Το Ξύπνημα της Άνοιξης (2015)

ΣΥΝΟΨΗ

Πέντε έφηβοι οδηγούνται στην αίθουσα ανάκρισης της αστυνομίας και αφηγούνται την ίδια ιστορία: το πώς έφτασαν στο έγκλημα. Είναι, όμως, η ίδια ιστορία; Καθώς παρακολουθούμε τις διαφορετικές (και ενίοτε αντικρουόμενες) εκδοχές των γεγονότων, βλέπουμε να ξετυλίγεται μπροστά μας ένα μωσαϊκό εφηβικού έρωτα, παρόρμησης και δίψας για ελευθερία. Ως μέλη μιας συμμορίας, οι νεαροί ήρωες παίρνουν μια πρώτη γεύση της ζωής τους ως ενήλικοι και μεθούν από τα όσα έχει να τους προσφέρει, χωρίς να υπολογίζουν την καταστροφή που σπέρνουν γύρω τους. Και ξεπερνούν τα όρια, παρασυρμένοι από τη δίνη των εξελίξεων.

Σκηνοθεσία:

Κωνσταντίνος Γιάνναρης

Κύριοι Ρόλοι:

Δάφνη Πατακιά … Ιωάννα
Κωνσταντίνος Ελματζίογλου … Αλέξανδρος
Κώστας Νικούλι … Χρήστος
Μούτσο Φαμπρίτσιο … Άρης
Κωνσταντίνα Τάκαλου … Ελένη
Julie Lefevre … Ροδόπη
Άγγελος Τζέγια … Ερμίρ
Ράνια Σχίζα … Άννα
Γιάννης Τσορτέκης … Κώστας
Armando Dauti … Νίκος
Adrian Frieling … Γερμανός

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Κωνσταντίνος Γιάνναρης, Μαρία Πάουελ
Παραγωγή: Γιώργος Κυριάκος, Κώστας Λαμπρόπουλος
Μουσική: Drogatek
Φωτογραφία: Γιώργος Αργυροηλιόπουλος
Μοντάζ: Λάμπης Χαραλαμπίδης
Σκηνικά: Δήμητρα Παναγιωτοπούλου
Κοστούμια: Κατερίνα Παπανικολάου

INFO

Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Αρνητική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Το Ξύπνημα της Άνοιξης
Διεθνής Τίτλος: Spring Awakening

Κύριες Διακρίσεις

Βραβείο κοινού στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Βραβείο μουσικής στα βραβεία Ίρις. Υποψήφιο για πρώτο γυναικείο ρόλο (Δάφνη Ιωακειμίδου-Πατακιά).

Παραλειπόμενα

Ο τίτλος είναι δάνειο από ένα θεατρικό του Frank Wedekind.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

imdb

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 23/10/2016

Φυσικά και λατρέψαμε κι εμείς τις πρώτες δουλειές του Κωνσταντίνου Γιάνναρη, πώς θα γινόταν άραγε να συμβαίνει το αντίθετο. Αλλά στην προκειμένη, περισσότερη κι από την άλλη του αποτυχία («Man at Sea»), το θέαμα ώρες-ώρες δεν χωνεύεται. Ξεχάστε τον ποιητή του ρεαλισμού και πάμε σε μια πιο αμερικανο-ανεξάρτητη λογική, από αυτές όμως που εύκολα καταλήγουν, ακόμα και στις ΗΠΑ, στα αζήτητα. Όλα κινούνται με αλλόφρονες ρυθμούς, με τεχνικούς ακροβατισμούς και μια άναρχη επεξήγηση περί του τι θα πει να είσαι «φτιαγμένος», που σίγουρα δεν αφορά πολλούς. Τα νιάτα που εδώ αναδεικνύονται, χαρακτηρίζονται από μια ελαφρότητα μυαλού, που ίσως προσβάλει και τη γενιά «Χ». Αυτό που σε κρατάει σε μια εγρήγορση, είναι η ίδια η ελπίδα ότι κάπου εδώ μέσα θα κρύβεται κάτι καλό για να το κρατήσεις ως το φινάλε. Κάτι που εντέλει δεν εξαργυρώνεται, αλλά ως αίσθηση δεν σε αφήνει εύκολα και με το πέρας της θέασης.

Βαθμολογία: