Ο Κος Πόπερ και οι Πιγκουίνοι του (2011)

ΣΥΝΟΨΗ

Ο Τομ Πόπερ είναι ένα επιτυχημένο στέλεχος, η επαγγελματική ζωή του οποίου βυθίζεται στο χάος όταν κληρονομεί έξι πιγκουίνους. Σύντομα το διαμέρισμά του μετατρέπεται σε χιονισμένο τοπίο, όμως τελικά ο Τόμι, μέσα από αυτή την περίεργη «συγκατοίκηση», θα κατανοήσει τη σημασία της οικογένειας… ανθρώπινης και μη.

Σκηνοθεσία:

Mark Waters

Κύριοι Ρόλοι:

Jim Carrey … Tom Popper

Carla Gugino … Amanda Popper

Madeline Carroll … Janie Popper

Maxwell Perry Cotton … Billy Popper

Angela Lansbury … Selma Van Gundy

Clark Gregg … Nat Jones

Philip Baker Hall … Κος Franklin

Ophelia Lovibond … Pippi Pepenopolis

Jeffrey Tambor … Κος Gremmins

David Krumholtz … Kent

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Sean Anders, John Morris, Jared Stern

Παραγωγή: John Davis

Μουσική: Rolfe Kent

Φωτογραφία: Florian Ballhaus

Μοντάζ: Bruce Green

Σκηνικά: Stuart Wurtzel

Κοστούμια: Ann Roth

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Mr. Popper’s Penguins
Ελληνικός Τίτλος: Ο Κος Πόπερ και οι Πιγκουίνοι του
Εναλλακτικός Τίτλος: Ο Κύριος Πόπερ και οι Πιγκουίνοι του [Home Cinema]

Σεναριακή Πηγή

Μυθιστόρημα: Mr. Popper’s Penguins των Richard Atwater, Florence Atwater.

Παραλειπόμενα

Αρχικά ήταν να πρωταγωνιστεί ο Ben Stiller, με σκηνοθέτη τον Noah Baumbach, μέχρι που και οι δύο αποχώρισαν.
Owen Wilson και Jack Black ήταν υποψήφιοι Πόπερ.
Οι πιγκουίνοι είναι άλλοτε πραγματικοί και άλλοτε ψηφιακοί, μέσω της εταιρίας Rhythm and Hues Studios.
Μια χαρά απέδωσαν οι πιγκουίνοι στα ταμεία, με έσοδα 187,4 εκατομμύρια δολάρια. Το κόστος ήταν στα 55.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 3/7/2011

Στον πλανήτη Χόλιγουντ, υπάρχει η επιλογή να κάνεις μια ταινία και υπάρχει η επιλογή να ξανακάνεις μια ταινία! Ο Mark Walters είναι από αυτούς που δεν έχουν διλήμματα, απλά επιλέγει το δεύτερο. Μα είναι δυνατόν; Νομίζεις, πλέον, πως έχουμε δει καμιά διακοσαριά από κάθε υποείδος και οι διαφορές είναι τυπικές. Έτσι κι εδώ, έχετε δει κάμποσες οικογενειακές περιπέτειες με ζωάκια, απλά θα δείτε ακόμη μία. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Ας περάσουμε όμως και σε μερικά επιμέρους πραγματάκια, αφού ο Κος Πόπερ δεν είναι επουδενί το ναυάγιο της χρονιάς…

Ο Jim Carrey δεν είναι σε κάποια εντυπωσιακή φόρμα, αλλά είναι καλύτερος από κάποιους που βαριέσαι να βλέπεις μπροστά σου. Μαζί με τους μικρούς πιγκουίνους, προσφέρουν κάποια έξυπνα αστεία, όχι τίποτα το φοβερό, αλλά σου ξεφεύγει κάποιο γελάκι μαζί με αυτό των παιδιών σου. Επιπλέον, έχουμε την ψευδαίσθηση πως βλέπουμε κάτι το διαφορετικό, αφού πιγκουίνους σε ζωντανή ταινία δεν ξανάχαμε (όχι, δεν μετράει το Ταξίδι του Αυτοκράτορα…). Προσθέστε και τη γενική αθωότητα μιας προσεγμένης, ως παραγωγή, οικογενειακής ταινίας, και τα μικρά σας, τουλάχιστον, δεν θα βγουν παραπονεμένα. Κατά τα άλλα, φέρτε μου τον σεναριογράφο να τον σκίσω! Ή, πιο απλά, να του θυμίσω πως η αντιγραφή είναι ποινικό αδίκημα. Μα πιο προβλέψιμο δεν γίνονταν!

Βαθμολογία: