- Εναλλακτικός Τίτλος: Los Otros
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα πρώτου γυναικείου ρόλου (Nicole Kidman) σε δράμα.
- Υποψήφιο για Bafta πρώτου γυναικείου ρόλου (Nicole Kidman) και σεναρίου.
- Υποψήφιο για καλύτερη ταινία στα Ευρωπαϊκά Βραβεία.
- Βραβείο καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, σεναρίου, παραγωγής, φωτογραφίας, μοντάζ, σκηνικών και ήχου στα Goya. Υποψήφιο για πρώτο γυναικείο ρόλο (Nicole Kidman), νέο ηθοποιό (James Bentley), νέα ηθοποιό (Alakina Mann), μουσική, κοστούμια, ειδικά εφέ και μακιγιάζ/κομμώσεις.
- Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βενετίας.
Παραλειπόμενα
- Το στόρι πηγάζει μέσα από ένα επεισόδιο της βρετανικής τηλεοπτικής-θεατρικής σειράς Armchair Theatre. Το εν λόγω επεισόδιο είχε τίτλο The Others και βγήκε στον αέρα το 1970. Είχε αποτελέσει και τη βάση της χαμηλού προϋπολογισμού ταινίας Voices (1973). Κι αυτό βέβαια με τη σειρά του ήταν επηρεασμένο από τη διάσημη νουβέλα του 1898, Το Στρίψιμο της Βίδας, από τον Henry James.
- Αγγλόφωνο ντεμπούτο για τον Alejandro Amenabar, χωρίς όμως να εγκαταλείψει τη χώρα του.
- Η Nicole Kidman είχε υπογράψει για την ταινία, αλλά προσπάθησε να μεταπείσει τον σκηνοθέτη και τους παραγωγούς σε σχέση με τη συμμετοχή της. Κι αυτό επειδή μόλις είχε ολοκληρώσει τα γυρίσματα του “φωτεινού” Moulin Rouge και της έρχονταν περίεργα να εισχωρήσει άμεσα σε κάτι τόσο σκοτεινό. Ακόμα και κατά τη διάρκεια των προβών, υπήρξε σημείο όπου η ηθοποιός παραιτήθηκε προσωρινά.
- Emily Watson, Jodie Foster και Catherine McCormack ήταν υποψήφιες για την Γκρέις, αν και ο Amenabar δήλωνε φαν της Kidman.
- Στην ομάδα των εκτελεστών παραγωγής βρίσκεται και ο Tom Cruise, κι αυτή ήταν η έσχατη συνύπαρξη του σε ταινία με την Kidman πριν το διαζύγιο τους (που συνέπεσε με την πρεμιέρα).
- Alakina Mann και James Bentley βρέθηκαν μέσα από μια εκτενή αναζήτηση παιδιών, που συμπεριλάμβανε 5.000 υποψήφιους. Και για τους δύο αυτό ήταν το κινηματογραφικό τους ντεμπούτο, αλλά αμφότεροι εμφανίστηκαν μόνο μία φορά ακόμα σε μεγάλη οθόνη.
- Το επιτελείο επισκέφτηκε αρχικά το ιστορικό κτήριο Penshurst Place στο Κεντ της νοτιοανατολικής Αγγλίας. Τη κτήριο χρησιμοποιήθηκε για μία σκηνή, αλλά όλα τα υπόλοιπα γυρίσματα έγιναν στην Ισπανία.
- Σε κάποιες σκηνές ο μόνος φωτισμός στο πλατό ήταν από κεριά.
- Έσχατη ερμηνευτική δουλειά για τη Renee Asherson.
- Έγινε η πρώτη αγγλόφωνη ταινία στην ιστορία των ισπανικών Goya που κέρδισε το βραβείο καλύτερης ταινίας.
- Έχοντας μπάτζετ μόνο 17 εκατομμύρια δολάρια, η ταινία έφτασε σε εισπράξεις τα 209,9. Έγινε έτσι η πλέον εμπορική ισπανική ταινία όλων των εποχών, τόσο εγχώρια όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο.
- Το 2020 ανακοινώθηκε ότι η Sentient Entertainment ετοίμαζε ένα σίκουελ, που θα τοποθετούνταν στη σύγχρονη εποχή. Η είδηση εμπλουτίστηκε αργότερα μέσα στον ίδιο χρόνο, με τη συμμετοχή της Universal Pictures στη διανομή.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 5/8/2005
Επιτέλους ένα σύγχρονο υποβλητικό θρίλερ που γράφει ιστορία. Τα εξαιρετικά ντεκόρ του βικτωριανού διακόσμου του σπιτιού, η σκιώδης φωτογραφία και οι κατανυκτικοί χαρακτήρες πλάθουν ένα γοτθικό σύμπαν που με τη δύναμη του υπαινικτικού, κλειστοφοβικού τρόμου και όχι των εφέ καταφέρνει να προκαλέσει το μάτι αλλά και να διεισδύσει στις βαθύτερες φοβίες μας.
Το σενάριο, που βασίζεται στην -αλά Έκτη Αίσθηση- έκπληξη του τέλους, αναπτύσσεται με δεξιοτεχνία στη λεπτομέρεια και υποβοηθιέται από την περφεξιονιστική μανιέρα του ισπανού Αλεχάντρο Αμεναμπάρ, ο οποίος -ξαναδιαβάζοντας το ‘Στρίψιμο της Βίδας’ του Χένρι Τζέιμς- το υπογράφει και σεναριακά. Άψογα «χλωμή» η Νικόλ Κίντμαν, αλλά και τα δύο παιδάκια που λογικά πρέπει να ταλαιπωρήθηκαν απίστευτα κατά τα γυρίσματα (ή να το καταδιασκέδασαν!). Απαράδεκτη η απουσία της ταινίας από τα Όσκαρ, εκτός κι αν η ακαδημία αγνοούσε εξίσου την ύπαρξη… των άλλων! Μην φανερώνετε το φινάλε στους μη γνωρίζοντες, αλλά και ψαχτείτε κατά τη διάρκεια μήπως και το ανακαλύψετε μόνοι σας, μια και υπάρχει ένα έξυπνο όσο και τρανταχτό στοιχείο-κλειδί.
Βαθμολογία: