Ο νεαρός Κρις Τέιλορ εγκαταλείπει τις σπουδές του στο κολέγιο και πηγαίνει εθελοντικά στο Βιετνάμ. Ο ιδεαλισμός του Κρις δεν αργεί να διαλυθεί οριστικά όταν αντικρίζει την αληθινή όψη του πολέμου. Οι συνάδελφοί του, που πέφτουν δίπλα του νεκροί απ’ τις σφαίρες, οι ωμότητες και οι βιασμοί σε βάρος του ντόπιου πληθυσμού, αλλά και η προδοτική ζούγκλα δεν αργούν να μετατρέψουν τον νεαρό εθελοντή σε έναν κυνικό μαχητή. Ο Κρις θα παρακολουθήσει από κοντά τη σύγκρουση ανάμεσα στον λοχία Ιλάιας, έναν βετεράνο που έχει καταφέρει να διατηρήσει ατόφια την ανθρωπιά του, και τον λοχία Μπαρνς, έναν ψυχοπαθή φονιά. Μια σύγκρουση που θα εξελιχθεί σε αιματηρή αναμέτρηση.
Σκηνοθεσία:
Oliver Stone
Κύριοι Ρόλοι:
Charlie Sheen … Chris Taylor
Tom Berenger … επιλοχίας Bob Barnes
Willem Dafoe … λοχίας Elias Grodin
Keith David … King
Forest Whitaker … Big Harold
Francesco Quinn … Rhah
Kevin Dillon … Bunny
John C. McGinley … λοχίας Red O’Neill
Reggie Johnson … Junior
Mark Moses … υπολοχαγός Wolfe
Corey Glover … Francis
Johnny Depp … Gator Lerner
Tony Todd … λοχίας Warren
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Oliver Stone
Παραγωγή: Arnold Kopelson
Μουσική: Georges Delerue
Φωτογραφία: Robert Richardson
Μοντάζ: Claire Simpson
Σκηνικά: Bruno Rubeo
Κοστούμια: Kathryn Morrison
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Platoon
- Ελληνικός Τίτλος: Platoon
- Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Πλατούν
- Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Πλατούν, η Διμοιρία
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Γεννημένος την 4η Ιουλίου (1989)
- Ουρανός και Γη (1993)
Κύριες Διακρίσεις
- Όσκαρ καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, μοντάζ και ήχου. Υποψήφιο για δεύτερο αντρικό ρόλο (Tom Berenger και Willem Dafoe), αυθεντικό σενάριο και φωτογραφία.
- Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας (δράμα), σκηνοθεσίας και δεύτερου αντρικού ρόλου (Tom Berenger). Υποψήφιο για σενάριο.
- Βραβείο Bafta σκηνοθεσίας και μοντάζ. Υποψήφιο για φωτογραφία.
- Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βερολίνου. Βραβείο σκηνοθεσίας.
- Καλύτερη ταινία στα βραβεία Independent Spirit.
Παραλειπόμενα
- Με αυτό ανοίγει η τριλογία για το Βιετνάμ του Stone, ενώ ακολουθούν το Γεννημένος την 4η Ιουλίου (1989) και Ουρανός και Γη (1993).
- Ο Oliver Stone έγραψε το σενάριο βασιζόμενος σε προσωπικές εμπειρίες, μια και υπηρέτησε ως πεζικάριος στον πόλεμο του Βιετνάμ. Αυτή ήταν και η πρώτη ταινία για το Βιετνάμ από βετεράνο του πολέμου.
- Παρότι είχε ήδη φτιάξει ένα καλό όνομα μετά τα σενάρια του Εξπρές του Μεσονυκτίου και του Σημαδεμένου, ο δημιουργός δεν έβρισκε χρηματοδότηση. Για τα μεγάλα στούντιο το Αποκάλυψη Τώρα και ο Ελαφοκυνηγός θεωρούνταν το απόγειο του είδους που δεν μπορούσε να ξεπεραστεί. Αρχικά, ο Dino De Laurentiis προσπάθησε ανεπιτυχώς να βοηθήσει. Η χρηματοδότηση ήρθε εντέλει από την ανεξάρτητη βρετανική εταιρία Hemdale Film Corporation, που ανάλαβε μαζί και το Σαλβαδόρ. Ακολούθως, η Orion Pictures ανέλαβε την παγκόσμια διανομή.
- Τα γυρίσματα έγιναν στη νήσο Λουζόν στις Φιλιππίνες, με μπάτζετ μόνο 6 εκατομμύρια δολάρια, και κράτησαν 54 ημέρες. Παραλίγο να διακοπούν λόγω της πολιτικής έντασης στη χώρα, μια και τότε έπεφτε η δικτατορία του Ferdinand Marcos.
- Ο James Woods αρνήθηκε τη συμμετοχή του, μια και όπως είπε δεν άντεχε άλλη μία ταινία στη ζούγκλα με τον Stone, μετά το Σαλβαδόρ.
- Ο νεαρός Denzel Washington είχε εκφράσει ενεργό ενδιαφέρον να παίξει τον Ελάιας.
- Για τον ρόλο του λοχία Μπαρνς, υποψήφιοι ήταν οι: Mickey Rourke, Emilio Estevez και Kevin Costner.
- Ο βετεράνος του Βιετνάμ Dale Dye ανέλαβε τη σκληρή εκπαίδευση των πρωταγωνιστών. Έχοντας ήδη μια μικρή εμπειρία από κινηματογράφο, πήρε και τον μικρό ρόλο του λοχαγού Harris. Ήταν κι αυτός που μετέτρεψε το σενάριο σε μυθιστόρημα. Έκτοτε ενεργοποιείται σταθερά στην έβδομη τέχνη.
- Ο Stone έχει μια κάμεο εμφάνιση ως διοικητής του τάγματος στην τελική μάχη. Η συγκεκριμένη μάχη βασίστηκε στην περίφημη Μάχη της Πρωτοχρονιάς που έγινε το 1968.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Πέρα από το αυθεντικό θέμα, χαρακτηριστική είναι η χρήση του Adagio for Strings του Samuel Barber. Ακούγονται και μεταξύ διάφορων κομματιών της τότε εποχής, το White Rabbit των Jefferson Airplane και το The Tracks of My Tears των Smokey Robinson and The Miracles, που κάνουν δεύτερη καριέρα μέσω του φιλμ.
Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος
Έκδοση Κειμένου: 27/2/2013
Οκτώ χρόνια μετά τον «Ελαφοκυνηγό» του Τσιμίνο και εφτά μετά το «Αποκάλυψη Τώρα» του Κόπολα, ο Όλιβερ Στόουν, στην καλύτερη ίσως στιγμή του, πιάνει το θέμα του Βιετνάμ από μια άλλη οπτική γωνία, αποδομώντας τη μυθολογία του κάθε πολέμου ως ελκυστική περιπέτεια. Δεν υπάρχουν πραγματικές μάχες, ο εχθρός είναι πάντα μια αόρατη απειλή που ελλοχεύει προς κάθε κατεύθυνση μέσα στη ζούγκλα, η «περιπέτεια» αφορά πορείες σε δύσβατα μέρη, ζέστη, υγρασία, κουνούπια, βροχή, μια διαρκή σήψη κι εξοντωτική αναμονή. Και προπάντων, μια σταδιακή αποκτήνωση των στρατιωτών που εθισμένοι στον φόβο και την αγανάκτηση, μπορούν να σκοτώσουν σε φάση στιγμιαίου πανικού και αμάχους, αλλά και σε νηφάλιες στιγμές να εξοντωθούν μεταξύ τους αν ένα ραπόρτο ρισκάρει τη θητεία τους. Είναι περισσότερο ένα αντιηρωικό οδοιπορικό αυτογνωσίας του ήρωα (Τσάρλι Σιν) μέσα σε έναν πόλεμο χωρίς νόημα, που περιέχει προσωπικές εμπειρίες του Στόουν.
Βαθμολογία: