Η Εταιρία Θαυμάτων είναι μια δήθεν φιλανθρωπική οργάνωση ενός απατεώνα ιδιοκτήτη ελληνο-βρετανικής εταιρείας μεταλλείων, του άγγλου μίστερ Τζον, που στήθηκε με σκοπό να οικειοποιηθεί ο εν λόγω μίστερ, με τη βοήθεια του επινοημένου αγίου Βαλαντίου, το πλούσιο σε μετάλλευμα βοσκοτόπι του αφελούς και θεοσεβούμενου Ιλάριου. Για να το πετύχει, ο μίστερ Τζον χρησιμοποιεί τον ιεροκήρυκα Κοσμά που «λιβανίζει» τους εύπιστους κι αγράμματους χωριάτες, καθώς και την όμορφη Μίνα, επικουρούμενη από τη μητέρα της, Δανάη. Η Δανάη παριστάνει τη μουγκή, η οποία θα ξαναβρεί τη μιλιά της χάρη στο «θαύμα» του αγίου. Ο καταλύτης έρωτας όμως ανάμεσα στον Ιλάριο και τη Μίνα, στέκεται αφορμή να αποκαλυφθούν οι κατεργαριές όλων.
Σκηνοθεσία:
Στέφανος Στρατηγός
Κύριοι Ρόλοι:
Δημήτρης Παπαμιχαήλ … Ιλάριος
Γκέλυ Μαυροπούλου … Μίνα
Παντελής Ζερβός … ο ενωμοτάρχης
Μαρίκα Κρεββατά … Δανάη
Γιώργος Γαβριηλίδης … Μίστερ Τζον
Βύρων Πάλλης … Κοσμάς Σαλταρίδης
Στέφανος Στρατηγός … μυστικός αστυνομικός
Άγγελος Μαυρόπουλος … ο παπάς
Χριστόφορος Ζήκας … φίλος του Ιλάριου
Γιώργος Βελέντζας … αστυφύλακας
Δέσποινα Παναγιωτίδου … η μητέρα του Ιλάριου
Γιώργος Ζαμπέτας … μπουζουξής
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Στέφανος Στρατηγός
Παραγωγή: Διονύσης Κουρουνιώτης, Τζέιμς Πάρις
Μουσική: Μίμης Πλέσσας
Φωτογραφία: Ντίνος Κατσουρίδης
Μοντάζ: Ντίνος Κατσουρίδης
Σκηνικά: Τάσος Ζωγράφος
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μη αρκούντα στοιχεία.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Εταιρία Θαυμάτων
- Διεθνής Τίτλος: The Company of Miracles
Σεναριακή Πηγή
- Θεατρικό: Εταιρία Θαυμάτων του Δημήτρη Ψαθά.
Παραλειπόμενα
- Μοναδικό σενάριο για τον Στέφανο Στρατηγό.
- Με 22.676 εισιτήρια, ήρθε στην 33η θέση ανάμεσα σε 82 ελληνικές ταινίες της σαιζόν.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 7/12/2015
Ο Στέφανος Στρατηγός έκανε μεγάλη καριέρα ως ηθοποιός, αλλά σκηνοθετικά έκανε μονάχα τέσσερις ταινίες, από τις οποίες υπογράφει το ένα από τα σενάρια. Σε αυτήν ακριβώς την ταινία βρισκόμαστε, και ο Στρατηγός δεν κάνει κακή σεναριακή δουλειά, διασκευάζοντας το γνωστό θεατρικό έργο του Δημήτρη Ψαθά. Είναι από τις λίγες περιπτώσεις που έχουμε καθαρή σάτιρα στο παλιό ελληνικό σινεμά και όχι πρωτίστως κωμωδία. Στο στόχαστρο μπαίνει η ελληνική αφέλεια, η θρησκοληψία και οι ισχυροί εκμεταλλευτές. Μια σειρά από καλές ερμηνείες, μαζί και μία από τις καλύτερες του Παπαμιχαήλ, πέφτουν πάνω σε μια αλαλούμ και άνευ έμπνευσης σκηνοθεσία, που κάνει και το λάθος να προσπαθεί για το καλύτερο δίχως καμία τεχνική κατάρτιση. Έτσι, μια σοβαρή προσπάθεια για πρώιμη ποιοτική κωμωδία χάνεται στις επιταγές της εποχής. Δείτε το όμως ακόμα και για να ακούσετε το «αβαβάου, παπαπάου» από τα χείλη της Μαρίκας Κρεββατά.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
