
Ο Νόμος της Νύχτας
- Live by Night
- 2016
- ΗΠΑ
- Αγγλικά, Ισπανικά
- Αστυνομική, Γκανγκστερική, Δραματικό Θρίλερ, Εποχής, Νουάρ
- 12 Ιανουαρίου 2017
Δεκαετία του 1920. Η ποτοαπαγόρευση έχει ως αποτέλεσμα την άνθιση ενός ολόκληρου δικτύου παράνομων αποστακτηρίων, υπόγειων μπαρ, γκάνγκστερ και διεφθαρμένων αστυνομικών. Ο Τζο Κάφλιν, ο μικρότερος γιος ενός διακεκριμένου αστυνόμου της Βοστόνης, έχει επιλέξει έναν τρόπο ζωής που διαφέρει από την αυστηρή και καθωσπρέπει ανατροφή του. Έχοντας στον ενεργητικό του πλειάδα μικροκλοπών, πλέον εργάζεται για έναν από τους πιο διαβόητους μαφιόζους της περιοχής. Ο Τζο απολαμβάνει τη χλιδή, την ένταση και την κακή φήμη του παρανόμου. Όμως, η ζωή στη σκοτεινή πλευρά έχει το τίμημά της.
Σκηνοθεσία:
Ben Affleck
Κύριοι Ρόλοι:
Ben Affleck … Joe Coughlin
Elle Fanning … Loretta Figgis
Remo Girone … Maso Pescatore
Brendan Gleeson … Thomas Coughlin
Robert Glenister … Albert White
Matthew Maher … R. D. Pruitt
Chris Messina … Dion Bartolo
Sienna Miller … Emma Gould
Miguel … Esteban Suarez
Zoe Saldana … Graciela Corrales
Chris Cooper … αστυνόμος Figgis
Titus Welliver … Tim Hickey
Max Casella … Digger Pescatore
Clark Gregg … Calvin Bondurant
Anthony Michael Hall … Gary L. Smith
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Ben Affleck
Παραγωγή: Ben Affleck, Jennifer Davisson, Leonardo DiCaprio, Jennifer Todd
Μουσική: Harry Gregson-Williams
Φωτογραφία: Robert Richardson
Μοντάζ: William Goldenberg
Σκηνικά: Jess Gonchor
Κοστούμια: Jacqueline West
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Live by Night
- Ελληνικός Τίτλος: Ο Νόμος της Νύχτας
Σεναριακή Πηγή
- Μυθιστόρημα: Live by Night του Dennis Lehane.
Παραλειπόμενα
- Όταν η Warner Bros. αγόρασε τον Απρίλιο του 2012 τα δικαιώματα του βιβλίου (τη χρονιά δηλαδή που αυτό εκδόθηκε), το προόριζε για τον Leonardo DiCaprio. Τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου, ανακοινώθηκε το όνομα του Ben Affleck σε σκηνοθεσία/σενάριο/πρώτο ρόλο. Ο DiCaprio αποφάσισε να παραμείνει στην παραγωγή.
- Ο Scott Eastwood είχε υπογράψει για το καστ, αλλά δεν βρέθηκε στην ταινία.
- Για βασικούς ρόλους, υποψήφιες ήταν οι Jennifer Lawrence και Lindsay Lohan. Υποψήφιοι από άντρες ήταν οι Adam Driver και Jon Bernthal.
- Το αρχικό μοντάζ ήταν στις 3 ώρες, και με αυτό προορίζονταν για μια ταινία εστιασμένη στους χαρακτήρες.
- Το μπάτζετ ήταν στα 65 εκατομμύρια δολάρια, αλλά με την προώθηση ανέβηκε στα 90. Τα έσοδα όμως των 22,7 όρισαν το φιλμ ως μια τεράστια εμπορική αποτυχία.
- Ο Ben Affleck έκτοτε δεν θέλει να μιλάει καθόλου για αυτή την ταινία, και οι φήμες θέλουν να τον ώθησε να ξαναπέσει στο αλκοόλ, αλλά και να έφερε στα όρια τις σχέσεις του με τη Warner Bros.
Κριτικός: Πάρις Μνηματίδης
Έκδοση Κειμένου: 5/1/2017
Η τέταρτη κατά σειρά σκηνοθετική απόπειρα μεγάλου μήκους του Ben Affleck, τέσσερα χρόνια μετά την οσκαρική επιτυχία του «Επιχείρηση: Argo», βασίζεται στην ομώνυμη νουβέλα του Dennis Lehane. Εξιστορεί την πορεία του Joe Coughlin, γιου ενός αστυνομικού διευθυντή, ενώ ανεβαίνει τη σκάλα του οργανωμένου εγκλήματος, ξεκινώντας από ληστείες μαζί με άλλους δυο συνεργάτες και καταλήγοντας σε βάθος χρόνου, κι ενώ λαμβάνει χώρα η περίοδος της ποτοαπαγόρευσης και η Αμερική βαδίζει από την ευημερία των μέσων της δεκαετίας του 1920 στον εφιάλτη της Μεγάλης Ύφεσης, να αποκτήσει τεράστια επιρροή μέσω της παράνομης διακίνησης ρουμιού στη Φλόριντα κάτω από την προστασία και για λογαριασμό της ιταλικής μαφίας.
Η ανωτέρω περίληψη δεν είναι παρά μια πολύ γενική ιδέα μιας δαιδαλώδους πλοκής που μεταξύ άλλων περιέχει έχθρες ανάμεσα σε φατρίες του οργανωμένου εγκλήματος, παράνομους έρωτες, θρησκοληψία, κουβανέζους μετανάστες, εκβιασμούς με φωτογραφικό υλικό, προδοσίες, εν ψυχρώ δολοφονίες και την… Κου Κλουξ Κλαν. Παρόλο που αυτός ο πολύπλοκος αφηγηματικός ιστός προξενεί εντύπωση με το μέγεθος της φιλοδοξίας του και τη συνθετότητά του, σε αυτόν ακριβώς εδράζεται και το μεγάλο πρόβλημα της νέας ταινίας του Affleck, που κατά τα άλλα δεν στερείται κάποιων άλλων, κυρίως κατασκευαστικών, αρετών. Είναι βαρυφορτωμένη, «μπουκωμένη» με πολλές δευτερεύουσες ιστορίες και χαρακτήρες που δεν τους δίνεται η ευκαιρία να αναδειχθούν και να περιγραφούν με κάποια ευκρίνεια, με αποτέλεσμα απλά να πηγαίνουν και να έρχονται στην οθόνη σε μια ατέρμονη πασαρέλα, κατά τη διάρκεια της οποίας δεν αναπτύσσεται ενδιαφέρον από την πλευρά του θεατή για την πορεία τους στην εξέλιξη της ιστορίας. Τρανό παράδειγμα ένας απρόσμενος θάνατος κοντά στο τέλος του φιλμ που στερείται συναισθηματικού αντίκτυπου ακριβώς για τον λόγο που αναφέρθηκε προηγουμένως (αλλά κι επειδή το γεγονός αυτό προκύπτει από μια εξέλιξη που δεν εντάσσεται αρμονικά στο σενάριο, όπως κι άλλα στοιχεία μέσα στον «Νόμο της Νύχτας» δεν φαίνονται ομογενοποιημένα με το σύνολο της πλοκής).
Όμως, το ίδιο ισχύει και για τον κεντρικό χαρακτήρα του Joe Coughlin, όπου όσο κι αν επιστρατεύεται το τέχνασμα της αφήγησης μέσω voice-over από τον ίδιον, αυτή μένει στο επίπεδο της απλής περιγραφής και ποτέ δεν δίνεται η αίσθηση μιας εκ βαθέων κατάδυσης στον ψυχικό κόσμο του ήρωα όπως συμβαίνει σε πραγματικά σπουδαίες ταινίες του ιδιώματος σαν τα «Καλά Παιδιά». Ταυτόχρονα, δεν κατορθώνει να εκμαιεύσει συναισθήματα συμπάθειας γιατί είναι ένας ήρωας που παρά τη μεταβολή του χρόνου και των συγκυριών δεν εξελίσσεται και δεν αλλάζει καθόλου, παραμένοντας μια αψεγάδιαστη σταθερά χωρίς ιδιαίτερο δραματουργικό ενδιαφέρον. Ο ίδιος ο Affleck, ο οποίος έχει τρομακτικό βαθμό ελέγχου επάνω στο όλο εγχείρημα, καθιστώντας το ουσιαστικά προσωπικό του στοίχημα (εδώ κατέχει τον τετραπλό ρόλο του πρωταγωνιστή, σκηνοθέτη, σεναριογράφου και παραγωγού, τύφλα να έχει ο μακαρίτης Orson Welles!), κινείται σε μια πολύ λεπτή γραμμή επάνω στα όρια του ναρκισσισμού επιλέγοντας να υποδυθεί έναν χαρακτήρα που ενώ εκτυλίσσεται το έργο κατορθώνει πάντοτε στο τέλος να ξεφεύγει από τις δύσκολες καταστάσεις, να ελκύει το ερωτικό ενδιαφέρον δύο γυναικών και να διατηρεί πάντοτε έναν προσωπικό ηθικό κώδικα.
Εντέλει, ωστόσο δεν υπάρχουν μονάχα αρνητικά στοιχεία εδώ. Είναι σίγουρο πως το φιλμ διατηρεί έναν καλό ρυθμό που κρατά την προσοχή και αν μη τι άλλο ψυχαγωγεί με τη λεπτομερή αναπαράσταση της εποχής, τις έντονες σκηνές βίας και δράσης, το χαρισματικό μάτι του Robert Richardson όσον αφορά τα χρώματα και τις γωνίες λήψης που επιλέγονται (οπτικά άλλωστε τα φιλμ με τη σκηνοθετική υπογραφή του Affleck είναι πάντοτε προσεγμένα) και την καλή δουλειά που έχει γίνει στις ερμηνείες των δεύτερων ανδρικών ρόλων κυρίως (ξεχωρίζει ο Chris Cooper). Ειδικά στο πρώτο μισό επιτυγχάνεται μια αφηγηματική ισορροπία και το σύμπαν της ταινίας χτίζεται πειστικά και όμορφα Παρά τα αρκετά προβλήματά της, πρόκειται για μια ευπρόσωπη παραγωγή που σέβεται σε γενικές γραμμές τον θεατή, ακολουθώντας την παραδοσιακή συνταγή μιας παλιομοδίτικης γκανγκστερικής περιπέτειας. Σίγουρα όμως σε σύγκριση με τα «Χωρίς Ίχνη», «The Town» και «Επιχείρηση: Argo», το «Ο Νόμος της Νύχτας» έρχεται τελευταίο σε σειρά αξιολόγησης.
Βαθμολογία: