H νομαδική ζωή του Ρούμπεν, ενός πλάνητα ντράμερ, με τη σύντροφό του, Λου, στα πλαίσιο της punk-metal περιοδείας τους ανά τις πολιτείες της Αμερικής, θα διακοπεί, όταν συνειδητοποιήσει πως έχει χάσει γύρω στο εβδομήντα με ογδόντα τοις εκατό της ακοής του. Παρά το γεγονός πως οι ειδικοί θα συμβουλέψουν τον Ρούμπεν να αποποιηθεί τον πρότερο βίο του και να μάθει να ζει με την πάθηση του σ’ έναν απομονωμένο οίκο αποτοξίνωσης για κωφούς, ο ίδιος θα βρει την ψυχή να διεκδικήσει ξανά την πρότερη ζωή του, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν κατανοεί πως τίποτε δεν θα είναι πια το ίδιο σε σχέση μ’ αυτήν.
Σκηνοθεσία:
Darius Marder
Κύριοι Ρόλοι:
Riz Ahmed … Ruben Stone
Olivia Cooke … Lou
Paul Raci … Joe
Lauren Ridloff … Diane
Mathieu Amalric … Richard Berger
Chelsea Lee … Jenn
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Darius Marder, Abraham Marder
Στόρι: Darius Marder, Derek Cianfrance
Παραγωγή: Sacha Ben Harroche, Bill Benz, Kathy Benz, Bert Hamelinck
Μουσική: Nicolas Becker, Abraham Marder
Φωτογραφία: Daniel Bouquet
Μοντάζ: Mikkel E.G. Nielsen
Σκηνικά: Jeremy Woodward
Κοστούμια: Megan Stark Evans
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Sound of Metal
- Ελληνικός Τίτλος: Η Μουσική της Σιωπής
- Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Ήχος από Μέταλλο [φεστιβάλ]
Κύριες Διακρίσεις
- Όσκαρ μοντάζ και ήχου. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, πρώτο αντρικό ρόλο (Riz Ahmed), δεύτερο αντρικό ρόλο (Paul Raci) και αυθεντικό σενάριο.
- Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα πρώτου αντρικού ρόλου (Riz Ahmed) σε δράμα.
- Βραβείο Bafta μοντάζ και ήχου. Υποψήφιο για πρώτο αντρικό ρόλο (Riz Ahmed) και δεύτερο αντρικό ρόλο (Paul Raci).
Παραλειπόμενα
- Έκανε ντεμπούτο τον Σεπτέμβρη του 2019 στο φεστιβάλ του Τορόντο, αλλά έπρεπε να περιμένει ως τον Νοέμβριο του 2020 για να πάρει διανομή, την οποία ακολούθησε άμεσα η ενσωμάτωση στην πλατφόρμα του Prime Video.
- Η πλοκή και οι κεντρικοί χαρακτήρες προέρχονται από ένα στόρι του Derek Cianfrance με τίτλο Metalhead. Ήταν ένα ντοκιουντράμα που ενώ ως το 2009 ήταν σε στάδιο παραγωγής, εντέλει ακυρώθηκε. Ο ίδιος όμως ο Cianfrance το παρέδωσε στον Marder να το δουλέψει όπως θέλει.
- Σκηνοθετικό ντεμπούτο στη μυθοπλασία για τον Darius Marder.
- Το 2016, η ταινία είχε ανακοινωθεί με πρωταγωνιστές τους Dakota Johnson και Matthias Schoenaerts.
- Ένα μεγάλο μέρος του καστ βρέθηκε από την κοινότητα των κωφών.
- Επί 6 μήνες, ο Riz Ahmed έκανε μαθήματα ντραμς, αλλά και μάθαινε τη γλώσσα των κωφών.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Ο Abraham Marder έγραψε κι ερμηνεύει το Green και το Brave as the Wind.
Κριτικός: Λήδα-Ειρήνη Αδάμου
Έκδοση Κειμένου: 2/1/2021
Χρησιμοποιώντας εκπληκτικές sound-design τεχνικές για να σκιαγραφήσει το αίσθημα της απώλειας μιας εκ των βασικότερων ανθρώπινων αισθήσεων, της ακοής, ο σκηνοθέτης του φιλμ Sound of Metal, ο Darius Marder, κάνει το εξής πρωτοποριακό: παίζοντας με την ένταση, την παραμόρφωση και τη σίγαση της ηχητικής μπάντας, καταφέρνει να εισάγει τον θεατή στα άδυτα του ψυχισμού του πρωταγωνιστή του (Riz Ahmed), κάνοντας τον έτσι να «αφουγκρασθεί» πώς θα μπορούσε ο Ruben να αντιλαμβάνεται και να νιώθει τον απόηχο της ξαφνικής του απώλειας…
Από την άλλη, ο Abraham Marder δεν τα καταφέρνει εξίσου καλά στο σενάριο της ταινίας. Η συνεργασία τους βέβαια με επίκεντρο την ιστορία του Derek Cianfrance, στην οποία βασίζεται το στόρι του Sound of Metal, δίνει μεν με συγκινητικό τρόπο την μετάβαση ενός μουσικού από τον κόσμο του ήχου σε αυτόν της απώλειας του, αλλά αρκείται εντέλει στο γνωστό “enjoy the silence”, στερώντας στην ταινία τη δυνατότητα της πλήρους ανάδειξης τού πόσο τραυματική καθίσταται η καταδίκη ενός καλλιτέχνη στη σιωπή.
Αυτό σημαίνει πως όσο κι αν προσπαθεί η ταινία να μας εισάγει σε μια νέα εποχή, ταυτόχρονα πάντα με την εσωτερική αλλαγή της μετάβασης από μια κατάσταση σε μια καινούργια που βιώνει ο πρωταγωνιστής της, μας γειώνει εντέλει τόσο άδοξα με κλισέ επικλήσεις, στη διαμάχη για παράδειγμα, μεταξύ θρησκείας και επιστήμης. Τοιουτοτρόπως, το όλο στόρι μάς στερεί τη δυνατότητα να «ρουφήξουμε το μεδούλι» της ιστορίας ζωής του πρωταγωνιστή του, όπου η ψυχή κατέχει κεντρικό ρόλο και αποτελεί ίσως τη μόνη κινητήριο δύναμη που θα μπορούσε να ωθήσει τον Ruben να συνειδητοποιήσει πως είναι ο θόρυβος και όχι η σιωπή αυτή που ήρθε να βάλει τέλος στην επαναληπτική ζωή του, ως περιπλανώμενου καλλιτέχνη.
Συνεπώς και υπό την παραπάνω έννοια, το εν δυνάμει «πρωτοποριακό» του πράγματος (που αν είχε αξιοποιηθεί δηλαδή διαφορετικά θα μπορούσε να εκτοξεύσει την ταινία σε άλλα επίπεδα) πάει περίπατο, και καταδικάζει την ταινία σε μια χρυσή μεν… μετριότητα δε.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
