Ο Αγγελιοφόρος Πρέπει να Πεθάνει

• Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
• Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Kill the Messenger

Ελληνικός Τίτλος: Ο Αγγελιοφόρος Πρέπει να Πεθάνει

Σεναριακή Πηγή

• Βιβλίο: Kill the Messenger του Nick Schou.
• Βιβλίο: Dark Alliance του Gary Webb.

Παραλειπόμενα

• Βασίζεται σε αληθινή ιστορία, όπως παρουσιάστηκε στο βιβλίο Dark Alliance τού ίδιου του Gary Webb, αλλά και στο ομότιτλο με την ταινία του Nick Schou.
• Σε διάφορα στάδια της προπαραγωγής, Brad Pitt και Tom Cruise βρέθηκαν υποψήφιοι να ερμηνεύσουν τον Γουέμπ.
• Ο Spike Lee εκδήλωσε ενδιαφέρον να το σκηνοθετήσει.
• Αφού η ταινία είχε βγει στις αίθουσες για κάποιες βδομάδες, η ανύπαρκτη διαφήμιση και η γρήγορη απόσυρση της από τις αίθουσες οδήγησε το Change.org, έναν μη κερδοσκοπικό σύνδεσμο, να προωθήσει μια καμπάνια με τίτλο Focus Features: Support Gary Webb and Re-Release Kill the Messenger in Theaters. Παρά την προσπάθεια, η ταινία αποδείχτηκε οικονομικό ναυάγιο, με κέρδη μόλις 2,5 εκατομμύρια δολάρια, έναντι κόστους των 5.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

• imdb
• Wikipedia
• Rotten Tomatoes

Κριτικός: Γιώργος Δαβίτος

Έκδοση Κειμένου: 11/11/2014

Ο «Αγγελιοφόρος Πρέπει να Πεθάνει» είναι μια έντονη ταινία που εξιστορεί ένα ζωτικής σημασίας τμήμα της Ιστορίας. Βασισμένο στη ζωή του δημοσιογράφου Gary Webb, το έργο αφηγείται την ολοκληρωτική αλλαγή που του συνέβη όταν δημοσίευσε ένα άκρως αμφιλεγόμενο άρθρο. Με ισχυρές ερμηνείες από το καστ και μια σαφή εστίαση από τον σκηνοθέτη, αυτός ο «αγγελιοφόρος», αν κι επισφαλής σε μερικά σημεία, προσφέρει συνολικά μια άκρως ενδιαφέρουσα κι ελκυστική για τον θεατή ματιά στη ζωή αυτού του ανθρώπου.

Ο σκηνοθέτης Michael Cuesta, υπεύθυνος για τη σκηνοθεσία πολλών επεισοδίων αναγνωρισμένων σειρών («Six Feet Under», «Dexter», «Homeland»), και ο σεναριογράφος Peter Landesman κάνουν εξαιρετική δουλειά «φουλάροντας» με ίντριγκα και σασπένς τον αγώνα του Webb να ανακαλύψει αδυσώπητα την αλήθεια και δημιουργούν ένα καθηλωτικό πρώτο μέρος. Όσο συναρπαστικό όμως κι αν είναι το πρώτο μισό, από ένα σημείο και μετά η ταινία μοιάζει να χάνει σταδιακά τον ρυθμό της. Διαθέτοντας μια άσκοπα ασταθή αφήγηση, ο Cuesta κι ο Landesman σηκώνουν τα χέρια τους από το τιμόνι και το αφήνουν στον αυτόματο πιλότο, κάνοντας μας να μη μιλάμε ποτέ για κάτι πρωτότυπο ή κινηματογραφικά μοντέρνο. Παρόλα αυτά, ακόμα και στο ισχνό αυτό δεύτερο μέρος, οι δυο τους καταφέρνουν και διατηρούν καθ` όλη τη διάρκεια έναν σαφή στόχο για το τι θέλουν το φιλμ τους να είναι, με αποτέλεσμα η πλειοψηφία του έργου να μοιάζει αρκετά συνεκτική αφήνοντας το κοινό να κατανοήσει τους χαρακτήρες χωρίς να χάνει την ένταση και τη δράση αυτού που ουσιαστικά διαπραγματεύεται το φιλμ: το λαθρεμπόριο κοκαΐνης.

Σε αυτό φυσικά βοηθάει και το επίπεδο των ερμηνειών με μπροστάρη τον Jeremy Renner. Το πορτρέτο του Gary Webb είναι μια επίμονη και ζωντανή μελέτη του ιδεαλισμού στον αγώνα για την αποκάλυψη της διαφθοράς. Διατηρώντας αποτελεσματικά τη λεπτή γραμμή ανάμεσα στο να είναι δίκαιος και ενάρετος, η ερμηνεία του Renner αποτελεί το μεγάλο ατού ολόκληρου του φιλμ. Όλο το υπόλοιπο διάσημο υποστηρικτικό καστ (Mary Elizabeth Winstead, Oliver Platt, Barry Pepper, Michael Sheen) είναι εξίσου υπέροχο. Λίγο περισσότερο ξεχωρίζουν η Rosemarie DeWitt ως σύζυγος του Webb, ο Andy Garcia ως ο Norwin Meneses και ο Lucas Hedges ως ο γιος του Webb.

Συμπερασματικά, ο «Αγγελιοφόρος Πρέπει να Πεθάνει» είναι ένα σταθερά διασκεδαστικό και περιστασιακά συναρπαστικό έργο. Αφήνοντας όμως όλα τα παραπάνω στην άκρη, ένας πρέπει να επιλέξει να το δει για δύο λόγους. Πρώτον γιατί ρίχνει πολυπόθητο φως σε ένα σκοτεινό κεφάλαιο της πρόσφατης αμερικανικής ιστορίας και δεύτερον γιατί δικαιώνει τη δουλειά και τη ζωή του Gary Webb ως δημοσιογράφου. Κι αυτοί είναι δύο πολύ άξιοι λόγοι.

Βαθμολογία:

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 27/11/2015

Ο Μικέλ Κουέστα βρίσκει ξανά την όρεξη του για καλό σινεμά, που μετά την πρωτόλεια ταινία του («L.I.E.») έμοιαζε να την είχε χάσει. Μιλάει εύστοχα, όσο και στρατευμένα για την ελευθερία της έκφρασης, και τους κινδύνους που ελλοχεύει μια ιμπεριαλιστική πολιτική, η οποία μπορεί να κάνει έναν ολόκληρο λαό να υποφέρει. Ως συνοχή, το φιλμ πατάει γερά μέχρι τα μισά του, ενώ έπειτα μοιάζει κάπου να αναλώνεται, χωρίς όμως να χάνει την κατευθυντήρια γραμμή του. Πρόκειται για καθαρό πολιτικό θρίλερ, το οποίο θα ήταν πιο ελεύθερο σεναριακά αν δεν βασίζονταν σε αληθινά γεγονότα. Το πάθος του Κουέστα να αναπαράγει την αλήθεια, αποβαίνει σε σημεία εις βάρος της ανάγκης του να κάνει υψηλό σινεμά. Τα ελαττώματα κρύβονται πίσω από μια δυνατή ερμηνεία του Τζέρεμι Ρενέρ, που μπαίνει στο μεδούλι του χαρακτήρα του, αλλά και το σπασπένς που παρεμβαίνει κι ανεβάζει τον πήχη ψυχαγωγίας.

Βαθμολογία: