Ο Τζέιμς Γουάιτ είναι ένας 20 και κάτι νεαρός, τόσο αυτοκαταστροφικός, όσο και απολειφάδι μιας Νέας Υόρκης που κινείται σε φρενήρεις ρυθμούς. Στην κηδεία του πατέρα του, φτάνει τελευταίος από όλους και μεθυσμένος, κάτι που δεν φαντάζει ασυνήθιστο για αυτόν. Άνεργος, παρά την ευφυΐα του, ζει υπό την προστασία της μητέρας του. Παρότι η Γκέιλ, η μητέρα του, δεν εγκρίνει τον τρόπο ζωής του, μάχεται τον καρκίνο κι εξαρτιέται από τη βοήθεια του. Αυτό δεν επηρεάζει διόλου τον Τζέιμς, που συνεχίζει να αναζητά το σεξ και τις ουσίες. Όταν όμως η υγεία της Γκέιλ χειροτερεύει, τα πράγματα αλλάζουν δραστικά.
Σκηνοθεσία:
Josh Mond
Κύριοι Ρόλοι:
Christopher Abbott … James White
Cynthia Nixon … Gail White
Kid Cudi … Nick
Makenzie Leigh … Jayne
Ron Livingston … Ben
David Call … Elliot
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Josh Mond
Παραγωγή: Max Born, Antonio Campos, Sean Durkin, Melody C. Roscher, Eric Schultz
Μουσική: Kid Cudi
Φωτογραφία: Matyas Erdely
Μοντάζ: Matthew Hannam
Σκηνικά: Jade Healy, Scott Kuzio
Κοστούμια: Emma Potter
Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Home Cinema.- Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Θετική.
Τίτλοι
Αυθεντικός Τίτλος: James White
Ελληνικός Τίτλος: James White
Κύριες Διακρίσεις
- Βραβείο κοινού για το τμήμα Best of Next του φεστιβάλ Sundance.
- Ειδικό βραβείο στο φεστιβάλ του Λοκάρνο.
Παραλειπόμενα
- O Josh Mond ξεκίνησε να γράφει το σενάριο, ως τρόπο κατανόησης των συναισθημάτων του μετά τον θάνατο της μητέρας του το 2011.
- Κατά τη συγγραφή του σεναρίου, ο Josh Mond συνήθιζε να ακούει δίσκους του Kid Cudi, τους οποίους χρησιμοποιούσε ως έμπνευση και παρακίνηση.
- Τα γυρίσματα στη Νέα Υόρκη κράτησαν μόλις 18 ημέρες, με 4 πρόσθετες στο Μεξικό.
- Σκηνοθετικό και σεναριακό ντεμπούτο του Josh Mond σε ταινία μεγάλου μήκους.
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Κριτικός: Βασίλης Καγιογλίδης
Έκδοση Κειμένου: 29/9/2016
Μία indie επισκόπηση στην οικογενειακή θλίψη ως προϊόν θανάτου, που είναι τόσο χρήσιμη όσο η γνώση του ποιος είναι πρόεδρος του Τατζικιστάν. Μία περιττή αποτύπωση των εξωτερικών στοιχείων που δομούν την παρούσα φάση της σχέσης μίας μάνας με το γιο της, με το βάρος να πέφτει στη λεπτομερειακή απεικόνιση της προσωπικής της φροντίδας, καθώς τυγχάνει βαριά άρρωστη, ένας από τους λόγους που καθιστούν άλλωστε αυτό το δεσμό προβληματικό.
Άσκηση σκηνοθετικού ύφους, σε μία ταινία που παίρνει τον εαυτό της περισσότερο από όσο πρέπει στα σοβαρά. Με μία δεύτερη ερμηνεία σχεδόν οσκαρική (Cynthia Nixon) και ένα χαρακτήρα χωρίς μέτρο που κάνει τα απλά περίπλοκα, που στριμώχνεται πίσω από μικρής σημασίας αναδυόμενους προβληματισμούς και συμπεριφέρεται τόσο άναρχα που δεν πείθει για την προσπάθειά του να δραπετεύσει από την κατάσταση αυτολύπησης στην οποία έχει υπεισέλθει. Ο Josh Mond στοχεύει στη μελέτη αυτής της παθολογικής κατάστασης, όμως επιμένει στα δεδομένα σημεία, εκείνα που είναι προφανές ότι έφεραν τον ήρωα στην θέση στην οποία βρίσκεται. Κάνει κύκλους γύρω από τον ίδιο προβληματισμό και στο τέλος, σε μία έκρηξη απροσδόκητης κινηματογραφικής συναίσθησης, βρίσκεται to the point, αφήνοντας το θεατή, μέσα από ένα επιτυχημένο χρονικά και τεχνικά γκρο πλαν, να δώσει τη δική του απάντηση για την προσωπική πορεία του ήρωα.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
