Ο Αήττητος (2022)

ΣΥΝΟΨΗ

Στις αρχές του 19ου αιώνα, η κοινωνική αλλαγή και πρόοδος εξαπλώνονταν με πολύ αργούς ρυθμούς κατά μήκος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Στην Αγγλία, τόσο οι πόλεις όσο και η επαρχία βρίσκονταν στα όρια της φτώχειας. Όμως, στα σκοτεινά στενά και στα πανηγύρια του Μπρίστολ αναδύθηκε ένα νέο είδος λαϊκού ήρωα. Το όνομά του ήταν Τζεμ Μπέλτσερ και επρόκειτο να μεταμορφώσει την πρωτόγονη πυγμαχία σε άθλημα των βασιλιάδων. Ο Τζεμ μεγάλωσε χωρίς τίποτα στους δρόμους, μαθαίνοντας από νωρίς τη σκληρή πραγματικότητα, καθώς έβλεπε τον διαβόητο παππού του να καταστρέφει τον εαυτό του και όποιον ήταν δίπλα του με τη βάναυση συμπεριφορά του λόγω των εθισμών του. Ήταν προπονητής και πατρική φιγούρα για τον ίδιο -ο Μπιλ Γορ δίδαξε τον Τζεμ την πειθαρχία και τη γλυκιά τέχνη της πυγμαχίας. Ο Μπιλ έπεισε τον Τζεμ ότι μπορούσε να γίνει ο καλύτερος πυγμάχος στον κόσμο και αυτό που ακολούθησε ήταν η ανοδική πορεία του νεότερου πρωταθλητή της Αγγλίας.

Σκηνοθεσία:

Daniel Graham

Κύριοι Ρόλοι:

Matt Hookings … Jem Belcher

Ray Winstone … Bill Warr

Russell Crowe … Jack Slack

Marton Csokas … λόρδος Rushworth

Jodhi May … Mary Belcher

Julian Glover … λόρδος Ashford

Steven Berkoff … Walter

Glen Fox … Pierce Egan

Ricky Chaplin … Henry Pearce

Lucy Martin … Gilly Belcher

Emily Haigh … Jules

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Matt Hookings

Παραγωγή: Chris Hardman, Matt Hookings

Μουσική: Paul Saunderson

Φωτογραφία: Ben Braham Ziryab

Μοντάζ: Jeff Cummings, Chris Gill

Σκηνικά: Sonja Klaus

Κοστούμια: Hayley Nebauer

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Prizefighter: The Life of Jem Belcher
Ελληνικός Τίτλος: Ο Αήττητος

Παραλειπόμενα

Πρώτο σενάριο για μεγάλου μήκους ταινία από τον ηθοποιό Matt Hookings. Το 2017 είχε εξερευνήσει το ίδιο θέμα και στο μικρού μήκους The Birth of Boxing (εδώ χρησιμοποιείται ως tagline), ερμηνεύοντας ο ίδιος και πάλι τον Jem Belcher.
Τα γυρίσματα ξεκίνησαν στην Ουαλία, για να μεταφερθούν στη Μάλτα και τη Λιθουανία. Η μεταφορά αυτή αφορούσε προβλήματα στο μπάτζετ. Τα ίδια προβλήματα έβαλαν στο συρτάρι της εταιρίας παραγωγής το φιλμ για έναν χρόνο, μέχρι που ανακοινώθηκε η παρέμβαση της Amazon Prime, που ανέλαβε τις αγορές των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας.
Επιστροφή του Russell Crowe στο κινηματογραφικό μποξ μετά το Cinderella Man του 2005.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Δημήτρης Μπαμπούλης
Έκδοση Κειμένου: 21/7/2022

Στις αρχές του 19ου αιώνα, το μποξ ήταν το άθλημα των βασιλιάδων. Ένας προικισμένος νεαρός πυγμάχος, ο Τζεμ Μπλέτσερ, προσπαθεί να γίνει ο πρωταθλητής της Αγγλίας και παράλληλα να μην ακολουθήσει τα βήματα του παππού του -επίσης μποξέρ- Τζακ Σλακ, τον οποίο κέρδισαν οι δαίμονες του.

Ο «Αήττητος» έχει μια αρκετά κλισέ ιστορία. Μια ιστορία του μικρού εγγονού Τζεμ (Ματ Χούκινγκς) που είχε σαν πρότυπο τον παππού του, ο οποίος φημιζόταν για το πόσο καλός μποξέρ ήταν. Ωστόσο, ο παππούς του, Τζακ (Ράσελ Κρόου), δεν ήταν και το ίδιο καλό πρότυπο στην υπόλοιπη ζωή του κάνοντας τη μητέρα του (Τζόντι Μέι) να μη θέλει τον γιο της να ασχοληθεί με το μποξ. Ο ίδιος αντιδρά και ακολουθεί το όνειρο του.

Γενικά, το σενάριο είναι μέσα στις κορεσμένες κλισέ motivational ατάκες, πράγμα που βρίσκει πάτημα στην πλοκή, αλλά είναι αρκετά κουραστικό στον βαθμό που γίνεται. Αρκετά κεντρικό στην εξιστόρηση είναι και το χριστιανικό στοιχείο που παρουσιάζεται προφανώς σαν στοιχείο πίστης στη ζωή και τις προσωπικές μάχες ενός ατόμου. Μέσα από αυτή τη θεματολογία, η αφήγηση στην αρχή μοιάζει πολύ με αυτή του Τέρενς Μάλικ με μουσική ανάμεσα σε σκηνές μικρών διαλόγων. Αυτή συνεχίζεται μέχρι να μπούμε στην κεντρική ιστορία του Τζεμ.

Η αφήγηση είναι αρκετά ισορροπημένη με ρυθμό άλλοτε γρήγορο άλλοτε πιο αργό, κυρίως όταν εισέρχεται στη βασική ιστορία, δηλαδή την προσπάθεια του Τζεμ να γίνει πρωταθλητής της Αγγλίας. Το σενάριο, όπως προαναφέρθηκε, είναι γεμάτο κλισέ ατάκες ώστε μέσα από τους διαλόγους χτίζεται η απαιτούμενη ένταση μεταξύ των χαρακτήρων όταν εκείνοι συγκρούονται. Τα μελοδραματικά στοιχεία επίσης δεν λείπουν, τα οποία κυρίως παράγει ο η Τζόντι Μέι στον ρόλο της μητέρας όπου παραδίδει μια υπερβολική και μελοδραματική ερμηνεία, η οποία θυμίζει ερμηνείες σαπουνόπερας. Ακόμη ένα μελανό σημείο της ταινίας είναι ο φωτισμός, ο οποίος είναι πολύ θερμός στα εξωτερικά πλάνα, ενώ και η προσπάθεια του biancoscurro στα εσωτερικά σκοτεινά πλάνα δεν αποδίδει επί της οθόνης με το κοντράστ σκοτεινού φωτεινού να προκαλεί σύγχυση οπτικά. Αντιθέτως, ισορροπημένα και μετρημένα είναι τα cut στις σκηνές του μποξ, που ανεβάζουν την ένταση και ειδικά στον τελευταίο και σημαντικό αγώνα βοηθούν και στο χτίσιμο της αγωνίας.

Συνοψίζοντας, η ταινία πατάει πάνω σε ένα κλισέ στόρι που είναι γεμάτο με παρόμοιες κλισέ motivational ατάκες για τις προσωπικές μάχες και τους προσωπικούς αγώνες του κάθε ατόμου. Ωστόσο, όλα αυτά γίνονται με έναν βιβλικό τρόπο σύγκρουσης αμαρτίας και σύνεσης, που επίσης είναι αρκετά τυποποιημένος. Το σημείο που αξίζει κάποιος να ακολουθήσει είναι η σύγκρουση χαρακτήρων που σε μερικά σημεία είναι αρκετά ενδιαφέρουσα, ειδικά όταν ο πρωταγωνιστής Τζεμ βρίσκεται στο σημείο να αντιμάχεται όλους τους υπόλοιπους αλλά και τον εαυτό του. Όμως, από αυτές τις συγκρούσεις δεν λείπει το μελοδραματικό στοιχείο κυρίως από την πλευρά της μητέρας, πράγμα που προσθέτει έναν υπερβολικό τόνο σε κάποιες σκηνές για να εκμαιευθεί το συναίσθημα. Τέλος, τα cut στις αθλητικές μάχες είναι αρκετά ισορροπημένα, δημιουργούν ένταση και αγωνία, με λίγα λόγια σε τοποθετούν μέσα στον αγώνα ειδικά στον τελευταίο, και αυτό είναι ένα από τα στοιχήματα που κερδίζει ο δημιουργός.

Βαθμολογία: