1977, κατά τη διάρκεια της δικτατορίας στην Αργεντινή. Ένας πρώην πιλότος και πλοίαρχος του αργεντινικού ναυτικού δεν εκτελεί μια διαταγή της χούντας και γίνεται φυγάς για να επιβιώσει. Θα επιλέξει να κρυφτεί σε μια μικρή πόλη στα νότια της χώρας, όπου η παρουσία του θα τραβήξει την προσοχή του αδίστακτου και βίαιου τοπικού αστυνόμου.

Σκηνοθεσία:

Sebastian Borensztein

Κύριοι Ρόλοι:

Ricardo Darin … Tomas Koblic

Oscar Martinez … αστυνόμος Velarde

Inma Cuesta … Nancy

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Sebastian Borensztein, Alejandro Ocon

Παραγωγή: Sebastian Borensztein, Agustin Bossi, Pablo Bossi, Juan Pablo Buscarini, Jose Ibanez, Axel Kuschevatzky, Mikel Lejarza

Μουσική: Federico Jusid

Φωτογραφία: Rodrigo Pulpeiro

Μοντάζ: Pablo Blanco, Alejandro Carrillo Penovi

Σκηνικά: Nieves Monterde

Κοστούμια: Cristina Mennella

 

  • Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
  • Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Koblic

Ελληνικός Τίτλος: Ο Πιλότος

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

Κριτικός: Βασίλης Καγιογλίδης

Έκδοση Κειμένου: 4/7/2017

Ο σκηνοθέτης της γνωστής «αγελάδας» επιστρέφει πέντε χρόνια μετά την ταινία που του χάρισε τη διεθνή αναγνώριση, με ένα φιλμ, βασισμένο σε πραγματικά -και πάλι- γεγονότα. Τοποθετώντας τον κεντρικό του ήρωα κοντά στο 1977 ο Sebastian Borensztein επιχειρεί μία οπτικοποίηση ενός γεγονότος που ξεκίνησε ως φήμη, για να αποτελέσει τελικά μία από τις πιο σκοτεινές σελίδες στην ιστορία της Αργεντινής.

Ο Ricardo Darin ταιριάζει στην ταινία και αυτή με τη σειρά της του πάει πολύ. Σκοτεινή, ελαφροκατασκοπική, με μια αισθητική λατιονοαμερικάνικου ρεαλισμού που μπορεί εύκολα να μεταπηδά από το σινεφίλ στο εμπορικό. Από εκεί και μετά όμως το Koblic είναι μια από τις πιο ισχνές και επιφανειακές αναφορές, σε ιστορικά γεγονότα που έχουμε συναντήσει ποτέ. Ο Borensztein δεν εκμεταλλεύεται τα ιστορικά δεδομένα και αφήνει άκομψα τους χαρακτήρες του να κινούνται σε έναν κόσμο όπου τα πάντα μοιάζουν να μην διαθέτουν αρχή, μέση και τέλος. Η εθνική σύγχυση που θα ήθελε ο αργεντινός σκηνοθέτης ουδέποτε έχει τον πρώτο λόγο, όπως θαρρείς και η απαραίτητη σε σημεία ορθολογιστικότερη απεικόνιση ορισμένων συμβάντων.

Με απούσα την όποια πολιτική κριτική, έχουμε να κάνουμε με μία ταινία που ξεπλένει τον ήρωά της από την αρχή κιόλας, στρεφόμενη με ευκολία σε ένα αδιάφορο και κακοφτιαγμένο ρομάντζο χωρίς κανένα απολύτως νόημα. Αφηγηματική αποσπασματικότητα, ελλιπείς χαρακτήρες, απλοϊκή αναφορά σε σημαντικά περιστατικά και ντοκουμέντα, συνθέτουν την εικόνα μίας ταινίας που θα ήθελε και μπορούσε να αποτελέσει κάτι πολύ περισσότερο από αυτό που είναι. Μια εσκεμμένα αποστασιοποιημένη μελέτη ιστορικών γεγονότων, που σε τελικό βαθμό υποσκάπτει την όποια σκηνοθετική απόπειρα πρωτοτυπίας.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

9 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *