Μια αμερικανίδα ηθοποιός μετακομίζει με τον σύντροφό της στο Βουκουρέστι. Κι ενώ στην πόλη κυκλοφορεί ελεύθερος ένας κατά συρροή δολοφόνος, εκείνη αρχίζει να υποψιάζεται ότι ένας άγνωστος παρακολουθεί στενά τις κινήσεις της…
Σκηνοθεσία:
Chloe Okuno
Κύριοι Ρόλοι:
Maika Monroe … Julia
Karl Glusman … Francis
Burn Gorman … Daniel Weber
Madalina Anea … Irina
Tudor Petrut … ο ρουμάνος ταξιτζής
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Chloe Okuno
Παραγωγή: Derek Dauchy, John Finemore, Aaron Kaplan, Roy Lee, Mason Novick, Sean Perrone, Steven Schneider
Μουσική: Nathan Halpern
Φωτογραφία: Benjamin Kirk Nielsen
Μοντάζ: Michael Block
Σκηνικά: Nora Dumitrescu
Κοστούμια: Claudia Bunea
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Watcher
- Ελληνικός Τίτλος: Watcher
Παραλειπόμενα
- Μετά την τμηματική συμμετοχή της στο V/H/S/94, η Chloe Okuno κάνει εδώ ολοκληρωμένα το σκηνοθετικό και σεναριακό της ντεμπούτο.
- Προϋπήρξε ένα αυθεντικό σενάριο του Zack Ford (με τόπο δράσης το Μπρούκλιν) από το 2016, που δεν είχε όμως γίνει ποτέ ταινία. Πάνω σε αυτό, έχτισε το σενάριο της η Okuno.
- Μέσα σε 6 ακριβώς εβδομάδες, η ταινία ήταν ολοκληρωμένη. Όλα τα γυρίσματα έγιναν στο Βουκουρέστι.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 13/11/2022
Μια πολύ ευχάριστη έκπληξη συνοδεύει το ντεμπούτο της Chloe Okuno. Είναι η ταινία που όχι μόνο δεν κρύβει τις ανεξάρτητες καταβολές της, αλλά αντίθετα τις υπηρετεί για να εξιτάρει το υποσυνείδητο του θεατή. Ένα φιλμ που μπορεί πολύ εύκολα να ξέπεφτε στην προχειρότητα και τη φτηνή επίδειξη, πετυχαίνει να είναι μια σιωπηλή σπουδή πάνω στην αποξένωση… και το παραδοσιακό ψυχολογικό θρίλερ.
Το σκηνικό της έντασης χτίζεται «ύπουλα» ακριβώς επειδή αυτό επιτυγχάνεται με απλότητα. Καταρχάς η Okuno θέλει να αισθανθούμε την ψυχολογία μιας ηρωίδας, της Τζούλια, που βρίσκεται -με καλή θέληση- σε έναν ολότελα ξένο τόπο, και λεπτομέρειες που για κάποιον ντόπιο φαντάζουν φυσιολογικές, για εκείνη μεγιστοποιούνται μέσα από το πρίσμα του άγνωστου τόπου. Ακόμα και η ρουμανική γλώσσα που δεν μεταφράζεται σε εμάς ομοίως με την ηρωίδα επί της πλοκής, βοηθάει στο να πατήσουμε πάνω στα ασταθή βήματα της. Φυσικά, όμως, δεν μιλάμε για μια κοινωνική ταινία, με αυτές τις λεπτομέρειες να γίνονται μικρο-γεγονότα και να χτίζουν ένα παιχνίδι αμφιβολίας με φονικές και ψυχασθενικές προεκτάσεις, ανάλογα πάντα με την έκβαση της ιστορίας (μια έκβαση άγνωστη τόσο σε εμάς όσο κι εκείνη). Και όπως πασχίζει η Τζούλια να κρατήσει την ψυχραιμία της μπροστά σε μια απειλή που μόνο η ίδια υποψιάζεται πως υπάρχει, έτσι κι εμείς βιώνουμε την αμφιβολία τού αν παρακολουθούμε ένα καθαρόαιμο θρίλερ ή μια ψυχασθενική κατάπτωση.
Όλο αυτό περπατάει σε αυξανόμενης ένταξης δρόμο με συνεχόμενο κείμενο που τρέφει την πλοκή, και με την Okuno να έχει διαβάσει καλά τόσο τον Hitchcock όσο και τον Polanski (μοιάζει επί αυτών να μην είναι τυχαία ούτε η επιλογή της ξανθιάς Maika Monroe), μέχρι όμως που σε ένα σημείο η δημιουργός «προδίδεται». Αυτό βέβαια δεν θα το πράξουμε κι εμείς μαζί της απέναντι σε εσάς, με την ελπίδα να το παραβλέψετε, μια και μένει αρκετός χρόνος για να ολοκληρωθεί από εκεί και πέρα το φιλμ, με το μυστήριο επίσημα να μην έχει λυθεί. Κι ενώ πολύ σπάνια βάλλομαι ενάντια σε ένα φινάλε, όλα θα πήγαιναν ρολόι αν η Okuno εμπιστεύονταν το κλειδί τής ως εκεί επιτυχίας της, δηλαδή τον υπαινιγμό, και άφηνε πιο ανοιχτό το απώτερο φινάλε. Ως προς τις επιρροές της, μοιάζει να παράκουσε τον Polanski που την οδήγησε με ποιοτική ασφάλεια ως εκεί, και να έσκυψε το κεφάλι στον Hitchcock που επέμενε στα βαρύγδουπα φινάλε.
Είτε έτσι είτε αλλιώς, το Watcher είναι μια ξεχωριστή περίπτωση ψυχολογικού θρίλερ, από μια δημιουργό με σινεφιλικό μεράκι και καλό-αγνό μάτι πίσω από την κάμερα. Μια απλή στην όλη σύλληψη της ταινία, αλλά με μια εσωτερική ένταση κατά μήκους των εικόνων, κι ένα επιμελές χτίσιμο αγωνίας και δεν πρέπει να προσπεραστεί.
Βαθμολογία: