Ένα Τραγούδι για το Ηλιοβασίλεμα (2015)

ΣΥΝΟΨΗ

Αρχές του 20ού αιώνα, επαρχιακή βορειοανατολική Σκωτία. Η κόρη ενός αγρότη, η Κρις Γκάρθι, βρίσκεται να μάχεται ανάμεσα στις δυσκολίες του έρωτα και την οικογενειακή της δυστυχία. Όταν η μητέρα της, μια πάμπτωχη γυναίκα κατεστραμμένη από τις αλλεπάλληλες γέννες, δηλητηριάζει τον εαυτό της και τα δίδυμα μωρά της, η ανθεκτική νεαρή Κρις πρέπει να την αναπληρώσει στη φάρμα. Έπειτα, ο πατέρα της παθαίνει εγκεφαλικό και μένει μόνιμα στο κρεββάτι, αφήνει τα όνειρα περί αγάπης και μόνη με τον αδελφό της πρέπει να αναλάβουν τα πάντα.

Σκηνοθεσία:

Terence Davies

Κύριοι Ρόλοι:

Agyness Deyn … Chris Guthrie

Peter Mullan … John Guthrie

Kevin Guthrie … Ewan Tavendale

Jack Greenlees … Will Guthrie

Daniela Nardini … Jena Guthrie

Mark Bonnar … αιδεσιμότατος Gibbon

Ron Donachie … θείος Tam

Hugh Ross … ο σχολικός επιθεωρητής

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Terence Davies

Παραγωγή: Roy Boulter, Sol Papadopoulos, Nicolas Steil

Μουσική: Gast Waltzing

Φωτογραφία: Michael McDonough

Μοντάζ: David Charap

Σκηνικά: Andy Harris

Κοστούμια: Uli Simon

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Sunset Song
Ελληνικός Τίτλος: Ένα Τραγούδι για το Ηλιοβασίλεμα

Σεναριακή Πηγή

Μυθιστόρημα: Sunset Song του Lewis Grassic Gibbon.

Παραλειπόμενα

Τα εξωτερικά γυρίσματα είναι με φιλμ 70 χιλιοστών, αλλά τα εσωτερικά γυρίστηκαν με ψηφιακές κάμερες.
Γυρίστηκε σε Νέα Ζηλανδία, Λουξεμβούργο και Σκοτία.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σπύρος Δούκας
Έκδοση Κειμένου: 15/3/2016

Βρισκόμαστε στις αρχές του 20ού αιώνα στην αγροτική Σκωτία και παρακολουθούμε την ενηλικίωση μιας νεαρής κοπέλας (Άγκνες Ντέιν) υπό τις κοινωνικές συνθήκες της εποχής. Ο σκληρός και αυταρχικός πατέρας της (Πίτερ Μάλαν) συγκρούεται συχνά με τον αδερφό της, ώσπου εκείνος μεταναστεύει. Μετά τον θάνατο των γονιών της, εκείνη αναζητά την ελευθερία της.

Ο Τέρενς Ντέιβις διασκευάζει το ομώνυμο βιβλίο του Λούις Γκράσικ Γκίμπον, γραμμένο το 1932, που χαρακτηρίζεται ως τολμηρό για την εποχή του, καθώς σκιαγραφεί με ρεαλισμό την κοινωνία, συμπεριλαμβανόμενων και των πιο σκοτεινών πλευρών της. Σε ανάλογα επίπεδα κινείται και ο Ντέιβις, παραμένοντας ίσως υπερβολικά προσκολλημένος στο αρχικό κείμενο. Συνεπώς, το έργο του, παρότι όμορφο και μεστό τεχνικά, γεμάτο μαγευτικές εικόνες που αποπνέουν ένα επίπεδο ποιητικότητας και πετυχαίνουν μια ολοκληρωμένη απεικόνιση της εποχής, δεν καταφέρνει να προσαρμόσει σε κινηματογραφική αφήγηση την ουσία του αρχικού υλικού. Τα πλάνα του πλεονάζουν υπερβολικά σε λογοτεχνική περιγραφικότητα, με αποτέλεσμα να πλατειάζει και να κουράζει στη μεγάλη του διάρκεια που αγγίζει τα 135 λεπτά.

Στην ταινία υπάρχει έντονη η ηθογραφία, οι τοπικές παραδόσεις και τα έθιμα, καθώς και πλήθος κοινωνικών στοιχείων, όπως η θέση των φύλων, η σημασία του οικογενειακού δεσμού, η πατρική εξουσία κι επιρροή, η χειραφέτηση της γυναίκας, και πολλά ακόμη ζητήματα που εμφανίζονται ως θεματικές, χωρίς όμως ουσιαστική εμβάθυνση, από τη στιγμή που ο Ντέιβις έχει επιμεληθεί με περίσσεια έμφαση την επιφάνεια της εικόνας που προσδιορίζεται από το κείμενό του, αλλά με κόστος την εμβάθυνση σε αυτήν. Όλα αυτά τα στοιχεία, επομένως, από ένα σκωτσέζικο έργο ηλικίας 84 ετών, μοιάζουν αναχρονιστικά και ελάχιστα μας αφορούν.

Οι ερμηνείες είναι ωστόσο αξιοπρεπέστατες, με αυτήν του πάντα εξαιρετικού Πίτερ Μάλαν να ξεχωρίζει. Μεγάλη σεναριακή εμβάθυνση σε χαρακτήρες έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει, αφού έχουμε να κάνουμε με ένα καθαρόαιμο κοινωνικό έργο εποχής. Η επιλογή της Άγκνες Ντέιν αποδεικνύεται εύστοχη, αφού μέσα από αυτήν επιτυγχάνεται η ενσάρκωση της αρχετυπικής γυναικείας φύσης και των ευαισθησιών της, στοιχείο που ανταποκρίνεται στις ανάγκες του σεναρίου.

Συνολικά, έχουμε ένα αργόσυρτο και κουραστικό έργο εμφανώς λογοτεχνικής προέλευσης, που ενδέχεται σε ενδιαφερόμενους να μιλήσει.

Βαθμολογία: