Καράτε Κιντ ΙΙ (1986)

ΣΥΝΟΨΗ

Ο Ντάνιελ ακολουθεί τον μέντορα του, Μιγιάκι, στην Οκινάουα της Ιαπωνίας, όπου πρέπει να δει τον πατέρα του που πεθαίνει. Εκεί, ο γέρος δάσκαλος θα συναντήσει την παλιά του αγάπη, αλλά και τον παλιό καλύτερο του φίλο που τώρα είναι εχθρός. Κι ο Ντάνιελ όμως κάνει έναν άσπονδο εχθρό, τον οποίο πρέπει να αντιμετωπίσει σε μονομαχία για χάρη του μέντορα του. Παράλληλα, θα γνωρίσει και τον έρωτα στο πρόσωπο της ανιψιάς της παλιάς αγαπημένης του Μιγιάκι.

Σκηνοθεσία:

John G. Avildsen

Κύριοι Ρόλοι:

Ralph Macchio … Daniel LaRusso

Pat Morita … Κος Miyagi

Tamlyn Tomita … Kumiko

Nobu McCarthy … Yukie

Yuji Okumoto … Chozen Toguchi

Joey Miyashima … Toshio

Danny Kamekona … Sato

Martin Kove … John Kreese

William Zabka … Johnny Lawrence

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Robert Mark Kamen

Παραγωγή: Jerry Weintraub

Μουσική: Bill Conti

Φωτογραφία: James Crabe

Μοντάζ: John G. Avildsen, David Garfield, Jane Kurson

Σκηνικά: William J. Cassidy

Κοστούμια: Mary Malin

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: The Karate Kid Part II
Ελληνικός Τίτλος: Καράτε Κιντ ΙΙ
Εναλλακτικός Τίτλος: Karate Kid II
Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Καράτε Κιντ 2

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Σεναριακή Πηγή

Σενάριο (χαρακτήρες): Καράτε Κιντ του Robert Mark Kamen.

Κύριες Διακρίσεις

Υποψήφιο για Όσκαρ τραγουδιού (Glory of Love).
Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα τραγουδιού (Glory of Love).

Παραλειπόμενα

Οι προετοιμασίες για αυτό το σίκουελ ξεκίνησαν ήδη μόλις παρατηρήθηκε η επιτυχία στις εισπράξεις του πρώτου μέρους.
Ο BD Wong κάνει κινηματογραφικό ντεμπούτο σε ηλικία 25 ετών, ως ένας νεαρός στην Οκινάουα που προσκαλεί τον Ντάνιελ και την Κουμίκο για χορό.
Η πρώτη σκηνή που ενώνει και τις δύο ταινίες, είχε επιλεχθεί αρχικά για την πρώτη ταινία, αλλά είχε κοπεί από το τελικό σενάριο.
Κι αυτή η ταινία πήγε καλά στα ταμεία, με έσοδα 115,1 εκατομμύρια δολάρια, έναντι κόστους των 13ων.

Μουσικά Παραλειπόμενα

Το σάουντρακ έβγαλε μια σημαντική επιτυχία (νούμερο 1 στις ΗΠΑ), το Glory of Love, σε σύνθεση και ερμηνεία του Peter Cetera, πρώην τραγουδιστή των Chicago.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 15/3/2009

Μετά το συμπαθητικό πρώτο μέρος, ο Άβιλντσεν απλά τραβάει το στόρι σε ένα νέο, πιο εξωτικό, περιβάλλον, χωρίς κανένα ενδιαφέρον για ανανέωση του μύθου. Λείπει, φυσικά, όλη η διαδικασία ενηλικίωσης του ήρωα, και η αγνότητα έχει δώσει τη θέση της στην καλή πρόθεση. Πλέον, δεν ξεχωρίζει ούτε ο Πατ Μορίτα, ενώ για τον Ραλφ Μάτσιο ούτε λόγος. Δεν έχει διαλυθεί όμως ολότελα η όλη νεανική φιλοσοφία του έργου, ώστε αυτοί που έκαναν κέφι το πρώτο μέρος, θα παρακολουθήσουν με αγωνία ακόμα μία μάχη έως εσχάτων του νεαρού «Ντάνιελ σαν», που έχει και το πρόσχημα του μη-αθλητικού θεάματος. Οι υπόλοιποι που απλά θέλουν να μείνουν ενημερωμένοι, μπορούν να πάνε για έναν καφέ και να επιστρέψουν στα τελευταία 5 λεπτά, που γίνεται η μονομαχία. Ο Πίτερ Τσέτερα των Chicago φτάνει ως τα Όσκαρ με το τραγούδι «Glory of Love», σε μια ταινία που μοιάζει σε πολλά της μέρη, έτσι κι αλλιώς, με βίντεο-κλιπ της συγκεκριμένης εποχής. Πάντως, ωραίο κοριτσάκι η πρωτοεμφανιζόμενη Ταμλίν Τομίτα, αλλά Ελίζαμπεθ Σου δεν είναι (φαινόμενο καρδιάς αγκινάρας ο Ντάνιελ Σαν…)!

Βαθμολογία: