Ο Υποκινητής (2006)

ΣΥΝΟΨΗ

Ο Κιθ Φρέιζερ ένας ένας αστυνομικός που εργάζεται σκληρά για να πάρει προαγωγή. Όταν αυτός και ο συνεργάτης του θα καλύψουν μια ληστεία τράπεζας με ομήρους που βρίσκεται σε εξέλιξη, ο Κιθ θα έρθει αντιμέτωπος με τον Ντάλτον Ράσελ, έναν εγκληματία που έχει σχεδιάσει την τέλεια κομπίνα. Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, μια ισχυρή δικηγόρος αναμιγνύεται στην υπόθεση…

Σκηνοθεσία:

Spike Lee

Κύριοι Ρόλοι:

Denzel Washington … ντετέκτιβ Keith Frazier

Clive Owen … Dalton Russell

Jodie Foster … Madeleine White

Christopher Plummer … Arthur Case

Willem Dafoe … αστυνόμος John Darius

Chiwetel Ejiofor … ντετέκτιβ Bill Mitchell

Kim Director … Stevie

James Ransone … Steve-O

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Russell Gewirtz

Παραγωγή: Brian Grazer

Μουσική: Terence Blanchard

Φωτογραφία: Matthew Libatique

Μοντάζ: Barry Alexander Brown

Σκηνικά: Wynn Thomas

Κοστούμια: Donna Berwick

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Inside Man
Ελληνικός Τίτλος: Ο Υποκινητής

Παραλειπόμενα

Ο Russell Gewirtz πέρασε πέντε χρόνια για να καταλήξει το 2002 στο τελικό σενάριο. Αυτό αγοράστηκε από την Imagine Entertainment για να γίνει σε συνεργασία με τη Universal Pictures.
Ο Ron Howard ήταν αυτός που ανέλαβε πρώτος τη σκηνοθεσία, αλλά έπειτα έκανε πίσω όταν ο Russell Crowe του ζήτησε να αναλάβει το Cinderella Man.
Ο Menno Meyjes είχε μια συμβολή στο σενάριο, ενώ βρέθηκε και σε συνομιλίες για να το αναλάβει σκηνοθετικά.
Μια πρώην τράπεζα της Wall Street ήταν αυτή που μετατράπηκε σε παράρτημα της Manhattan Trust, με τον καλλιτεχνικό διευθυντή να αποκαθιστά την αρχιτεκτονική της δεκαετίας του 1920.
Γυρίστηκε με κάμερες Arricam και Arriflex, με φορμάτ Super 35 και κάδρο 2.35:1. Κάποιες από τις σκηνές καλύπτονταν ταυτόχρονα από πολλαπλές κάμερες, με τον διευθυντή φωτογραφίας Matthew Libatique να πρέπει σε όλες να δίνει τις υποδείξεις του.
Ο ρόλος της Μάντλιν προσφέρθηκε στις Jennifer Connelly, Marcia Cross, Rachel Nichols, Kate Hudson, Rachael Leigh Cook, και Jennifer Jason Leigh, αλλά όλες τον απέρριψαν.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 22/3/2009

Μπορεί να μην είναι αυτός ο αγαπημένος Σπάικ Λι που θέλουμε να βλέπουμε, ήταν όμως η καλύτερη που θα θέλαμε να δούμε από έναν δημιουργό που εδώ βάζει νερό στο κρασί του. Είναι ένα δεξιοτεχνικά σκηνοθετημένο αστυνομικό φιλμ, με στιβαρή δράση, αρκετή αγωνία και σενάριο που δεν κάνει κοιλιές. Ο Ντένζελ Γουάσινγκτον ηγείται με ερμηνευτική άνεση ένα πλούσιο καστ ηθοποιών, από το οποίο ξεχωρίζει ο Τσιγουέτελ Ετζιόφορ, κάνοντας το άστρο του να ανατείλει. Ο Λι δεν ξεχνάει τελείως τα αντιρατσιστικά του φρονήματα, μα αυτά δεν είναι σε πρώτη γραμμή, αφού οι επιρροές του είναι από τη «λευκή» δεκαετία του 1970 (Σκυλίσια Μέρα). Η ταινία βασικά μοιάζει με παιχνίδι σκάκι, όπου αρχικά τοποθετούμε τα πιόνια και μετά κάνουμε συνεχείς κινήσεις. Η ταχύτητα παίζει τον ρόλο της, όπως και οι ανατροπές που μπορεί να μη σπάνε κόκαλα όπως το φινάλε της 25ης Ώρας, αλλά αναθερμαίνουν το ενδιαφέρον μας για τους ήρωες. Κάτι εν είδει «Συμμορία των 11», χωρίς βέβαια κανέναν χαβαλέ επί του θέματος.

Παραδόξως, ακόμα και που δείχνει συμβιβασμένος με τα ακαδημαϊκά κριτήρια, πάλι ο Λι έμεινε έξω από τα μεγάλα βραβεία, όπου τουλάχιστον σε τεχνικούς τομείς όπως το μοντάζ, παραδίδει μια υποδειγματική δουλειά.

Βαθμολογία: