Το Παιχνίδι της Μίμησης (2014)

ΣΥΝΟΨΗ

Η ιστορία του βρετανού Άλαν Τούρινγκ, εξπέρ στην αποκρυπτογράφηση, μαθηματικού κι επιστήμονα, που κατά τη διάρκεια του Β` Παγκοσμίου Πολέμου ήταν ο κύριος υπεύθυνος για το σπάσιμο του γερμανικού κωδικού Ενίγκμα, βοηθώντας τους συμμάχους στον πόλεμο με τους ναζί. Μετά τον πόλεμο βοήθησε να αναπτυχθεί η τεχνολογία των κομπιούτερ στο πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, αλλά το 1952 κατηγορήθηκε από την αγγλική κυβέρνηση για ομοφυλοφιλία, η οποία και ήταν τότε παράνομη στη χώρα.

Σκηνοθεσία:

Morten Tyldum

Κύριοι Ρόλοι:

Benedict Cumberbatch … Alan Turing

Keira Knightley … Joan Clarke

Matthew Goode … Hugh Alexander

Rory Kinnear … ντετέκτιβ Robert Nock

Allen Leech … John Cairncross

Matthew Beard … Peter Hilton

Charles Dance … διοικητής Alastair Denniston

Mark Strong … υποστράτηγος Stewart Menzies

James Northcote … Jack Good

Tom Goodman-Hill … λοχίας Staehl

Steven Waddington … επιθεωρητής Smith

Tuppence Middleton … Helen Stewart

Alex Lawther … Alan Turing (νεαρός)

Andrew Havill … δάσκαλος

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Graham Moore

Παραγωγή: Nora Grossman, Ido Ostrowsky, Teddy Schwarzman

Μουσική: Alexandre Desplat

Φωτογραφία: Oscar Faura

Μοντάζ: William Goldenberg

Σκηνικά: Maria Djurkovic

Κοστούμια: Sammy Sheldon

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: The Imitation Game
Ελληνικός Τίτλος: Το Παιχνίδι της Μίμησης

Σεναριακή Πηγή

Βιβλίο: Alan Turing: The Enigma του Andrew Hodges.

Κύριες Διακρίσεις

Όσκαρ διασκευασμένου σεναρίου. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία, πρώτο αντρικό ρόλο (Benedict Cumberbatch), δεύτερο γυναικείο ρόλο (Keira Knightley), μουσική, μοντάζ και σκηνικά.
Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας (δράμα), πρώτου αντρικού ρόλου (Benedict Cumberbatch) σε δράμα, δεύτερου γυναικείου ρόλου (Keira Knightley), σεναρίου και μουσικής.
Υποψήφιο για Bafta καλύτερης ταινίας, καλύτερης βρετανικής ταινίας, πρώτου αντρικού ρόλου (Benedict Cumberbatch), δεύτερου γυναικείου ρόλου (Keira Knightley), σεναρίου, μοντάζ, σκηνικών και κοστουμιών.
Βραβείο κοινού στο φεστιβάλ του Τορόντο.

Παραλειπόμενα

Διάφοροι σκηνοθέτες είχαν ενδιαφερθεί όταν η παραγωγή βρίσκονταν ακόμα στον σχεδιασμό, ανάμεσα τους ο Ron Howard και ο David Yates.
Αγγλόφωνο ντεμπούτο για τον νορβηγό Morten Tyldum.
Αρχικά, ήταν ο Leonardo DiCaprio που είχε φανερώσει ενδιαφέρον για τον Τούρινγκ. Λόγω αυτού, η Warner Bros. διέθεσε ένα τεράστιο ποσό για να πάρει τα δικαιώματα, αλλά με την άρνηση του σταρ, τα επέτρεψε στον σεναριογράφο.
Μπορεί η μηχανή του Turing που βλέπουμε στην ταινία να είναι κόπια αυτής που εκτίθεται σε βρετανικό μουσείο, η διευθύντρια των σκηνικών όμως, η Maria Djurkovic, παραδέχτηκε ότι έγιναν κάποιες αλλαγές για χάρη της μεγάλης οθόνης. Έτσι, το μηχάνημα έγινε μεγαλύτερο σε μέγεθος, και με συγκεκριμένους εσωτερικούς του μηχανισμούς πλέον φανερούς ώστε να είναι πιο θεαματικό.
Τόσο η βασιλική αμνηστία που δόθηκε στον Turing το 2013, όσο και η 50ή επέτειος του θανάτου του το 2014 συνοδεύτηκαν από διαφημιστικό υλικό της ταινίας.
Λίγο πριν κυκλοφορήσει η ταινία στις αίθουσες, η Weinstein Company διοργάνωσε ιδιωτική προβολή με καλεσμένους τους δισεκατομμυριούχους Yuri Milner (Digital Sky Technologies) και Mark Zuckerberg (Facebook).
Στο επίσημο website της ταινίας, οι επισκέπτες μπορούσαν να λύσουν κρυπτόλεξα, τα οποία υποτίθεται ότι είχαν δημιουργηθεί από τον Turing. Αλλά και η Google, από τους σπόνσορες της πρεμιέρας, συμμετείχε σε αυτό, μέσω ενός διαγωνισμού με τίτλο The Code-Cracking Challenge.
Οι απόγονοι του Turing είχαν αρχικά εκφράσει αμφιβολίες περί του εγχειρήματος, αλλά παρακολουθώντας το φιλμ μίλησαν με τα καλύτερα λόγια.
Η Weinstein Company αγόρασε τα δικαιώματα για τη διανομή έναντι 7 εκατομμυρίων δολαρίων. Ήταν το μεγαλύτερο ποσό που δόθηκε ποτέ μέσω του European Film Market στο Βερολίνο. Αλλά και η ταινία επέφερε κέρδη 233,6 εκατομμύρια δολάρια, έναντι ενός μπάτζετ των 14ων.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Δημήτρης Κωνσταντίνου-Hautecoeur
Έκδοση Κειμένου: 4/1/2015

Ήδη από το πρώτο της λεπτό, όπου -υπό την υποβλητική μουσική του Alexandre Desplat- η στιβαρή φωνή του Benedict Cumberbatch ζητά την αμέριστη προσοχή μας και μας προειδοποιεί πως η παραμονή μας στην αίθουσα γίνεται με δική μας ευθύνη, η ταινία μάς έχει κερδίσει όσο λίγες. Ο νορβηγός σκηνοθέτης των «Κυνηγών Κεφαλών» δείχνει πως ξέρει πολύ καλά πώς να ανταποκριθεί στις επιταγές του Χόλιγουντ με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο και κάνει την αληθινή ιστορία που αφηγείται να φαντάζει αληθινά συγκλονιστική για κάθε είδους κοινό. Ιστορικό θρίλερ και βιογραφικό δράμα συναντιούνται απολαυστικά, με τις εύστοχες χιουμοριστικές πινελιές να δένουν άψογα με το σύνολο, και στο επίκεντρο όλων ένας εξαιρετικός Benedict Cumberbatch σε απόλυτα οσκαρική φόρμα. Δεν αποδεικνύει απαραίτητα κάτι καινούριο για το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του, αλλά φαίνεται πως έχει έρθει η ώρα να διεκδικήσει το αγαλματίδιο που δικαιούται πλήρως.

Το φιλμ ως βιογραφία κατέχει μια σπάνια, απρόσμενη δύναμη. Αρχικώς μοιάζει απλώς με -εντυπωσιακά ενδιαφέρουσα- κινηματογραφική απεικόνιση ιστορικών γεγονότων, μα όταν μετατοπίζει τον φακό στον ίδιο τον χαρακτήρα του Alan Turing και την ψυχοσύνθεσή του, τότε είναι που φανερώνει πραγματικά την αξία του. Τίποτα δεν είναι εξαρχής προφανές και οι πληροφορίες αποκαλύπτονται σταδιακά και προσεκτικά (μέσα από τρία χρονικά επίπεδα), έτσι ώστε μόνο στο τέλος να φαντάζει πλήρως σκιαγραφημένος ο άνθρωπος που ενσαρκώνει ο Cumberbatch. Εξαιρετικός σεναριακός χειρισμός του θέματος.

Η μεθοδική κατανόηση του Turing, όμως, δεν είναι μια εγκεφαλική διαδικασία όπως ίσως ακούγεται (και όπως μάλλον αφήνει να εννοηθεί η αφίσα της ταινίας). Αντιθέτως, είναι μια απροσδόκητα φορτισμένη συναισθηματικά κινηματογραφική εμπειρία, όπου ακόμα κι ορισμένα φαινομενικά κλισέ (μεγαλόστομες ατάκες) έχουν τη δική τους ουσιώδη -και σχεδόν συγκινητική- λειτουργία. Και τελικά, η διαπίστωση πως όλα τα γεγονότα που παρακολουθείς είναι τόσο άρρηκτα συνδεδεμένα με τα προσωπικά πάθη ενός ανθρώπου και πως όλα ξεκινούν και τελειώνουν στα συναισθήματα και την ψυχολογία του, είναι ικανή να σου φέρει δάκρυα στα μάτια.

Βαθμολογία: