Οι Άγνωστοι Αθηναίοι (2020)

ΣΥΝΟΨΗ

Το ντοκιμαντέρ παρακολουθεί επί 5 χρόνια την καθημερινότητα και τον αγώνα επιβίωσης των αδέσποτων σκύλων στο κέντρο της Αθήνας, και μαζί τους ανθρώπους που τους αγαπούν. Ένας κρυμμένος κόσμος ξεδιπλώνεται μέσα από τις διαδρομές των Άγνωστων Αθηναίων, και αποκαλύπτει την καρδιά της Αθήνας, μιας πόλης που συνεχώς αλλάζει.

Σκηνοθεσία:

Αγγελική Αντωνίου

Κεντρικό Επιτελείο:

Παραγωγή: Αγγελική Αντωνίου

Μουσική: Σεραφείμ Γιαννακόπουλος

Φωτογραφία: Αγγελική Αντωνίου

Μοντάζ: Χρόνης Θεοχάρης

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Οι Άγνωστοι Αθηναίοι
Διεθνής Τίτλος: The Unknown Athenians

Κύριες Διακρίσεις

Kαλύτερο ντοκιμαντέρ στα βραβεία Ίρις.

Παραλειπόμενα

Εν μέρει η ταινία είναι γερμανικής παραγωγής, μια και η Αγγελική Αντωνίου ενεργοποιείται στο Βερολίνο, με την εταιρία της, Angeliki Antoniou Filmproduktion.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σοφία Γουργουλιάνη
Έκδοση Κειμένου: 16/9/2020

Οι σκοτεινές αίθουσες έρχονται -σε εποχές αφιλόξενες για αδέσποτες ψυχές και για μεγάλες βόλτες- να μας μιλήσουν για τα αδέσποτα σκυλιά της Αθήνας με το ντοκιμαντέρ της Αγγελικής Αντωνίου, «Οι Άγνωστοι Αθηναίοι». Μια ταινία που φέρνει στο προσκήνιο όλους εκείνους τους αφανείς ήρωες που ξαπλώνουν στα πεζοδρόμια, που μας γλείφουν τις πατούσες, που πεινάνε και κρυώνουν, που γεμίζουν τρίχες και τρυφερότητα ολόκληρη την πόλη. Αλλά και τις ιστορίες όλων εκείνων που χαϊδεύουν τα κεφάλια τους και ταΐζουν τα στομάχια τους, σε πείσμα των καιρών και των προσωπικών τους αναγκών.

Πρόκειται για ένα ντοκιμαντέρ που στο ξεκίνημα του αφήνει την ομορφιά της σκυλίσιας μουσούδας να σε παρασύρει, τη γοητεία της ίδιας της Αθήνας να σε κερδίσει και την αυτοθυσία των εθελοντών σκυλο-γονιών να σε συγκινήσει. Κι αν η αρχή μοιάζει πολλά υποσχόμενη, η ίδια η ουσία της ταινίας εξαντλείται στο πρώτο εικοσάλεπτο, μοιάζοντας να λιμνάζει στα ίδια τα νερά των προσδοκιών που καλλιέργησε για τον εαυτό της.

Ενώ συνδυάζοντας ιστορίες σκύλων και ανθρώπων, μοιάζει να πλέκει έναν ιστό χωρίς τέλος και μια σχέση αμφίδρομη, χωρίς όμως σαφή κινηματογραφική στόχευση. Και παραδίδει, τελικά, ένα σύνολο από όμορφες εικόνες και μια όμως σεναριακή τρικυμία εν κρανίω που δεν γνωρίζει εάν θέλει να μας αφηγηθεί ιστορίες για ζώα, ανθρώπους ή πόλεις.

Συνολικά, πρόκειται, παρόλα αυτά, για ένα ντοκιμαντέρ που σφύζει από την ομορφιά της ίδιας της αλήθειας του, των αδέσποτων ψυχών και της πόλης μας.

Βαθμολογία: