Ο Κύκλος του Mobius (2013)

ΣΥΝΟΨΗ

Ο Γκριγκόρι Λιουμπόφ, ρώσος μυστικός πράκτορας με έδρα το ηλιόλουστο Μονακό, έχει ως αποστολή του την παρακολούθηση του Ροστόφσκι, ρώσου επιχειρηματία με ύποπτες κινήσεις. Την ίδια δουλειά κάνει παράλληλα και η Άλις, γαλλο-αμερικανίδα χρηματίστρια με την κατασκοπεία ως πάρεργο. Νιώθοντας ότι η προδοσία δεν απέχει πολύ, ο Γκριγκόρι θα παραβεί τον ύψιστο κανόνα και θα έρθει σε επαφή με την Άλις: η συνάντησή τους θα πυροδοτήσει μια παθιασμένη ερωτική ιστορία, αλλά θα φέρει και τους δύο πιο κοντά στον κίνδυνο.

Σκηνοθεσία:

Eric Rochant

Κύριοι Ρόλοι:

Jean Dujardin … Moise/Gregory Lyubov
Cecile de France … Alice Radmond
Tim Roth … Ivan Rostovsky
Emilie Dequenne … Sandra
John Lynch … Joshua

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Eric Rochant
Παραγωγή: Christophe Cervoni, Eric Juherian, Mathias Rubin
Μουσική: Jonathan Morali
Φωτογραφία: Pierre Novion
Μοντάζ: Pascale Fenouillet
Σκηνικά: Philippe Chiffre
Κοστούμια: Carine Sarfati

INFO

Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Mobius
Ελληνικός Τίτλος: Ο Κύκλος του Mobius

Παραλειπόμενα

Ο σκηνοθέτης παραδέχτηκε ένα φυσικό σύνδεσμο ανάμεσα στον ήρωα που ερμηνεύει ο Tim Roth και τον ζάμπλουτο ρώσο Roman Abramovich.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Δημήτρης Κωνσταντίνου-Hautecoeur
Έκδοση Κειμένου: 20/8/2013

Ιδιαιτέρως καλοστημένο κατασκοπικό-δραματικό θρίλερ, που δεν εκπλήσσει ως κάτι το απόλυτα καινούριο, αλλά ως ένα αληθινά καλοφτιαγμένο φιλμ. Το σενάριο επικεντρώνεται (εντονότερα απ’ όσο κανείς θα περίμενε) στην παράτολμη όσο και παθιασμένη ερωτική σχέση του χαρακτήρα του Jean Dujardin με αυτόν της Cecile De France, κάτι που σκηνοθετικά υποστηρίζεται με όλο τον ρομαντισμό, αλλά και τη μελαγχολία που του αρμόζει. Η σκηνοθεσία του μάλλον άγνωστου Eric Rochant είναι εξαιρετική, διατηρώντας το σασπένς σχετικά υπόγειο κι υιοθετώντας μια αξιοπρόσεκτη, πιο αργή απ’ ό,τι συνηθίζεται στο είδος σκηνοθετική μανιέρα, η οποία δίνει έμφαση στον ρεαλισμό (με προσοχή στους ήχους) και την οποία σιγοντάρει η απολαυστικά ταιριαστή μουσική του Jonathan Morali.

Πλάι στην αξιέπαινη σκηνοθεσία και το καλογραμμένο σενάριο, το δυνατότερο ίσως ατού του φιλμ αποτελούν οι ερμηνείες του. Παρόλο που και η Cecile De France είναι εκπληκτική, ο βραβευμένος με Όσκαρ Jean Dujardin είναι εκείνος που αξίζει κάθε χειροκρότημα. Ο γάλλος ηθοποιός, αφού το διαπιστώσαμε με τη βουβή, οσκαρική του ερμηνεία στο «The Artist», πλέον μας καθιστά απόλυτα βέβαιους για το σπουδαίο ερμηνευτικό (κι όχι μονάχα κωμικό) ταλέντο του και την ικανότητά του να εξωτερικεύει μέσω του εντυπωσιακά εκφραστικού βλέμματός του τα πιο βαθιά συναισθήματα…

Βαθμολογία: