Ο Α. Τζ. Μάνγκλχορν είναι ένας εκκεντρικός κλειδαράς μιας μικρής πόλης του Τέξας, που ποτέ δεν συνήλθε από τον έρωτα του για την Κλάρα. Η τελευταία ήταν μια όμορφη και έξυπνη γυναίκα που τον άφησε με ραγισμένη καρδιά πριν από 40 χρόνια. Ακόμα της γράφει γράμματα, πασχίζοντας να τη βρει και να την κερδίσει πίσω. Η παρουσία μιας νέας φίλης τον κάνει να ξεκινήσει μια προσπάθεια για μια νέα ζωή.
Σκηνοθεσία:
David Gordon Green
Κύριοι Ρόλοι:
Al Pacino … A.J. Manglehorn
Holly Hunter … Dawn
Harmony Korine … Gary
Chris Messina … Jacob
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Paul Brad Logan
Παραγωγή: Molly Conners, David Gordon Green, Lisa Muskat, Derrick Tseng, Christopher Woodrow
Μουσική: Explosions in the Sky, David Wingo
Φωτογραφία: Tim Orr
Μοντάζ: Colin Patton
Σκηνικά: Richard A. Wright
Κοστούμια: Jill Newell
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Manglehorn
- Ελληνικός Τίτλος: Η Κρυφή Ζωή του Manglehorn
Κύριες Διακρίσεις
- Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βενετίας.
Παραλειπόμενα
- Στο αρχικό σενάριο, ο Μάνγκλχορν είχε σκοτεινό παρελθόν ως εγκληματίας, που όμως πλέον είχε πάρει τον ίσιο δρόμο. Όλο αυτό και τα παρακλάδια του επί της πλοκής κόπηκαν τελείως.
- Παρότι γυρίστηκε σε διαφορετικές τοποθεσίες ανά το Όστιν του Τέξας, μέσα σε 25 ημέρες το γύρισμα είχε τελειώσει.
- Ενώ είχε κόστος 4 εκατομμύρια δολάρια, οι εισπράξεις περιορίστηκαν στα 459 χιλιάδες δολάρια.
Κριτικός: Βασίλης Καγιογλίδης
Έκδοση Κειμένου: 28/9/2015
Το άλλοτε παιδί θαύμα του ανεξάρτητου αμερικανικού σινεμά συναντάει έναν «καμένο» και σίγουρα προβλέψιμο πια υποκριτικά ηθοποιό, σε μία ταινία που ο συνδυασμός των ονομάτων θα μπορούσε να προκαλέσει ένα έντονο φεστιβαλικό buzz. Με επίκεντρο την μοναξιά και πυρήνα τα μικρά προσωπικά θαύματα, μέσα από τα οποία επέρχονται μεγάλες αλλαγές, ο David Gordon Green παραδίδει μία ταινία στο γνώριμο συμβατικό, «μεσήλικο» ύφος του έχοντας για πρωταγωνιστή έναν απρόσμενα αισθαντικό και ανθρώπινο Al Pacino. David Gordon Green και Al Pacino, λοιπόν, σημειώσατε 2…
Ο Green ποτέ δεν υπήρξε ο σκηνοθέτης με την έντονη καλλιτεχνική ιδιοσυγκρασία και την αυστηρά προσωπική ταυτότητα. Η αλήθεια είναι ότι έχει να κάνει καλή ταινία πάνω από μία δεκαετία όταν και παρέδωσε δύο μικρά αμερικανικά κομψοτεχνήματα (All the Real Girls, Undertow). Μπορεί το φιλμ να προσεγγίζει με στωικότητα μοναχικούς ανθρώπους, εγκλωβισμένους σε εικόνες του παρελθόντος και να αναμένει με καρτερικότητα τις μεγάλες αλλαγές που είναι ικανοί να προκαλέσουν στις ζωές τους, ωστόσο είναι καθόλα φτωχό, σε σημεία ανιαρό ή επιπόλαια απλοϊκό και αφήνει τη γνώριμη γλυκόπικρη γεύση της αμηχανίας στο φινάλε. Στην αντίπερα όχθη, ο Al Pacino, σε μία αρκετά πειραματική γι’ αυτόν χρονιά, προσφέρει μία ερμηνεία στα σωστά της μέτρα, ωθούμενη από την εξίσου γοητευτική ερμηνεία της Holly Hunter, που θα μπορούσε να εξελιχθεί λίγο παραπάνω εάν δεν εγκλωβιζόταν στο αγχωτικό και εμφανώς φειδωλό σε ανοίγματα σενάριο.
Αυτά λοιπόν είναι τα στοιχεία που συνθέτουν μία ταινία που μπορεί να γίνει απωθητική επειδή δομήθηκε με μία χειρουργικής ακρίβειας απλότητα προκειμένου να προσφέρει μία ιμπρεσιονιστική διάσταση στη λύπη. Ντύνεται ελαφρά με μια ποικιλία συναισθηματικών ιδεών και επικαλείται αρκετά σουρεαλιστικά στοιχεία αφημένα προσεκτικά σε ένα ελεγχόμενο υπαρξιακό δράμα. Το Manglehorn είναι ένα μικρό αμερικανικό δραματικό φιλμ, που πιάνει γρήγορα ταβάνι και δύναται ανά πάσα στιγμή να παρεξηγηθεί.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
