Μια Γυναίκα Δυναμίτης

Ο Αλμπέρτο ζει ευχαριστημένος μαστορεύοντας παλιά έπιπλα στο μαγαζί του. Είναι ένας ευφάνταστος άνθρωπος που δυσκολεύεται να διακρίνει τα όρια ανάμεσα στο όνειρο και τη φαντασία. Την παρούσα στιγμή, τη σκέψη του απορροφά η σαγηνευτική Τάνια. Η περιπλάνησή του τον εμπλέκει σε έναν φόνο. Με τη βοήθεια της Τάνια, θα πρέπει να αντιμετωπίσει τον υπόκοσμο της Νάπολης, προκειμένου να βγει από το χάος όπου βρίσκεται.

Σκηνοθεσία:

Eduardo De Filippo

Κύριοι Ρόλοι:

Marcello Mastroianni … Alberto Saporito

Raquel Welch … Tania Montini

Eduardo De Filippo … Nicola Saporito

Regina Bianchi … Rosa Amitrano

Leopoldo Trieste … Carlo Saporito

Tecla Scarano … Rosa Cimmaruta

Guido Alberti … Pasquale Cimmaruta

Silvano Tranquilli … υπαστυνόμος Bertolucci

Ignazio Spalla … Carmelo Vitiello

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Suso Cecchi D’Amico, Eduardo De Filippo

Παραγωγή: Marcello Mastroianni, Pietro Notarianni

Μουσική: Nino Rota

Φωτογραφία: Danilo Desideri, Aiace Parolin

Μοντάζ: Ruggero Mastroianni

Σκηνικά: Gianni Polidori

Κοστούμια: Enrico Job

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.

Τίτλοι

• Αυθεντικός Τίτλος: Spara Forte, Piu Forte… Non Capisco!
• Ελληνικός Τίτλος: Μια Γυναίκα Δυναμίτης
• Διεθνής Τίτλος: Shoot Loud, Louder… I Don’t Understand
• Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: Shoot Loud, Louder

Σεναριακή Πηγή

• Θεατρικό: Le Voci di Dentro του Eduardo De Filippo.

Παραλειπόμενα

• Βασισμένο σε θεατρικό του 1948 από τον Eduardo De Filippo, που διασκευάστηκε ακόμα τρεις φορές, αλλά για τη μικρή οθόνη.
• Δεν είναι η φωνή της Raquel Welch που ακούμε, αλλά της Noemi Gifuni. Ήταν ο πρώτος της αξιοσημείωτος ρόλος, μια κι ως τότε πιο γνωστή ως μοντέλο για περιοδικά. Αλλά και ο Guido Alberti είναι ντουμπλαρισμένος από τον Mario Colli.
• Το αφεντικό της Embassy Pictures, ο Joseph E. Levine, ήταν υπερβολικά αισιόδοξος για την ταινία, όντας η πρώτη από τις τρεις που είχε υπογράψει με τον Marcello Mastroianni. Ο μισθός του ηθοποιού έφτασε στα 600 χιλιάδες δολάρια, ενώ της Welch μόλις στις 65 χιλιάδες (κι ενώ αυτή ήταν εντέλει η ατραξιόν). Συνολικά επένδυσε 2 εκατομμύρια δολάρια, χωρίς ποτέ να αναφέρονται τα εισιτήρια που κόπηκαν (η ταινία πάντως δεν άρεσε στους κριτικούς).