Η Τζο είναι 50 ετών και την έχει βρει δαρμένη σε ένα σοκάκι ο Σέλινγκμαν. Η Τζο, όμως, είναι μια νυμφομανής, όπως η ίδια έχει διαγνώσει για τον εαυτό της. Η ηλικίας της δεν πρόκειται να σταθεί εμπόδιο στα ερωτικά της σχέδια.

Σκηνοθεσία:

Lars von Trier

Κύριοι Ρόλοι:

Charlotte Gainsbourg … Joe (35-50 ετών)

Stacy Martin … Joe (15-31 ετών)

Stellan Skarsgard … Seligman

Shia LaBeouf … Jerome Morris

Christian Slater … ο πατέρας της Joe

Jamie Bell … K

Uma Thurman … Κα H

Willem Dafoe … L

Mia Goth … P

Sophie Kennedy Clark … B

Michael Pas … Jerome Morris (γηραιός)

Jean-Marc Barr … ο οφειλέτης κύριος

Udo Kier … ο σερβιτόρος

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Lars von Trier

Παραγωγή: Marie Gade Denessen, Peter Aalbaek Jensen, Louise Vesth

Φωτογραφία: Manuel Alberto Claro

Μοντάζ: Morten Hojbjerg, Molly Malene Stensgaard

Σκηνικά: Simone Grau Roney

Κοστούμια: Manon Rasmussen

 

  • Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
  • Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Nymphomaniac: Vol. II

Ελληνικός Τίτλος: Nymphomaniac: Μέρος Β’

Διεθνής Τίτλος: Nymphomaniac: Volume II

Εναλλακτικός Τίτλος: Nymph()maniac [αφίσας]

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Αντίχριστος (2009)

Melancholia (2011)

Nymphomaniac: Μέρος Α’ (2013)

Κύριες Διακρίσεις

  • Βραβείο πρώτου γυναικείου ρόλου (Charlotte Gainsbourg) στα Bodil, τα εθνικά βραβεία της Δανίας. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, πρώτο αντρικό ρόλο (Stellan Skarsgard), πρώτο γυναικείο ρόλο (Stacy Martin) και δεύτερο αντρικό ρόλο (Jamie Bell).
  • Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, αντρική ερμηνεία (Stellan Skarsgard) και γυναικεία ερμηνεία (Charlotte Gainsbourg) στα Ευρωπαϊκά Βραβεία.

Παραλειπόμενα

  • Δεύτερο κεφάλαιο του τελευταίου μέρους της «Τριλογίας της Θλίψης».
  • Αυτό το δεύτερο μέρος έκανε πρεμιέρα στη Δανία ενιαίο με το πρώτο. Η uncut εκδοχή εμφανίστηκε πρώτη φορά στο φεστιβάλ Βενετίας, και ήταν τριών ωρών.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος

Έκδοση Κειμένου: 24/4/2014

Είδα το δεύτερο μέρος του έργου του Τρίερ κατόπιν εορτής, ωστόσο εκτίμησα τόσο πολύ τη δουλειά του αυτή τη φορά, που νοιώθω την ανάγκη να γράψω δύο λόγια, επικεντρωμένος μόνο στο «δια ταύτα». Στο πρώτο μέρος ήμουν επιφυλακτικός. Ήταν μελέτη ή ναρκισσιστικό παιχνίδι; Εντέλει, αποδείχθηκε ένα σοβαρότατο δοκίμιο που μελετά το πρόβλημα της ηθικής στη σφαίρα της σεξουαλικότητας. Από τη μια έχουμε την κοινωνία που επιβάλλει την ηθικοποίηση της σεξουαλικότητας, από την άλλη έχουμε τη διερεύνηση της στάσης της ηρωίδας που είναι ηθικό άτομο, υπό την έννοια ότι είναι αληθινή και συνεπής με τον εαυτό της. Ποτέ της δεν μεταμφίεσε τις ανάγκες της, δεν τις κάλυψε μέσα από ένα πολιτικό (κοινωνικό) σύστημα, ούτε τις εμπορευματοποίησε -αν είναι ένοχη για κάτι, είναι όταν δέχτηκε να γίνει συλλέκτρια χρεών, όταν εντάχθηκε δηλαδή στην παραοικονομία του καπιταλισμού, κάτι έξω από τη σφαίρα της σεξουαλικής της ταυτότητας. Αυτό το στοιχείο είναι ακανθώδες και θέλει πολλή σκέψη. Μήπως χαλάει την καθαρότητα της μελέτης εισάγοντας κι άλλες παραμέτρους;

Από την άλλη μεριά, έχουμε τον γηραιό διανοούμενο που έζησε όλη την ζωή του κυριολεκτικά μέσα από τα βιβλία και που δεν είναι καθόλου δευτερεύων χαρακτήρας. Η ευρύτητα των γνώσεων του, του επέτρεψε να έχει μια νηφάλια, αντικειμενική αντίληψη των πραγμάτων. Δείχνει να κατανοεί την ηρωίδα και να αναλύει μαζί της τις αντιδράσεις της. Την αναλύει όπως ήξερε να κάνει και με τα βιβλία. Όμως, χωρίς τριβή με τους ανθρώπους, πώς μπορεί να δομήσει κανείς ένα ηθικό σύστημα; Ο Τρίερ μας δίνει μια τρομακτική απάντηση στο τέλος της μελέτης του.

Πρόκειται για ένα έργο που θα ενθουσίαζε τον Μισέλ Φουκώ και τον Ζαν Ζενέ.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

12 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *