Να Με Θυμάσαι (2010)

ΣΥΝΟΨΗ

Ο Τάιλερ, ένας νεαρός Νεοϋορκέζος, έχει μια δύσκολη σχέση με τον πατέρα του, από τότε που ένα τραγικό γεγονός διέλυσε την οικογένειά τους. Ποτέ δεν πίστευε ότι θα μπορούσε κανείς να καταλάβει τι περνάει, μέχρι που γνωρίζει την Άλι. Ο έρωτας ήταν το τελευταίο πράγμα που τον ένοιαζε, ωστόσο την ερωτεύεται τρελά. Μέσα από τη σχέση τους, αρχίζει να βρίσκει και πάλι την ευτυχία και ένα νόημα στη ζωή του. Ωστόσο, κρυμμένα μυστικά έρχονται στην επιφάνεια και διάφορες περιστάσεις απειλούν να τους χωρίσουν.

Σκηνοθεσία:

Allen Coulter

Κύριοι Ρόλοι:

Robert Pattinson … Tyler Keats Hawkins
Emilie de Ravin … Alicia ‘Ally’ Craig
Chris Cooper … Neil Craig
Lena Olin … Diane Hirsch
Pierce Brosnan … Charles Hawkins
Martha Plimpton … Helen Craig
Ruby Jerins … Caroline Hawkins
Gregory Jbara … Les Hirsch
Tate Ellington … Aidan Hall
Kate Burton … Janine

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Will Fetters
Παραγωγή: Trevor Engelson, Nick Osborne
Μουσική: Marcelo Zarvos
Φωτογραφία: Jonathan Freeman
Μοντάζ: Andrew Mondshein
Σκηνικά: Scott P. Murphy
Κοστούμια: Susan Lyall

INFO

Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Remember Me
Ελληνικός Τίτλος: Να Με Θυμάσαι

Παραλειπόμενα

Υπήρχε μεγάλος ενδοιασμός στο να δώσουν τον ρόλο της Άλι στην Emilie de Ravin. Κι αυτό λόγω της αρκετής διαφοράς ύψους.
Σε ένα διάλειμμα από γυρίσματα σε κοινή θέα, ο Robert Pattinson αναγκάστηκε να τρέξει για να ξεφύγει από μια τρελή φαν και έναν παπαράτσι. Χωρίς να προσέχει, έπεσε πάνω σε παρκαρισμένο ταξί και τραυματίστηκε.
Ο αρχικός τίλος ήταν Memoirs.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 9/3/2010

Θα προσπαθήσω να τα εξηγήσω όσο γίνεται πιο απλά: η ταινία, καταρχάς, είναι ένα καθαρό promo καριέρας του Robert Pattinson, που προβάρεται πρώτη φορά μετά τα Twilight. Ο Allen Coulter το ξέρει πολύ καλά αυτό, και είναι προς τιμή του ότι προσπαθεί να το κρύψει πίσω από τις εικόνες. Τι κάνει; Χρησιμοποιεί την επιτήδευση για να καλύψει τα πολλά κλισέ και το εύκολο σενάριο. Αναπτύσσει μέχρι υπερφόρτωσης τον βασικό του χαρακτήρα για να απορροφήσει την επιτήδευση αυτή. Παίζει με σεναριακά τρικ, βασικώς γλωσσικά κι ερμηνευτικά, για να προσπεραστεί η υπερ-ανάπτυξη του χαρακτήρα. Μπερδευτήκατε; Το παίρνουμε αλλιώς…

Ο Pattinson δεν είναι καθόλου κακός και θα έλεγα πως πέρασε με καλό βαθμό το crash-test, χωρίς βέβαια να είναι και James Dean (Heath Ledger, για τους νεότερους) στον οποίο παραπέμπει. Οι δεύτεροι ρόλοι κάπου μοιάζουν να στέκουν ως απλές δικαιολογίες για την κίνηση του Pattinson στο σενάριο, αλλά δεν είναι κι αρνητικοί. Η πλοκή είναι αστεία, αλλά κάποιες πνευματώδεις φράσεις και κάποιες μικρές λεπτομέρειες την ξεκολλάνε και το παραμύθι ρέει. Χωρίς να έχουμε στα χέρια μας κάτι το αληθινά ξεχωριστό, είναι ό,τι καλύτερο θα περίμενα για μια τέτοια περίπτωση. Μου φαίνεται ότι ο Coulter έχει μέλλον στη μεγάλη οθόνη, όσο για τον Pattinson, θα εξαρτηθεί πολύ από τις εισπράξεις αυτού του έργου. Όσοι πιστοί, βοηθήστε…

Βαθμολογία: