Η Τζο έχει βγάλει διάγνωση για τον εαυτό της: είναι μια νυμφομανής. Ο Σέλιγκμαν τη βρίσκει δαρμένη σε ένα σοκάκι, την παίρνει σπίτι του και τη φροντίζει. Τότε, η Τζο αρχίζει να του εξιστορεί τη ζωή της, από τα πολύ μικρά της χρόνια, έως τώρα που είναι πια στα 50 της.
Σκηνοθεσία:
Lars von Trier
Κύριοι Ρόλοι:
Charlotte Gainsbourg … Joe (35-50 ετών)
Stacy Martin … Joe (15-31 ετών)
Stellan Skarsgard … Seligman
Shia LaBeouf … Jerome Morris
Christian Slater … ο πατέρας της Joe
Uma Thurman … Κα H
Connie Nielsen … η μητέρα της Joe
Sophie Kennedy Clark … B
Jens Albinus … S
Jesper Christensen … ο θείος του Jerome
Cyron Melville … A
Nicolas Bro … F
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Lars von Trier
Παραγωγή: Louise Vesth
Φωτογραφία: Manuel Alberto Claro
Μοντάζ: Morten Hojbjerg, Molly Malene Stensgaard
Σκηνικά: Simone Grau Roney
Κοστούμια: Manon Rasmussen
Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.- Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Θετική.
Τίτλοι
Αυθεντικός Τίτλος: Nymphomaniac: Vol. I
Ελληνικός Τίτλος: Nymphomaniac: Μέρος Α’
Διεθνής Τίτλος: Nymphomaniac: Volume I
Εναλλακτικός Τίτλος: Nymph()maniac [αφίσας]
Άμεσοι Σύνδεσμοι
Αντίχριστος (2009)
Melancholia (2011)
Nymphomaniac: Μέρος Β’ (2013)
Κύριες Διακρίσεις
- Βραβείο πρώτου γυναικείου ρόλου (Charlotte Gainsbourg) στα Bodil, τα εθνικά βραβεία της Δανίας. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, πρώτο αντρικό ρόλο (Stellan Skarsgard), πρώτο γυναικείο ρόλο (Stacy Martin) και δεύτερο γυναικείο ρόλο (Uma Thurman).
- Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, αντρική ερμηνεία (Stellan Skarsgard) και γυναικεία ερμηνεία (Charlotte Gainsbourg) στα Ευρωπαϊκά Βραβεία.
Παραλειπόμενα
- Πρώτο κεφάλαιο του τελευταίου μέρους της «Τριλογίας της Θλίψης».
- Η ταινία έκανε πρεμιέρα στη Δανία υπό την ενιαία της μορφή. Στο φεστιβάλ Βερολίνου ακολούθησε η uncut εκδοχή των 145 λεπτών. Είχε προηγηθεί μια αρκετά μυστική πρεμιέρα της πλήρους εκδοχής στο φεστιβάλ του Sundance, όπου στα εισιτήρια, αντί του τίτλου, έγραφε Film X.
- Η Nicole Kidman είχε αποδεχτεί έναν μικρό ρόλο, αλλά το πρόγραμμα της την ανάγκασε προς αποχώρηση.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Η Charlotte Gainsbourg ακούγεται να ερμηνεύει το κλασικό φολκλόρ Hey Joe.
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος
Έκδοση Κειμένου: 24/4/2014
Είδα το δεύτερο μέρος του έργου του Τρίερ κατόπιν εορτής, ωστόσο εκτίμησα τόσο πολύ τη δουλειά του αυτή τη φορά, που νοιώθω την ανάγκη να γράψω δύο λόγια, επικεντρωμένος μόνο στο «δια ταύτα». Στο πρώτο μέρος ήμουν επιφυλακτικός. Ήταν μελέτη ή ναρκισσιστικό παιχνίδι; Εντέλει, αποδείχθηκε ένα σοβαρότατο δοκίμιο που μελετά το πρόβλημα της ηθικής στη σφαίρα της σεξουαλικότητας. Από τη μια έχουμε την κοινωνία που επιβάλλει την ηθικοποίηση της σεξουαλικότητας, από την άλλη έχουμε τη διερεύνηση της στάσης της ηρωίδας που είναι ηθικό άτομο, υπό την έννοια ότι είναι αληθινή και συνεπής με τον εαυτό της. Ποτέ της δεν μεταμφίεσε τις ανάγκες της, δεν τις κάλυψε μέσα από ένα πολιτικό (κοινωνικό) σύστημα, ούτε τις εμπορευματοποίησε -αν είναι ένοχη για κάτι, είναι όταν δέχτηκε να γίνει συλλέκτρια χρεών, όταν εντάχθηκε δηλαδή στην παραοικονομία του καπιταλισμού, κάτι έξω από τη σφαίρα της σεξουαλικής της ταυτότητας. Αυτό το στοιχείο είναι ακανθώδες και θέλει πολλή σκέψη. Μήπως χαλάει την καθαρότητα της μελέτης εισάγοντας κι άλλες παραμέτρους;
Από την άλλη μεριά, έχουμε τον γηραιό διανοούμενο που έζησε όλη την ζωή του κυριολεκτικά μέσα από τα βιβλία και που δεν είναι καθόλου δευτερεύων χαρακτήρας. Η ευρύτητα των γνώσεων του, του επέτρεψε να έχει μια νηφάλια, αντικειμενική αντίληψη των πραγμάτων. Δείχνει να κατανοεί την ηρωίδα και να αναλύει μαζί της τις αντιδράσεις της. Την αναλύει όπως ήξερε να κάνει και με τα βιβλία. Όμως, χωρίς τριβή με τους ανθρώπους, πώς μπορεί να δομήσει κανείς ένα ηθικό σύστημα; Ο Τρίερ μας δίνει μια τρομακτική απάντηση στο τέλος της μελέτης του.
Πρόκειται για ένα έργο που θα ενθουσίαζε τον Μισέλ Φουκώ και τον Ζαν Ζενέ.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
