
Δύο χρόνια αφού ανέτρεψε τη σατανική αίρεση της νταντάς του, της Μπι, ο Κόουλ προσπαθεί να ξεχάσει το παρελθόν του και να επικεντρωθεί στο πώς θα τη βγάλει καθαρή στο λύκειο. Με την αναπάντεχη επανεμφάνιση όμως παλιών εχθρών, ο Κόουλ θα πρέπει για ακόμη μια φορά να ξεγελάσει τις δυνάμεις του κακού.
Σκηνοθεσία:
McG
Κύριοι Ρόλοι:
Judah Lewis … Cole
Emily Alyn Lind … Melanie
Jenna Ortega … Phoebe
Robbie Amell … Max
Andrew Bachelor … John
Leslie Bibb … Phyliss
Hana Mae Lee … Sonya
Bella Thorne … Allison
Samara Weaving … Bee
Ken Marino … Archie
Chris Wylde … Juan
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Dan Lagana, Brad Morris, Jimmy Warden, McG
Παραγωγή: McG, Zack Schiller, Mary Viola
Μουσική: Bear McCreary
Φωτογραφία: Scott Henriksen
Μοντάζ: Martin Bernfeld
Σκηνικά: Patrick M. Sullivan Jr.
Κοστούμια: Mary Claire Hannan
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: The Babysitter: Killer Queen
- Ελληνικός Τίτλος: Η Νταντά: Βασίλισσα Δολοφόνος
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- The Babysitter (2017)
Σεναριακή Πηγή
- Σενάριο (χαρακτήρες): The Babysitter του Brian Duffield.
Παραλειπόμενα
- Σίκουελ του The Babysitter, αυτή τη φορά για λογαριασμό του Netflix.
- Ο McG περιέγραψε το στόρι ως ένα Φάουστ με το χιούμορ όμως του Mel Brooks.
- Μετά τις αρνητικές κριτικές, ο σκηνοθέτης ανακοίνωσε ότι θα υπάρχει νέο σίκουελ… αν οι φαν θα ήθελαν να το δουν.
Κριτικός: Νίκος Ρέντζος
Έκδοση Κειμένου: 15/9/2020
Το Netflix καταφέρνει να παρουσιάσει μερικές φορές ταινίες που μπορεί να μην ξεχειλίζουν ποιότητας, αλλά που να είναι αρκούντως διασκεδαστικές για τηλεοπτική προβολή. Τέτοια ταινία ήταν το The Babysitter του 2017 (που φυσικά ακόμα μπορείτε να δείτε στην πλατφόρμα), που παρά τα σεναριακά του ελαττώματα, έβγαζε μια διάθεση για πλάκα και μια εφηβική ενέργεια που εύκολα παρέπεμπε σε δουλειές της δεκαετίας του 1980. Φαντάζομαι όχι τυχαία, γιατί είναι η εποχή που οι b-movies ανθίζουν και φθηνές ταινίες τρόμου και κωμικά slashers γεμίζουν τα ράφια των βίντεο-κλαμπ αλλά και τις κινηματογραφικές αίθουσες, και είναι φανερό ότι ο McG, ο σκηνοθέτης της ταινίας, έχει αρκετά στο μυαλό του την εποχή εκείνη. Ο συνδυασμός τρόμου, κωμωδίας, slasher και μουσικής είναι κάτι που φαίνεται να του πηγαίνει, και λειτουργεί πολύ καλά για την ταινία του, που εύκολα μπορεί να βρει κοινό εκεί έξω.
Τρία χρόνια μετά έρχεται η συνέχεια αυτής της ταινίας, με το The Babysitter: Killer Queen και όλους τους βασικούς συντελεστές του να επιστρέφουν. Εδώ βέβαια ο πρωταγωνιστής, Τζούντα Λιούις, δεν χρειάζεται πλέον νταντά καθώς τελείωσε το σχολείο και ετοιμάζεται για το κολέγιο. Κανείς δεν έχει πιστέψει μέχρι σήμερα την ιστορία του για τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν τρία χρόνια πριν, και την σατανική αίρεση που με αρχηγό την ίδια την νταντά του προσπάθησε να τον σκοτώσει. Έτσι εξακολουθεί να δέχεται τα πειράγματα των συμμαθητών του ενώ και οι γονείς του ετοιμάζονται να τον στείλουν σε ψυχιατρική κλινική. Για να το αποφύγει, το σκάει με τη φίλη του, Μέλανι, για ένα σαββατοκύριακο σε μια λίμνη, όπου διάφοροι μαθητές οργανώνουν πάρτι αποφοίτησης. Το παρελθόν όμως έρχεται να τον στοιχειώσει, και η σατανική αίρεση επιστρέφει για να τελειώσει αυτό που άρχισε τρία χρόνια πριν αλλά με διαφορετική αρχηγό αυτή τη φορά.
Υπό προϋποθέσεις μπορείς να περάσεις καλά και σε αυτή την ταινία παρότι δεν είναι τόσο φρέσκια όσο η πρώτη. Δεν έχει την ίδια ενέργεια παρά μόνο για ένα μισάωρο πριν το τέλος, που εκεί όντως θυμίζει περισσότερο το πρώτο φιλμ και τον καλό ρυθμό που διατηρούσε. Το χιούμορ παραμένει το ίδιο, και οι αιματηρές σκηνές εξακολουθούν να έρχονται κι εδώ χωρίς προειδοποίηση, πράγμα που τους φίλους του slasher θα ικανοποιήσει αρκετά, γιατί είναι μέσα στα πλαίσια των κανόνων του είδους οι όσο γίνεται πιο αιματηροί θάνατοι επί της οθόνης.
Οι ηθοποιοί πάντως είναι αυτοί που το διασκεδάζουν περισσότερο απ’ ό,τι φαίνεται και ειδικότερα ο Ρόμπι Αμέλ, που γυρίζει επιδεικνύοντας το γυμνασμένο πάνω σώμα του και παίζει έναν τύπο γεμάτο ενέργεια και πάντα κεφάτο… με μόνο πρόβλημα το ότι είναι δολοφονικό μέλος μιας αίρεσης. Ο Τζούντα Λιούις είναι κι εδώ καλός, ως ο λίγο μεγαλύτερος πια πιτσιρικάς με τα προβλήματα κοινωνικής δικτύωσης, η συνομήλική του, Έμιλι Άλιν Λιντ, έχει έναν ρόλο λίγο πιο ενδιαφέροντα, ενώ η παρουσία τής , όπως εξελίσσεται, νέας βασίλισσας των ταινιών τρόμου Σαμάρα Γουίβινγκ δεν μας ενόχλησε ποτέ.
Με λίγα λόγια, λοιπόν, αν έχεις δει την πρώτη ταινία και σου άρεσε, τότε μια χαρά θα σου κάνει κι αυτή εδώ, κι ας διακρίνεις τις ελλείψεις της σε μερικά επίπεδα. Αν δεν έχεις δει όμως την πρώτη ταινία, δεν θα πρότεινα να πας σε αυτήν, όχι γιατί δεν θα καταλάβεις τι γίνεται λόγω του πολύπλοκου και πολυεπίπεδου σεναρίου, αλλά γιατί είναι σαν τη συνέχεια μιας φάρσας που θα έχεις χάσει την αρχή της, οπότε δεν θα μπορείς να μπεις στο κλίμα όπως η υπόλοιπη παρέα.
Βαθμολογία: