Ο ορφανός από πατέρα Ντάνιελ μετακομίζει στο Λος Άντζελες, όπου και δυσκολεύεται να αποκτήσει καινούριους φίλους. Στην πορεία, γίνεται ο στόχος των Κόμπρα, μιας συμμορίας μαθητών καράτε, επειδή σχετίζεται με την Άλι, το πρώην κορίτσι του αρχηγού τους. Ο Ντάνιελ, που θέλει να αντιμετωπίσει τα μέλη της συμμορίας αλλά και να εντυπωσιάσει το κορίτσι, ζητά από τον ιάπωνα Μιγιάκι, που γνωρίζει ότι είναι δάσκαλος των πολεμικών τεχνών, να του μάθει καράτε. Ο Μιγιάκι διδάσκει στον Ντάνιελ ότι το καράτε είναι κάτι παραπάνω από πολεμική τέχνη, είναι φιλοσοφία και τρόπος ζωής, και ότι η σωματική αναμέτρηση είναι η έσχατη λύση σ’ ένα πρόβλημα.
Σκηνοθεσία:
John G. Avildsen
Κύριοι Ρόλοι:
Ralph Macchio … Daniel LaRusso
Pat Morita … Κος Miyagi
Elisabeth Shue … Ali Mills
Martin Kove … John Kreese
Randee Heller … Lucille LaRusso
William Zabka … Johnny Lawrence
Chad McQueen … Dutch
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Robert Mark Kamen
Παραγωγή: Jerry Weintraub
Μουσική: Bill Conti
Φωτογραφία: James Crabe
Μοντάζ: John G. Avildsen, Walt Mulconery, Bud S. Smith
Σκηνικά: William J. Cassidy
Κοστούμια: Richard Bruno, Aida Swinson
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: The Karate Kid
- Ελληνικός Τίτλος: Καράτε Κιντ
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Καράτε Κιντ 2 (1986)
- Καράτε Κιντ 3 (1989)
- Καράτε Κιντ: Η Νέα Γενιά (1994)
- The Karate Kid (2010)
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Όσκαρ δεύτερου αντρικού ρόλου (Pat Morita).
- Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα δεύτερου αντρικού ρόλου (Pat Morita).
Παραλειπόμενα
- Ο Robert Mark Kamen προσλήφθηκε από την Columbia Pictures για να γράψει κάτι παρόμοιο με το Ρόκυ, πάλι του Avildsen (ο Sylvester Stallone συχνά αργότερα αστειεύονταν ότι ο Avildsen κατάκλεψε τα Ρόκυ). Έμπνευση άντλησε από προσωπικά του βιώματα. Στα 12 του, είχε δεχτεί επίθεση από συμμορία, και επέλεξε να μάθει καράτε για να αμύνεται. Όμως, έφυγε από τη σχολή που πήγε, επειδή του μάθαιναν ότι οι πολεμικές τέχνες είναι όπλο για βία και εκδίκηση. Έτσι, πήγε να δοκιμάσει την τέχνη της Οκινάουα, το Goju-ryu καράτε, υπό τον έναν δάσκαλο που δεν γνώριζε καθόλου αγγλικά, και είχε διδαχτεί την τέχνη από τον Chojun Miyagi, ιδρυτή της συγκεκριμένης τεχνικής. Του Kamen επιμονή ήταν να πάρουν και τον Morita.
- Η DC Comics είχε έναν χαρακτήρα που ονομάζονταν Karate Kid, κι έτσι η Columbia αναγκάστηκε πρώτα να εξασφαλίσει την άδεια προς χρησιμοποίηση.
- Ένα σωρό νεαροί σταρ ήταν υποψήφιοι να μπουν στα ρούχα του Ντάνιελ, όπως οι: Robert Downey Jr., Charlie Sheen, Emilio Estevez, Nicolas Cage, Anthony Edwards και Eric Stoltz.
- Ο διασημότερος ιάπωνας ηθοποιός, ο Toshiro Mifune, ήταν η αρχική επιλογή του στούντιο για τον Μιγιάκι.
- Η Demi Moore ήταν στα υπόψιν για τον ρόλο της Άλι.
- Το φιλμ κόστισε 9 εκατομμύρια δολάρια, και απέφερε κέρδη 91. Αυτό ήταν αρκετό να γεννηθεί ένα μακρύ franchise, με σίκουελ, ριμέικ και δύο τηλεοπτικές σειρές (το καρτούν The Karate Kid του 1989, και το Cobra Kai το 2018). Η φήμη του δε ως νεανικό και 80’s cult καλά κρατεί, ενώ επηρέασε πολλά παιδιά στο να στραφούν στις πολεμικές τέχνες.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Το τραγούδι του φιλμ είναι το You’re the Best με τον Joe Esposito, που αρχικά είχε γραφτεί για το τρίτο Ρόκυ, αλλά είχε απορριφθεί από τον Stallone.
- Πρεμιέρα έκανε μέσω της ταινίας το χιτ Cruel Summer των Bananarama, αλλά δεν υπάρχει στο σάουντρακ.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 8/3/2009
Μια ταινία θρύλος για την εποχή της, που έκανε τον μισό νεανικό πλανήτη να αναζητεί σχολή καράτε! Ούτε ο Μπρους Λι δεν είχε καταφέρει να μεταδώσει έτσι τη μανία στους Δυτικούς πάνω στις πολεμικές τέχνες. Η ταινία του -κακώς- οσκαρικού Άβιλτζεν («Rocky») είναι ορθά δραματική και εύστοχα νεανική, χωρίς να εκνευρίζει, αποτυπώνοντας μία ακόμα πτυχή του αμερικανικού ονείρου. Η έστω και ανάλαφρη αναφορά στην πνευματικότητα του καράτε διασώζει το «μία από τα ίδια» νεανικό σενάριο. Για τις νεαρές ηλικίες δεν είναι κακά και τα μήνυμα περί υπομονής, προσήλωσης σε στόχο και σεβασμό προς τους μεγαλύτερους. Ο Ραλφ Μάτσιο χτίζει μια καριέρα πάνω στο τίποτα, επί της ουσίας, αφού δεν φανερώνει και ιδιαίτερα χαρίσματα ηθοποιού, κάτι που οι Αμερικανοί θα αργήσουν αλλά θα καταλάβουν μελλοντικά. Αντίθετα, ο Πατ Μορίτα θα γίνει συνώνυμο με τον ρόλο του και κάθε αναφορά μας πάνω σε δάσκαλο πολεμικής τέχνης, μοιραία, θα θυμίζει πλέον αυτόν. Βέβαια, ήταν κομματάκι υπερβολική η Ακαδημία που τον πρότεινε για Όσκαρ δεύτερου αντρικού ρόλου. Αυτή η μεγάλη επιτυχία, που συνεχίστηκε με δύο ακόμα (συν ένα θηλυκό με τη Χίλαρι Σουάνκ) μέρη, ήταν και η πρώτη της Ελίζαμπεθ Σου, η οποία δείχνει από τότε ότι το κατέχει το επάγγελμα.
Βαθμολογία: