Αυτοκρατορία
- Imperium
- 2016
- ΗΠΑ
- Αγγλικά
- Αστυνομική, Δραματικό Θρίλερ, Πολιτική
- 09 Φεβρουαρίου 2017
Ο Νέιτ Φόστερ, ένας νεαρός και ιδεαλιστής πράκτορας του FBI, μεταμορφώνεται ανάλογα και ως μυστικός θα προσπαθήσει να διεισδύσει και να εξαρθρώσει μια ακροδεξιά τρομοκρατική ομάδα. Αλλά η προσαρμογή στη νέα του αυτή ταυτότητα έχει περισσότερες δυσκολίες από όσες φαντάζονταν, οι οποίες επηρεάζουν τον χαρακτήρα του και τις αρχές του. Και ολοένα και περισσότερο βρίσκεται βαθύτερα στον επικίνδυνο κόσμο της λευκής «υπερκυριαρχίας».
Σκηνοθεσία:
Daniel Ragussis
Κύριοι Ρόλοι:
Daniel Radcliffe … Nate Foster
Toni Collette … Angela Zamparo
Tracy Letts … Dallas Wolf
Sam Trammell … Gerry Conway
Nestor Carbonell … Tom Hernandez
Pawel Szajda … Vince Sargent
Chris Sullivan … Andrew Blackwell
Burn Gorman … Morgan
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Daniel Ragussis
Στόρι: Michael German
Παραγωγή: Dennis Lee, Daniel Ragussis, Simon Taufique, Ty Walker
Μουσική: Will Bates
Φωτογραφία: Bobby Bukowski
Μοντάζ: Sara Corrigan
Σκηνικά: Kristen Adams
Κοστούμια: Amy Andrews
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Imperium
- Ελληνικός Τίτλος: Αυτοκρατορία
Παραλειπόμενα
- Βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, τα οποία καταγράφηκαν στο βιβλίο Thinking Like a Terrorist: Insights of a Former FBI Undercover Agent από τον αληθινό πράκτορα του FBI, Michael German. Όταν το διάβασε ο Daniel Ragussis, του ζήτησε τη βοήθεια για το στόρι, και με αυτή την ταινία έκανε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο.
Κριτικός: Βασίλης Καγιογλίδης
Έκδοση Κειμένου: 22/10/2016
Επιλεκτικά στοχευμένο αστυνομικό φιλμ, με έναν λίγο Daniel Radcliffe στο ρόλο του ιδεαλιστή πράκτορα Nate Foster, ο οποίος προσπαθεί να εντοπίσει «από μέσα» τους δράστες μίας μεγάλης τρομοκρατικής επίθεσης και να αποτρέψει την υλοποίηση ενός παρόμοιου σχεδίου με τη χρήση χημικών όπλων. Από κοντά και η Angela Zamparo, συνάδελφος του Foster, η οποία τον στρατολογεί για να αναλάβει νέα υπηρεσιακά καθήκοντα προς υλοποίηση του δικού της αστυνομικού σχεδιασμού, ερμηνευμένη κατά τρόπο που ανάγει το ρόλο ως έναν από του καλύτερους στην καριέρα της Toni Collette.
Τα φαντάσματα των Tony Kaye και Steven Spielberg, μοιάζουν σα να βρίσκονται καλά κρυμμένα μέσα σε κάθε πλάνο, κινούμενα νευρικά και σχεδόν ειρωνικά πίσω από την απόπειρα του σκηνοθέτη Daniel Ragussis να αποφύγει οποιαδήποτε σύγκριση. Κι όμως, δια χειρός ενός από τους προαναφερόμενους, σήμερα θα συζητούσαμε για ένα σίγουρο οσκαρικό φιλμ. Παρόλα αυτά μιλάμε περισσότερο για την αγωνιώδη προσπάθεια του δημιουργού να μην τεθεί εν αμφιβόλω η καλλιτεχνική πατρότητα του δημιουργήματος του, όντας και το μεγάλο διακύβευμα της ταινίας.
Άτονο αλλά προσεκτικά χτισμένο, το Imperium στερείται κυρίως ενός κλιμακούμενου αφηγηματικού ρυθμού, ενώ κινείται στα γνώριμα μονοπάτια του αστυνομικού θρίλερ για να αποφύγει της κινηματογραφικές παγίδες και τα σκηνοθετικά φάουλ. Με μία συνειδητή παθητική στάση σε σενάριο και σκηνοθεσία, οι δημιουργοί αφήνουν τους ήρωες τους να προηγηθούν και οι ίδιοι ακολουθούν τις εξελίξεις. Πετυχαίνουν έτσι μέσα από αυτή τους τη στάση να φωτογραφίσουν την ιδιοσυγκρασία και τη λειτουργία ποικίλων ρατσιστικών, ξενοφοβικών κινημάτων και εγκληματικών οργανώσεων και να παραθέσουν μία σειρά από αξιομνημόνευτες κινηματογραφικά στιγμές. Δεν εμβαθύνουν ωστόσο στην ουσία των πραγμάτων, ούτε καν σε χαρακτήρες, διαφόρων ιδεολογικών και μορφωτικών καταβολών που παρελαύνουν από την οθόνη, αλλά έλκονται από την ιστορία καθ` αυτή ως είδηση. Κερδίζουν μονάχα στο φινάλε το στοίχημα ενός καθόλα σχηματικού αστυνομικού θρίλερ, με επίκεντρο της θεματικής το σωβινισμό ως κουλτούρα, που διαθέτει την επιθυμητή ένταση και μια αξία υψηλή δοσμένη, όμως, ως πρόσκαιρη ταχεία απόλαυση.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
