Εγκλήματα στο Χρόνο
- Los Cronocrímenes
- Timecrimes
- 2007
- Ισπανία
- Ισπανικά
- Επιστημονικής Φαντασίας, Θρίλερ, Μυστηρίου, Τρόμου
- 18 Μαρτίου 2010
Ο Χέκτορ μετακομίζει σε ένα νέο σπίτι με τη σύζυγό του. Ένα απόγευμα, ενώ κοιτάζει με τα κιάλια του, βλέπει ένα γυμνό κορίτσι στο δάσος. Αποφασίζει να πάει εκεί και τη βρίσκει ξαπλωμένη σε έναν βράχο. Ξαφνικά, του επιτίθεται ένας άντρας που έχει όλο του το πρόσωπο καλυμμένο με ροζ επιδέσμους. Προσπαθεί να του ξεφύγει και κατευθύνεται σε ένα ερευνητικό κέντρο όπου συναντάει έναν επιστήμονα και τον βοηθάει να κρυφτεί μέσα σε μια μηχανή του χρόνου…
Σκηνοθεσία:
Nacho Vigalondo
Κύριοι Ρόλοι:
Karra Elejalde … Hector
Candela Fernandez … Clara
Nacho Vigalondo … ο επιστήμονας
Barbara Goenaga … η κοπέλα στο δάσος
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Nacho Vigalondo
Παραγωγή: Eduardo Carneros, Esteban Ibarretxe, Javier Ibarretxe
Μουσική: Eugenio Mira
Φωτογραφία: Flavio Martinez Labiano
Μοντάζ: Jose Luis Romeu
Σκηνικά: Jose Luis Arrizabalaga, Biaffra
Κοστούμια: Estibaliz Markiegi
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Los Cronocrimenes
- Ελληνικός Τίτλος: Εγκλήματα στο Χρόνο
- Διεθνής Τίτλος: Timecrimes
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για πρωτοεμφανιζόμενο σκηνοθέτη στα Goya.
Παραλειπόμενα
- Μεγάλου μήκους σκηνοθετικό ντεμπούτο για τον Nacho Vigalondo.
- Ο σκηνοθέτης όρισε ως κύρια πηγή έμπνευσης του το περιοδικό κόμικς 2000 AD, και ειδικά την ιστορία Chronocops από το τεύχος 310 του 1983.
- Στην ειδική έκδοση του DVD υπάρχει μια εκδοχή όπου η αφήγηση είναι με χρονολογική σειρά γεγονότων.
- Η United Artists είχε βάλει άμεσα στο πρόγραμμα της ένα αμερικανικό ριμέικ (ο Tom Cruise είχε ακουστεί ως υποψήφιος πρωταγωνιστής), αλλά το 2011 αυτό πέρασε στα χέρια της DreamWorks και του Steve Zaillian. Καμία περαιτέρω σημαντική είδηση δεν προέκυψε από τότε.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 15/3/2010
Ακόμα και που ο ίδιος θεωρώ γενικά ατυχή τη σύγκριση των δύο καλλιτεχνημάτων, θα την προχωρήσω επειδή εξηγεί επακριβώς αυτό που θέλω να υπερτονίσω. Το σενάριο παραπέμπει στην περίπτωση της Κοιμωμένης του Χαλεπά. Λογικά, ο σκηνοθέτης αντιλήφθηκε το τεράστιο σεναριακό λάθος αφού τελείωσε την ταινία, αλλιώς δεν εξηγείται η όλη ύπαρξη του κειμένου εξαρχής. Φυσικά και δεν θα σας το αποκαλύψω, επειδή μέσα στο γενικά μπερδεμένο σενάριο, μπορεί να μη σας περάσει από τον νου και δεν έχω σκοπό να σας ακυρώσω τη θέαση. Μπορεί και να είχα, αλλά η ταινία του Nacho Vigalondo στοχεύει στο μίνι-cult και σε γενικό βαθμό το πετυχαίνει.
Η ευφυής σκέψη του Vigalondo αρχίζει και τελειώνει με το να πάρει το ίδιο γεγονός δύο φορές από αντίθετη οπτική του ίδιου προσώπου. Αυτό λειτουργεί θετικά, μέχρι όμως το σημείο που παρατραβιέται εις τριπλούν. Η επιτυχία σε όλο αυτό είναι πως βάζει σε εγρήγορση τον εγκέφαλο του θεατή που αναζητεί μαζί με τον ήρωα και το τι ακριβώς συμβαίνει και το πώς θα το ξεπεράσει. Μάλιστα, αν δεν υπήρχε το παιδαριώδες λάθος που προανέφερα, θα μπορούσε να θεωρηθεί μικρή έκπληξη. Ως κινηματογραφιστής, ο Vigalondo δεν έχει να προτείνει κάτι καινό πάνω στην cult σκηνοθετική αντίληψη, είναι ορατό πως προσκολλάται στην ιδέα του ως σύνολο. Επειδή γενικά θεωρώ ότι είναι καθαρά ταινία κοινού, δεν θα σας αποτρέψω να τη δείτε, αλλά αντίθετα πιστεύω πως θα ικανοποιήσει πολλούς, έστω κι αν από αυτούς θα εξαιρέσω τον εαυτό μου…
Βαθμολογία:
0 κακή | 1 μέτρια | 2 ενδιαφέρουσα | 3 καλή | 4 πολύ καλή | 5 αριστούργημα
Γκαλερι φωτογραφιων
