Ο Μπλοφατζής
- Ο Μπλοφατζής
- The Bluffer
- 1969
- Ελλάδα
- Ελληνικά
- Αισθηματική, Δραμεντί
- 13 Οκτωβρίου 1969
Ο Παρασκευάς Καρατζόβαγλου είναι πετυχημένος αντικέρ και αθεράπευτος μπλοφατζής. Μετά από μια πετυχημένη μπλόφα σε τρεις φίλους του στην Ύδρα, επιστρέφει στην Αθήνα. Η ξέγνοιαστη εργένικη ζωή του θα αλλάξει τελείως όταν τον επισκεφτεί μια νεαρή κοπέλα και ισχυριστεί ότι είναι κόρη του. Στην αρχή νομίζει ότι πρόκειται για μπλόφα, γρήγορα όμως πείθεται ότι η Γιάννα είναι όντως κόρη του, από τον πρώτο και μοναδικό έρωτα της ζωής του, τη Μιράντα.
Σκηνοθεσία:
Βασίλης Γεωργιάδης
Κύριοι Ρόλοι:
Λάμπρος Κωνσταντάρας … Παρασκευάς Καρατζόβαγλου
Μάρω Κοντού … Έλλη
Ξένια Καλογεροπούλου … Γιάννα
Δέσποινα Στυλιανοπούλου … Κλειώ
Αλέκος Τζανετάκος … Ανδρέας
Γιάννης Βόγλης … σμηναγός Τζον Χάλαρης
Καίτη Πάνου … Μιράντα Μαντά
Δημήτρης Νικολαΐδης … Μάνος
Ντάνος Λυγίζος … Αντώνης
Βασίλης Ανδρεόπουλος … φίλος του Παρασκευά
Μάκης Ρευματάς … φίλος του Παρασκευά
Γιώργος Ζαμπέτας … μπουζουξής
Μαρινέλλα … τραγουδίστρια
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Γιώργος Λαζαρίδης
Παραγωγή: Κώστας Καραγιάννης, Αντώνης Καρατζόπουλος
Μουσική: Κώστας Καπνίσης
Φωτογραφία: Βασίλης Βασιλειάδης
Μοντάζ: Ανδρέας Ανδρεαδάκης
Σκηνικά: Πέτρος Καπουράλης
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μη αρκούντα στοιχεία.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Ο Μπλοφατζής
- Διεθνής Τίτλος: The Bluffer
Κύριες Διακρίσεις
- Βραβείο πρώτου αντρικού ρόλου (Λάμπρος Κωνσταντάρας) στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Παραλειπόμενα
- Με 406.944 εισιτήρια, ήρθε στην 8η θέση ανάμεσα σε 99 ελληνικές ταινίες της σαιζόν.
- Για το μοναδικό βραβείο του στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, ο Κωνσταντάρας είχε δηλώσει πως έπρεπε να το μοιραστεί με τον Γεωργιάδη, που του φανέρωσε διαφορετικά ερμηνευτικά μονοπάτια.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Η Μαρινέλλα ερμηνεύει στο πλάι του Γιώργου Ζαμπέτα το Ποιος Ειν’ Αυτός. Ακούγεται και το Λίγα Λουλούδια Αν Θέλεις Στείλε μου του Κώστα Γιαννίδη.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 6/12/2016
Παρότι το φεστιβάλ Θεσσαλονίκης επέλεξε αυτό το φιλμ για να βραβεύσει τον Λάμπρο Κωνσταντάρα, μάλλον δεν έχουμε καν μία από τις ξεχωριστές του ταινίες μιας περιόδου που είχε πάρει κυριολεκτικά φόρα. Και ο βασικός λόγος είναι ότι όλα μοιάζουν να έχουν μπει σε έναν «αυτόματο πιλότο». Η σκηνοθεσία του σεβαστότατου κατά τα άλλα Βασίλη Γεωργιάδη (το όνομα του ήταν ίσως η αιτία της βράβευσης), το σενάριο του πολυγραφότατου Γιώργου Λαζαρίδη και οι ερμηνείες είναι άπαντα προς αυτό που θα αναμέναμε για μια απλά ξεκούραστη θέαση (με κάποιες άστοχες και έντονες δραματικές νότες), δίχως όμως απαιτήσεις. Η Μάρω Κοντού δεν κάνει κάτι το ιδιαίτερο σε αυτή την ακόμα μία συνάντηση της με τον Λαμπρούκο, ενώ η Ξένια Καλογεροπούλου ξεχωρίζει λίγο παραπάνω σε φιλότιμο. Καλύτερη στιγμή μάλλον του έργου, η ερμηνεία της Μαρινέλλας στο «Ποιος Είν’ Αυτός ο Αψηλός».
Βαθμολογία: