Πράκτορες 355 (2022)

ΣΥΝΟΨΗ

Ένα μυστικό όπλο υψίστης ασφαλείας πέφτει σε λάθος χέρια. Η πράκτορας της ΣΙΑ, Μέισον “Μέις” Μπράουν, πρέπει να ενώσει τις δυνάμεις της με τη σκληροτράχηλη γερμανίδα Μαρί Σμιντ, πρώην πράκτορα της MI6, την ειδική στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές Καντιτζά, και την επιδέξια κολομβιανή ψυχολόγο Γκρασιέλα σε μια παράτολμη και θανατηφόρα αποστολή, ενώ ταυτόχρονα πρέπει να βρίσκονται κι ένα βήμα μπροστά από τη μυστηριώδη Λιν Μι Σενγκ, που προλαβαίνει πάντα να ανατρέπει τα πλάνα τους. Η δράση εκτοξεύεται από το Παρίσι στο Μαρόκο και έπειτα στην Σαγκάη, όπου η ομάδα πρέπει είτε να καταφέρει να συνεργαστεί και να σώσει τον κόσμο, είτε να πεθάνει.

Σκηνοθεσία:

Simon Kinberg

Κύριοι Ρόλοι:

Jessica Chastain … Mason ‘Mace’ Brown

Lupita Nyong’o … Khadijah Adiyeme

Diane Kruger … Marie Schmidt

Penelope Cruz … Graciela Rivera

Bingbing Fan … Lin Mi Sheng

Sebastian Stan … Nick Fowler

Edgar Ramirez … Luis Rojas

Emilio Insolera … Giovanni Lupo

Jason Wong … Stevens

John Douglas Thompson … Larry Marks

Jason Flemyng … Elijah Clarke

Sylvester Groth … Jonas Muller

Yoon C. Joyce … Hwan Ha Jun

Oleg Kricunova … Pyotr Khasanov

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Simon Kinberg, Theresa Rebeck

Στόρι: Theresa Rebeck

Παραγωγή: Kelly Carmichael, Jessica Chastain, Simon Kinberg

Μουσική: Junkie XL

Φωτογραφία: Tim Maurice-Jones

Μοντάζ: John Gilbert, Lee Smith

Σκηνικά: Simon Elliott

Κοστούμια: Stephanie Collie

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: The 355
Ελληνικός Τίτλος: Πράκτορες 355

Παραλειπόμενα

Η Jessica Chastain ήταν που πρότεινε στον Simon Kinberg, κατά τα γυρίσματα του X-Men: Ο Μαύρος Φοίνικας, μια κατασκοπική ταινία με γυναίκες σταρ, στα πρότυπα του Επικίνδυνες Αποστολές και του 007.
Ο τίτλος προέρχεται από το κωδικό όνομα μιας απροσδιόριστης ομάδας γυναικών κατασκόπων που έδρασαν κατά την αμερικανική επανάσταση στον 18ο αιώνα.
Η Marion Cotillard είχε πάρει θέση στο καστ πριν αντικατασταθεί από την Diane Kruger, επικαλούμενη προσωπικούς λόγους.
Τα γυρίσματα ξεκίνησαν το Καλοκαίρι του 2019 στο Μαρόκο, και μεταφέρθηκαν σε Παρίσι, Λονδίνο και Ουάσιγκτον. Τα συμπληρωματικά όμως στο Λονδίνο έγιναν έναν χρόνο μετά, πλέον υπό συνθήκες COVID-19.
Η Fan Bingbing βρέθηκε μπλεγμένη σε μεγάλο σκάνδαλο φοροδιαφυγής, προκαλώντας προσωρινά τη φυγή από την παραγωγή της Huayi Bros., βάζοντας έτσι σε κίνδυνο τα 75 εκατομμύρια δολάρια που θα επένδυε στο φιλμ.
Η πανδημία ήταν αυτή που άλλαξε την αρχική ημερομηνία εξόδου του Ιανουαρίου του 2021.
Από τις πρώτες ταινίες του 2022, αλλά και η πρώτη μεγάλη εμπορική αποτυχία της χρονιάς. Με το κόστος να ανέρχεται στα 75 εκατομμύρια δολάρια, το φιλμ εισέπραξε μόλις 27,7.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Πάρις Μνηματίδης
Έκδοση Κειμένου: 13/1/2022

Καλές οι προθέσεις του Simon Kinberg για τη δική του φεμινιστική ματιά στην κατηγορία του κατασκοπικού θρίλερ (φαίνεται όλο και περισσότερο με τα χρόνια η επιρροή που άσκησε το άκρως δυναμικό «Atomic Blonde» προς αυτήν την κατεύθυνση), δυστυχώς όμως η εκτέλεση έχει πάρα πολλά προβλήματα.

Αρχικά, το ίδιο το σενάριο του Kinberg σε συνεργασία με την Theresa Rebeck, δεν διαθέτει στην ουσία του κάτι που να το διαχωρίζει από μια άκρως συνηθισμένη περιπέτεια του είδους στο οποίο ανήκει. Η ίντριγκα είναι εντελώς απλοϊκή (με ένα εξωφρενικά παντοδύναμο Μακγκάφιν) και οι όποιες ανατροπές εξαιρετικά προβλέψιμες, ειδικά για τους «περπατημένους» θεατές. Αλλά και οι χαρακτήρες, ακόμη κι εκείνοι που θεωρητικά κινούνται σε πιο «γκρίζα» ηθικά μονοπάτια, άρα είναι και στο χαρτί τουλάχιστον πιο αμφίσημοι, είναι επίπεδοι και χωρίς ιδιαίτερα γνωρίσματα, με αποτέλεσμα ο θεατής να μη γίνεται να ενδιαφερθεί για αυτούς. Ήρωες καταλήγουν να εξολοθρεύονται ή να αλλάζουν στρατόπεδα χωρίς να προκαλείται η παραμικρή συναισθηματική έξαρση, ακριβώς επειδή το κείμενο δεν καταφέρνει να πείσει για τη βαρύτητα μιας ιδιαίτερα κοινότοπης πλοκής.

Άλλο κεφάλαιο είναι η σκηνοθεσία του Kinberg, η οποία δίνει πολύ έντονα την αίσθηση του ρουτινιάρικου, ενώ όταν έρχεται η ώρα για τις σεκάνς δράσης, κάνει όλα τα λάθη της σύγχρονης σχολής του είδους που θέλει τις συγκεκριμένες σκηνές να μοντάρονται γρήγορα, με ρυθμό σχεδόν υστερικό. Είναι δε και αρκετά φτωχές σε φαντασία και θέαμα, ειδικά για τα δεδομένα μιας παραγωγής που κατά τα φαινόμενα έχει τη δυνατότητα να στήσει κάτι καλοφτιαγμένο.

Κι ενώ περιμένει κανείς με τέσσερις πρωταγωνίστριες σαν τις συγκεκριμένες να σωθούν τουλάχιστον κάποια προσχήματα, μονάχα η Diane Kruger εκπέμπει την απαραίτητη «σκληράδα» και αυτοπεποίθηση που απαιτούνται για ένα φιλμ σαν το συγκεκριμένο. Η Jessica Chastain, παρότι έχει προϋπηρεσία με διαπιστευτήρια στο σινεμά δράσης, εδώ είναι σαν να έχει ξεχάσει ό,τι ήξερε, η Lupita Nyong’o κινείται εντελώς διεκπεραιωτικά και μονάχα προς το τέλος μοιάζει να προσπαθεί παραπάνω και η Penelope Cruz μένει σχεδόν αναξιοποίητη, έχοντας ελάχιστα να κάνει. Ο «πέμπτος τροχός» του καστ, η Bingbing Fan, δεν καταφέρνει να ξεχωρίσει με κάποιον τρόπο.

Η κάπως πιο επικριτική ματιά από τον μέσο όρο του Χόλιγουντ απέναντι στις μυστικές υπηρεσίες είναι μια ευχάριστη έκπληξη, αλλά με μια τελική εικόνα που είναι μη λειτουργική σε τόσο πολλά επίπεδα, η συγκεκριμένη πινελιά δεν μπορεί να κάνει τη διαφορά. Και σε μια χρονική συγκυρία που ο κινηματογράφος ευρείας κατανάλωσης χρειάζεται σίγουρα αξιόλογες γυναικοκεντρικές ιστορίες, καλό θα ήταν να μη γίνονται καλλιτεχνικά στραβοπατήματα σαν το «Πράκτορες 355».

Βαθμολογία: