Κλάους: Το Μυστικό των Χριστουγέννων (2019)

ΣΥΝΟΨΗ

Όταν ο Τζέσπερ αυτοανακηρύσσεται ο χειρότερος μαθητής στην ταχυδρομική ακαδημία, διορίζεται σε ένα παγωμένο νησί πάνω από τον Αρκτικό Κύκλο, όπου οι ντόπιοι είναι στα μαχαίρια και σπάνια ανταλλάσσουν κουβέντες μεταξύ τους, πόσω μάλλον γράμματα. Ο Τζέσπερ είναι έτοιμος να τα παρατήσει όταν στο πρόσωπο της ντόπιας δασκάλας Άλβα βρίσκει μια σύμμαχο, και ανακαλύπτει τον Κλάους, έναν μυστηριώδη ξυλουργό που ζει μόνος σε μια καλύβα γεμάτη χειροποίητα παιχνίδια. Αυτές οι απρόσμενες φιλίες φέρνουν ξανά χαμόγελα στο Σμίρενσμπεργκ, δημιουργώντας μια νέα γενιά γενναιόδωρων γειτόνων, μαγικών παραδόσεων και καλτσών που κρέμονται από την καμινάδα με φροντίδα.

Σκηνοθεσία:

Sergio Pablos

Κύριοι Ρόλοι:

Jason Schwartzman … Jesper (φωνή)

J.K. Simmons … Klaus (φωνή)

Rashida Jones … Alva (φωνή)

Joan Cusack … Κα Krum (φωνή)

Will Sasso … Κος Ellingboe (φωνή)

Norm MacDonald … Mogens (φωνή)

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Sergio Pablos, Zach Lewis, Jim Mahoney

Στόρι: Sergio Pablos

Παραγωγή: Gustavo Ferrada, Mercedes Gamero, Jinko Gotoh, Mikel Lejarza, Sergio Pablos, Marisa Roman, Matthew Teevan

Μουσική: Alfonso G. Aguilar

Μοντάζ: Pablo Garcia Revert

Σκηνικά: Szymon Biernacki, Marcin Jakubowski

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Klaus
Ελληνικός Τίτλος: Κλάους: Το Μυστικό των Χριστουγέννων

Κύριες Διακρίσεις

Υποψήφιο για Όσκαρ καλύτερης ταινίας κινουμένων σχεδίων.
Βραβείο Bafta καλύτερης ταινίας κινουμένων σχεδίων.
Υποψήφιο για καλύτερη ταινία κινουμένων σχεδίων στα Ευρωπαϊκά Βραβεία.
Υποψήφιο για καλύτερη ταινία κινουμένων σχεδίων και τραγουδιού (Invisible) στα Goya.

Παραλειπόμενα

Τεχνική: Παραδοσιακό Σχέδιο
Πρώτη ορίτζιναλ ταινία κινουμένων σχεδίων για το Netflix.
Ο Sergio Pablos ήθελε να δει πώς θα δουλεύονταν μια παραδοσιακού σχεδίου ταινία, τώρα που αυτό το είδος σχεδιασμού έχει παραγκωνισθεί από το ψηφιακό. Έκανε χρήση της τρισδιάστατης τεχνικής volumetric lighting για να δώσει μια ιδιαίτερη εικόνα στο φιλμ, χωρίς να αλλοιώνεται ο σχεδιασμός με το χέρι.
Και στα ελληνικά, με τις φωνές των: Γιώργος Ματαράγκας (Τζέσπερ), Γιάννης Στεφόπουλος (Κλάους), Στεφανία Φιλιάδη (Άλβα), Έφη Θανοπούλου (Κα Κραμ), Ηλίας Ζερβός (Μόγκενς), Ανδρέας Ευαγγελάτος (λοχίας), Παναγιώτης Αποστολόπουλος (ταχυδρόμος), Βασίλης Μήλιος (ο πατέρας του Τζέσπερ), Τάσος Κωστής (Κος Έλινγκμπο), Σοφία Παναηλίδου, Ειρήνη Τσίγκα, Νίκη Γεωργακάκου, Μαρία Πλακίδη, Γιάννης Χασιώτης, Ευγενία Σκιαθά, Ελένη Λεφέβρ, Νάγια Λεφέβρ, Φοίβος Καλύβας, Θανάσης Χαλμούκου, Βάσω Χαλμούκου, Ίρις Ίτσιου, Στρατής Μουρλάς, Ζωή Μουρλά. Σκηνοθετική επιμέλεια: Μαρία Πλακίδη. Μετάφραση: Λένα Μαραβέα.

Μουσικά Παραλειπόμενα

Η σουηδή Zara Larsson ερμηνεύει για την ταινία το Invisible.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 18/12/2019

Μια θετικότατη χριστουγεννιάτικη έκπληξη! Το παραδοσιακό σχέδιο σε πλήρη αντεπίθεση, και παραδόξως, λόγω χρόνιας ρουτίνας, στο σήμερα μοιάζει πιο μοντέρνο κι από το ψηφιακό. Σε αυτό βοηθάει το άγγιγμα του έμπειρου Sergio Pablos, στο να μην παρουσιάσει ένα «καθημερινό» σχέδιο κοντά στη χολιγουντιανή λογική που θέλει να κάνει πλέον το «ψεύτικο» να μοιάζει με αληθινό. Έτσι, προσδίδει στην αλά Don Bluth εικόνα του μια δόση από ευρωπαϊκό καρτούν (ιδίως ανατολικοευρωπαϊκό), παρουσιάζοντας μια εικόνα αιχμηρή που κάνει τη διαφορά.

Βέβαια, ένα όμορφο κινούμενο σχέδιο δεν μπορεί να στηρίζεται μονάχα στο ίματζ, αλλά θέλει και ψυχή. Και η ψυχή είναι οι χαρακτήρες και το σενάριο του. Έλα όμως που το Κλάους έχει κι εδώ τις απαντήσεις του. Χωρίς κανείς να μπορεί να πει ότι διαφύγαμε τελείως από την πεπατημένη του είδους, και χωρίς να έχουμε μια μοναδικότητα που θα ρίσκαρε χρήματα για να βγάλει λαγό από το καπέλο, έχουμε κάτι που θα χαρούν μικροί και μεγάλοι. Οι χαρακτήρες είναι καλογραμμένοι, έχουν όλοι να προσφέρουν στην ιστορία, ενώ κάποια δεύτεροι, όπως το μικρό σάμι κοριτσάκι και οι αντίπαλες οικογένειες, θα μπορούσαν να βγουν στο εμπόριο σε κουκλάκια. Οι κύριοι ήρωες δε, ο Γιέσπερ, ο Κλάους και η Άλβα, σε κερδίζουν άμεσα, ενώ απορροφούν με χάρη τα τετριμμένα που τους περιβάλλουν.

Όσον αφορά το στόρι, μου φάνηκε περίεργο και μόνο που βρέθηκε μια τόσο χαριτωμένη ιστορία πάνω στα Χριστούγεννα, που δεν μοιάζει με όσα έχουν ειπωθεί ως σήμερα, αλλά ταυτόχρονα έχει τη χάρη ενός κλασικού παραμυθιού. Οι λεπτομέρειες έχουν μεν έναν μοντερνισμό στη λογική τους, αλλά δεν είναι ακόμα μια ξεπέτα για το «εύκολο» στην αποδεκτικότητα του οικογενειακό κοινό. Χωρίς φυσικά να αγχώνεσαι περί του happy-ending (αλίμονο κιόλας, δεν είναι χώρος εδώ για τέτοιες ανατροπές), όλο και ανανεώνεται το ενδιαφέρον από σκηνή σε σκηνή, και δεν έχουμε κάποια κοιλιά που κοστίζει επί του συνόλου. Το χιούμορ, τέλος, είναι οικογενειακά ελεγχόμενο, αλλά ενώ δεν θα το πεις ξεκαρδιστικό, είναι εύστοχα καλοδεχούμενο και πανταχού παρόν.

Το πείραμα Netflix και κινούμενο σχέδιο μπορεί με άνεση να θεωρηθεί πετυχημένο, σε σημείο που απορείς γιατί δεν πήρε κι αυτό τον χρόνο του στις αίθουσες. Μια ταινία που θα θέλεις να βλέπεις μέσα στις γιορτές, και δεν θα απορήσω αν με τον καιρό θεωρηθεί και κάτι ως μίνι κλασικό για τις συγκεκριμένες μέρες του χρόνου.

Βαθμολογία: