Θα Σε Περιμένω Πάντα (2016)

ΣΥΝΟΨΗ

Μια νεαρή φοιτήτρια χρησιμοποιεί τον ελεύθερο χρόνο της για να κάνει τα κόλπα της για την τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Σπεσιαλιτέ της είναι οι σκηνές δράσης, τα ακροβατικά γεμάτα αγωνία, μια κασκαντέρ που γεύεται τον κίνδυνο. Της αρέσει να ανοίγει τα μάτια της μετά από κάθε θάνατο του «ρόλου» της. Αλλά, μια μέρα, ο καθηγητής της αστροφυσικής, με τον οποίο είναι βαθιά ερωτευμένη, εξαφανίζεται. Για ποιο λόγο; Και γιατί συνεχίζει να στέλνει μηνύματα σε όλες τις ώρες της ημέρας; Με αυτά τα ερωτήματα, η κοπέλα οδηγείται στον δρόμο της έρευνας, η οποία είναι καθαρά προσωπική.

Σκηνοθεσία:

Giuseppe Tornatore

Κύριοι Ρόλοι:

Jeremy Irons … Ed Phoerum
Olga Kurylenko … Amy Ryan
Shauna Macdonald … Victoria
Simon Johns … Jason
James Warren … Rick

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Giuseppe Tornatore
Παραγωγή: Isabella Cocuzza, Arturo Paglia
Μουσική: Ennio Morricone
Φωτογραφία: Fabio Zamarion
Μοντάζ: Massimo Quaglia
Σκηνικά: Maurizio Sabatini
Κοστούμια: Gemma Mascagni

INFO

Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: La Corrispondenza
Ελληνικός Τίτλος: Θα Σε Περιμένω Πάντα
Διεθνής Τίτλος: The Correspondence
Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: Correspondence

Κύριες Διακρίσεις

Υποψήφιο για μουσική, σκηνικά, κοστούμια, μακιγιάζ και κομμώσεις στα David di Donatello.

Παραλειπόμενα

Η Olga Kurylenko ήταν τεσσάρων μηνών έγκυος όταν γίνονταν τα γυρίσματα.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Βασίλης Καγιογλίδης
Έκδοση Κειμένου: 14/6/2016

Σε μια φιλμογραφία με πολλές διακυμάνσεις, σεναριακές αλλά κυρίως ποιοτικές, ο Tornatore έχει επωμιστεί το βάρος ενός δημιουργού που προσέφερε μία από τις σημαντικότερες ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου, αλλά και το στίγμα εκείνου του σκηνοθέτη που επί μία δεκαετία παλεύει με τους δαίμονές του, προκειμένου να ξεφύγει από την καλλιτεχνική μετριότητα. Στην πιο αδύναμη ίσως ταινία της καριέρας του, ο ιταλός δημιουργός αστοχεί μέσα στο πνεύμα του φανταστικού και σχεδόν φλυαρεί χωρίς λόγο για τις μεγάλες αγάπες.

Ο Tornatore μπορεί να αποφεύγει το στυγνό μελόδραμα ή τα όποια εμψυχωτικά-συμπονετικά ξεσπάσματα, εντούτοις αστοχεί να εντοπίσει σεναριακά το σημείο τομής ανάμεσα στα συμπαντικά φαινόμενα και αυτό της αιώνιας αγάπης. Το “La Corrispondenza” διατηρεί τα στιλιστικά στοιχεία που κάνουν τον Ιταλό σκηνοθέτη να ξεχωρίζει από άλλους της γενιάς του και διαθέτει μία λειτουργική και σαφώς ελκυστική συλλογή από εικόνες και ποιητικά τοπία. Όσος ρομαντισμός και μελαγχολία χάνεται στο σενάριο του Tornatore, άλλος τόσος αναδύεται από τα εξαιρετικά φωτογραφημένα πλάνα του. Παρ` όλα αυτά το φιλμ του πάσχει δομικά, σεναριακά και κυρίως ερμηνευτικά, με τη χρονική διάρκεια να αποτελεί το κερασάκι στην τούρτα ενός ανούσιου λογύδριου για τη δύναμη της πραγματικής αγάπης και τη σημασία της προσωπικής κριτικής.

Βαθμολογία: