
Η Αιώνια Ζωή της Μάρτζορι
- Marjorie Prime
- 2017
- ΗΠΑ
- Αγγλικά
- Δραματική, Επιστημονικής Φαντασίας, Σινεφίλ
Η 88χρονη Μάρτζορι περνάει τις τελευταίες και πονετικές της μέρες με μια εκδοχή μέσω κομπιούτερ του χαμένου συζύγου της. Με την πρόθεση να αναπολήσει τη ζωή τους μαζί, ο «Πράιμ» της Μάρτζορι βασίζεται στις πληροφορίες που αυτή του έχει δώσει, και την ικανότητα του να διαμορφώνει περίπλοκες κατανοήσεις πάνω στην ιστορία τους. Καθώς η αλληλεπίδραση μεταξύ τους βαθαίνει, η οικογένεια της αρχίζει κι αυτή να αναπολεί τη ζωή της, με τον κίνδυνο να ανακατασκευαστεί ακόμα και το κομμάτι αυτό του παρελθόντος που δεν πονάει.
Σκηνοθεσία:
Michael Almereyda
Κύριοι Ρόλοι:
Lois Smith … Marjorie
Jon Hamm … Walter
Tim Robbins … Jon
Geena Davis … Tess
Stephanie Andujar … Julie
Hannah Gross … Marjorie (νεαρή)
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Michael Almereyda
Παραγωγή: Michael Almereyda, Uri Singer
Μουσική: Mica Levi
Φωτογραφία: Sean Price Williams
Μοντάζ: Kathryn J. Schubert
Σκηνικά: Javiera Varas
Κοστούμια: Kama K. Royz
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Marjorie Prime
- Ελληνικός Τίτλος: Η Αιώνια Ζωή της Μάρτζορι
Σεναριακή Πηγή
- Θεατρικό: Marjorie Prime του Jordan Harrison.
Κύριες Διακρίσεις
- Βραβείο Alfred P. Sloan στο φεστιβάλ του Sundance.
Παραλειπόμενα
- Η Lois Smith είχε ερμηνεύσει τη Μάρτζορι και στο ομώνυμο θεατρικό. Μάλιστα, αυτό το έπραξε σε δύο παραγωγές που είχαν ανέβει.
- Γυρίστηκε μέσα σε μόλις 13 ημέρες, με τους ηθοποιούς να είναι παρόντες μονάχα στις 12.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 24/11/2018
Όλο και το παλεύει ο Μάικλ Αλμερέιντα να επιστρέψει το όνομα του στις παλιές του δόξες, και μπορεί πλέον να μη στοχεύει άμεσα στον χώρο του cult, αλλά πολύ νερό στο σινεφιλικό κρασί του δεν έχει βάλει. Η συγκεκριμένη του ταινία εμπεριέχει μια ποίηση, πασχίζει να βγάλει εύστοχα συμπεράσματα, ποντάρει και στην ψυχολογία, αλλά πάνω από όλα είναι ένα δράμα αρκετά επίπεδο ως αίσθηση για το αγαπήσεις αληθινά. Μοιάζει κάπως σαν επιτηδευμένη η βραδυφλεγή του κίνηση, που δεν δικαιολογείται απόλυτα ως σκηνοθετική αναγκαιότητα. Φαντάζει και σαν ο αμερικανός δημιουργός να προσπαθεί να συνδυάσει την επιστημονική φαντασία με τη Νουβέλ-Βαγκ, ενώ ευκολότερα θα μπορούσε να αποδοθεί στο θεατρικό σανίδι το σενάριο του (από όπου δηλαδή και προέρχεται). Καλές συνολικά οι ερμηνείες, έχοντας και κατά νου ότι αυτό το είδος σινεμά δεν τις ευνοεί ιδιαίτερα.
Βαθμολογία: