Τέλη Οκτώβρη, δεκαετία του 1630. Σε μια άγνωστη γωνιά της Νέας Αγγλίας, μια φάρμα κείτεται στην άκρη ενός σκοτεινού και αρχαίου δάσους. Οι μέρες αρχίζουν να μικραίνουν. Τα σπαρτά μαραίνονται. Τα ζώα αρρωσταίνουν. Ο Γουίλιαμ, ένας φτωχός αγρότης, άφησε την Αγγλία με την οικογένεια του για να ζήσει στη χριστιανική ουτοπία που ονομάζεται Νέος Κόσμος. Η οικογένεια βρήκε ένα μέρος μακριά από την επιρροή του σατανά. Ή έτσι νόμιζε…
Σκηνοθεσία:
Robert Eggers
Κύριοι Ρόλοι:
Anya Taylor-Joy … Thomasin
Ralph Ineson … William
Kate Dickie … Katherine
Harvey Scrimshaw … Caleb
Ellie Grainger … Mercy
Lucas Dawson … Jonas
Julian Richings … ο κυβερνήτης
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Robert Eggers
Παραγωγή: Daniel Bekerman, Lars Knudsen, Jodi Redmond, Rodrigo Teixeira, Jay Van Hoy
Μουσική: Mark Korven
Φωτογραφία: Jarin Blaschke
Μοντάζ: Louise Ford
Σκηνικά: Craig Lathrop
Κοστούμια: Linda Muir
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: The VVitch: A New-England Folktale
- Ελληνικός Τίτλος: Η Μάγισσα
- Εναλλακτικός Τίτλος: The Witch
Κύριες Διακρίσεις
- Βραβείο σκηνοθεσίας στο φεστιβάλ του Sundance.
Παραλειπόμενα
- Εδώ έκανε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο μεγάλου μήκους ο Robert Eggers. Ντεμπούτο μαζί του κάνει και η Anya Taylor-Joy.
- Ο Eggers είχε από μικρός πάθος με τις μάγισσες, αλλά επισκέπτονταν συχνά και την περιοχή στο Πλίμουθ της Μασαχουσέτης (πλέον λειτουργεί ως μουσειακός χώρος), όπου τοποθέτησε την ιστορία.
- Ο Alfonso Cuaron διάβασε το σενάριο το 2013, και είχε πει ότι του προκαλούσε, το λιγότερο, περιέργεια.
- Επί της φωτογραφίας, χρησιμοποιείται μονάχα φυσικός φωτισμός, ενώ στα εσωτερικά πλάνα, μόνο κεριά.
- Αρκετά χρήματα πήγαν στον τομέα των κοστουμιών. Κι αυτό επειδή τα ρούχα φτιάχτηκαν από μάλλινα, λινά ή καννάβεως υφάσματα. Για τον σχεδιασμό τους, η υπεύθυνη του τμήματος Linda Muir συμβουλεύθηκε 35 βιβλία από την πολύτομη σειρά Common People in Elizabethan and Early Stuart England.
- Όλα τα σκηνικά κατασκευάστηκαν με γνώμονα να είναι όσο το δυνατόν πιο ιστορικώς πιστά, με την ομάδα σχεδιασμού να έχει πρώτα περάσει από βρετανικά και αμερικανικά μουσεία.
- Ο στόχος ήταν να γυριστεί στη Νέα Αγγλία, αλλά η φορολογία ήταν απαγορευτική για το μικρό μπάτζετ, αναγκάζοντας να γίνουν όλα στον Καναδά. Αυτό όμως ανάχθηκε σε πρόβλημα, μια και ο Eggers δεν έβρισκε τον κατάλληλο δασικό χώρο που ζητούσε. Έτσι χρειάστηκε να “φύγουν από τον χάρτη”, βρίσκοντας εντέλει μια τοποθεσία του Οντάριο πολύ μακριά από τον πολιτισμό. Ο σκηνοθέτης χαρακτηριστικά είχε δηλώσει πως η πλησιέστερη πόλη έκανε το Νιου Χαμσάιρ να μοιάζει με μητρόπολη.
- Το κάστινγκ έλαβε χώρα στη Μεγάλη Βρετανία, ώστε οι ηθοποιοί να έχουν την ανάλογη προφορά που χρειάζονταν.
- Η γραφή στον τίτλο με δύο V και όχι W οφείλεται στο ότι ο δημιουργός έτσι το βρήκε γραμμένο σε εγχειρίδια περί μαγείας της ιακωβινικής περιόδου.
- Με κόστος μόλις 4 εκατομμύρια δολάρια, το φιλμ έβγαλε 40,4.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 19/8/2017
Ένα πλέον εντυπωσιακό ντεμπούτο! Μια ιστορία που σε υπνωτίζει και σε βάζει στα αχαρτογράφητα νερά της, αλλά και μια ταινία που μοιάζει ως δύο σε ένα. Ο Robert Eggers δανείζεται πηγές από παμπάλαιες υποθέσεις «μαγισσών» και πλάθει μία δική του με έναν τρόπο που μπορείς να τον πεις πρωτοποριακό. Το φιλμ κινείται σε ευρωπαϊκούς ρυθμούς, αρκετά μακριά από αυτό που οι αμερικανοί ανεξάρτητοι αποκαλούν σινεφίλ, δίχως να κάνει καμία χάρη σε όποιον την «πάτησε» ξεκινώντας να το δει ως θρίλερ. Και εκεί είναι που μας τα μπερδεύει ο νεαρός σκηνοθέτης, αλλά όχι ως προς το παιχνίδι ανάμεσα στα κινηματογραφικά είδη, στο οποίο φανερά έχει επιρροές από von Trier. Σίγουρα η «Μάγισσα» θα ήταν πιο ουσιαστική αν αποκόπτονταν τελείως από το μεταφυσικό στοιχείο, ίσως δε και πιο θριλερικά συνεπής. Αυτό δεν σημαίνει ότι και τώρα δεν έχουμε ένα καλό έργο, με την έννοια του όρου, απλά δεν έχουμε ένα εξίσου ουσιαστικό.
Για κάμποση ώρα, αυτό που παρακολουθούμε μοιάζει με «ποιητικός καμβάς». Μια σινεφιλική και απαλή φωτογραφία που σε βάζει στη λογική μιας τόσο παράταιρης εποχής και τρόπου σκέψης, και μια γενική κίνηση που ταιριάζει στο τόσο αραιό και τόσο υπαινικτικά επικίνδυνο τοπίο. Το αληθινό βάρος όμως ανήκει στην προσεγμένη παρουσίαση του τότε αλλόφρονος τρόπου σκέψης και δράσης, παρά στα μεταφυσικά στοιχεία που δίνονται για αρκετή ώρα με ένα σταγονόμετρο υποσχέσεων, παρά ενεργής δράσης. Όταν πια οι υποσχέσεις αποβαίνουν καρπερές, ολοκληρώνοντας και τον κύκλο που επιβάλλονταν να πάρει το φιλμ, η αλήθεια είναι και πάλι τα ρεαλιστικά στοιχεία είναι εκείνα που τρομάζουν αληθινά, παρά τα μεταφυσικά στα οποία όμως στηρίζεται πλέον ο σκηνοθέτης κατά το μέγιστο.
Το μεγάλο κακό δεν γίνεται ποτέ, ίσως πάλι κάποιοι που ξεκίνησαν την ταινία ως καθαρό θρίλερ και είχαν την υπομονή να περιμένουν, να ενθουσιαστούν κιόλας, αλλά μέσα σε όλα αυτά κρύβονταν ένα σπουδαίο διαμάντι τέχνης, που μοιραίο όμως έμεινε ανολοκλήρωτο.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
