Η Χι Ζιν, βουβή από αδυναμία ή από επιλογή, εξασφαλίζει τον επιούσιο από τους ψαράδες μιας λιμνοθάλασσας, πουλώντας τους τροφή την ημέρα και το κορμί της τη νύχτα. Οι πελάτες της την περιφρονούν, όμως η ίδια κρύβει έντονα συναισθήματα που εκρήγνυνται τις πιο ανύποπτες στιγμές. Ο ερχομός του παλιού αστυνομικού Χιον Σι βγάζει σιγά σιγά την Χι Ζιν από το καβούκι της. Τον εμποδίζει να αυτοκτονήσει μια φορά, και τη δεύτερη προσπαθεί να γιατρέψει την πληγωμένη ψυχή του με το σεξ. Η έλξη τους μεταβάλλεται πια σε εμμονή, και οι εξελίξεις στην εκτός τόπου και χρόνου λιμνοθάλασσα έχουν πάρει πλέον τον δρόμο τους…

Σκηνοθεσία:

Kim Ki-duk

Κύριοι Ρόλοι:

Jung Suh … Hee-Jin

Yu-seok Kim … Hyun-Shik

Jae-Hyun Cho … Mang-Chee

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Kim Ki-duk

Παραγωγή: Eun Lee

Μουσική: Sang-yun Jeon

Φωτογραφία: Seo-shik Hwang

Μοντάζ: Min-ho Kyeong

Σκηνικά: Kim Ki-duk

Κοστούμια: Eun-jung Joo

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Seom
  • Ελληνικός Τίτλος: Το Νησί
  • Διεθνής Τίτλος: The Isle

Κύριες Διακρίσεις

  • Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βενετίας.

Παραλειπόμενα

  • Πρόκειται για την ταινία που διέδωσε το όνομα του Kim Ki-duk διεθνώς, και επέβαλε στον σινεφιλικό κόσμο το ύφος που θα ακολουθήσει και στις επόμενες δημιουργίες του. Αντίθετα όμως με τη φεστιβαλική του πορεία, στο εσωτερικό της χώρα του η κριτική ήταν αρκετά αυστηρή.
  • Η προβολή στο φεστιβάλ Βενετίας συνοδεύτηκε ακόμα και από λιποθυμίες θεατών, λόγω αρκετών ακραίων σκηνών. Πρόκληση όμως θεωρήθηκε και η υποφαινόμενη και εκτεταμένη βία επί ζώων, που όμως επιβεβαιώθηκε από τον κορεάτη σκηνοθέτη ως αληθινή.
  • Μόλις η τρίτη ταινία που προβλήθηκε ποτέ στο κεντρικό διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βενετίας.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 9/9/2010

Ο έρωτας στα άκρα, ή η σχέση δύο ανθρώπων μέσα από την εξάρτηση που φέρνουν οι καταστάσεις και δη οι «άρρωστες»; Ο σκηνοθέτης πλάθει μια ιστορία αποκλεισμένη από το κοινωνικό γίγνεσθαι (όπως και η λίμνη από τον υπόλοιπο κόσμο, τον οποίο σε όλη την ταινία δεν θα δούμε ποτέ) για να τη φορτίσει επιπλέον με δύο χαρακτήρες αψυχολόγητους και μακριά από το κοινό λογικό στερέωμα, καταφέρνοντας μεν να ιστορίσει κάτι το ενδιαφέρον και μακριά από το σύνηθες, χάνοντας δε τον όποιο συμβολισμό με την κοινωνία που ζούμε.

Η βία μοιάζει επιτηδευμένη αφού οι καταστάσεις δεν τη δικαιολογούν απόλυτα, και αυτός ο κινηματογράφος των άκρων βρίσκει απήχηση μόνο μέσα από συμβολισμούς, τους οποίους η ταινία δεν μας χαρίζει στον βαθμό που θα επιβάλλονταν. Σίγουρα πάντως κάποιες σκηνές θα σοκάρουν τον απροειδοποίητο θεατή και δη θετικά τον «σκληρό» σινεφίλ, αλλά θα κρατήσουν τους υπόλοιπους μόνο στα πλαίσια της εμπειρίας ενός έρωτα που δεν χρειάζεται να ασπαστούν και να αντιγράψουν.

Σίγουρα ενδιαφέρον, μια και ξεχωρίζει ως μια δημιουργία που δεν πατάει στα εσκεμμένα και προσφέρει μια εικαστική ομορφιά, αλλά ένα προσωπικό σινεμά που δεν έχει ακόμα βρει τον προσανατολισμό του ως προς τα μηνύματα που θέλει να εξωτερικεύσει. Πέρα όμως από αυτά, δεν είναι αδιόρατα εκείνα τα στοιχεία που αργότερα ο κορεάτης δεξιοτέχνης θα δέσει με την ουσία και θα παράγει τις γνωστές αξέχαστές του στιγμές.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

14 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *