Ο Τζέισον και η Τζούλι γνωρίζονται από τα φοιτητικά τους χρόνια και τους δένει μια δυνατή αλλά καθαρά πλατωνική φιλία. Ανύπαντροι και τριαντάρηδες, τους αρέσει να σχολιάζουν και να παρατηρούν τα ζευγάρια γύρω τους που αλλάζουν -προς το χειρότερο- αμέσως μόλις παντρεύονται και κάνουν παιδιά. Ο Τζέισον και η Τζούλι αποφασίζουν να τα βάλουν με το κατεστημένο: θα κάνουν ένα παιδί μαζί, αλλά θα ζουν την ερωτική τους ζωή χώρια. Η πρωτοποριακή τους ιδέα μπαίνει σε εφαρμογή, πόσο μπορεί όμως να κρατήσει;

Σκηνοθεσία:

Jennifer Westfeldt

Κύριοι Ρόλοι:

Adam Scott … Jason Fryman

Jennifer Westfeldt … Julie Keller

Jon Hamm … Ben

Kristen Wiig … Missy

Maya Rudolph … Leslie

Chris O’Dowd … Alex

Megan Fox … Mary Jane

Edward Burns … Kurt

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Jennifer Westfeldt

Παραγωγή: Joshua Astrachan, Riza Aziz, Jon Hamm, Jake Kasdan, Joey McFarland, Jennifer Westfeldt

Μουσική: The 88, Marcelo Zarvos

Φωτογραφία: William Rexer

Μοντάζ: Tara Timpone

Σκηνικά: Ray Kluga

Κοστούμια: Melissa Bruning

 

  • Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
  • Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Friends with Kids

Ελληνικός Τίτλος: Κολλητοί με Παιδί

Παραλειπόμενα

  • Σκηνοθετικό, αλλά όχι σεναριακό, ντεμπούτο για την ηθοποιό Jennifer Westfeldt.
  • Αρχικά, η Westfeldt ήθελε από τον Jake Kasdan να το αναλάβει σκηνοθετικά, αλλά εκείνος αφού αρνήθηκε, συμμετέχοντας όμως στην παραγωγή, της πρότεινε να το κάνει εκείνη.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

Κριτικός: Γιώργος Δαβίτος

Έκδοση Κειμένου: 14/3/2012

Το «Κολλητοί με Παιδί» είναι ένα κλασσικό παράδειγμα τού τι συμβαίνει όταν βάζεις έξυπνους και ταλαντούχους ανθρώπους σε μια προσπάθεια να ανυψώσουν μια ταινία που είναι… μια από τα ίδια. Εξίσου δραματική όσο και κωμική, αυτή η σε στυλ Woody Allen ταινία είναι σκηνοθετημένη και γραμμένη από την ίδια την πρωταγωνίστρια Jennifer Westfeldt, η οποία κάνει ότι καλύτερο μπορεί πραγματικά. Φέρνει στην επιφάνεια το ζήτημα τού τι συμβαίνει σε μια ομάδα φίλων όταν κάποιοι από αυτούς ξεκινούν να κάνουν παιδιά. Καθώς οι άνθρωποι φαίνεται να αναζητούν ανθρώπους με παρόμοια γούστα κι ενδιαφέροντα όταν έρχεται ένα παιδί, είναι απόλυτα φυσιολογικό ότι θα επηρεάσει τη δυναμική μιας παρέας αφού γίνεται πια το κύριο ενδιαφέρον στη ζωή τους και οι άτεκνοι είναι που πιο συχνά «θυσιάζονται», αφού δεν έχουν πλέον κοινούς κώδικες με τους γονιούς. Κι εδώ φαίνεται η εξυπνάδα της ταινίας, αφού παίρνει δυο κεντρικούς χαρακτήρες και ασχολείται με το τι συμβαίνει σε αυτούς όταν παρατηρούν ότι το γεγονός ότι δεν έχουν παιδιά επηρεάζει τη σχέση τους με τους καλύτερους τους φίλους. Η ταινία παίρνει ακόμα πιο ενδιαφέρουσα τροπή όταν αυτοί οι δυο χαρακτήρες, να σημειώσουμε εδώ ότι μιλάμε για ένα ζευγάρι κολλητών φίλων, αποφασίζουν να κάνουν μαζί ένα παιδί και το σημαντικότερο, δεν σκοπεύουν να συζήσουν ή να τα «φτιάξουν», αλλά το μόνο που πιστεύουν είναι πως θα είναι ιδανικοί γονείς.

Η Westfeldt κι ο Adam Scott παίζουν τους δυο ενήλικες κολλητούς φίλους πολύ πιστευτά. Οι απορίες και οι ανησυχίες τους είναι λογικές και πότε μη πιστευτές. Το υπόλοιπο καστ, που αποτελείται από δυνατά ονόματα όπως η Kristen Wiig, ο Chris O`Dowd, η αξιοπρεπέστατη Megan Fox κ.α., πλαισιώνει το πρωταγωνιστικό δίδυμο κάνοντας πολύ καλή δουλειά. Το γεγονός ότι όλοι τους προέρχονται από διαφορετικά υπόβαθρα ευτυχίας κι επιτυχίας αποτελεί ακόμα ένα θετικό της ταινίας και προσδίδει μια αληθοφάνεια. Το σενάριο είναι αστείο, έξυπνο κι έχει κάτι να πει για την πατρότητα και τις σχέσεις. Όλα αυτά, όμως, μέχρι περίπου τη μέση…

Από τη μέση περίπου, η ταινία χάνει κυριολεκτικά τη μπάλα. Συνεχίζουν να υπάρχουν κάποιες έντιμες απεικονίσεις της ζωής και της φιλίας και η Westfeldt φαίνεται ότι ξέρει τι θέλει να πει, απλά δεν καταφέρνει να μας το μεταφέρει. Η ταινία αναλώνεται σε σκηνές που περιλαμβάνουν πολύ θόρυβο, διάσπαρτες καταστάσεις και ξεφτισμένα νεύρα, προσπαθώντας να μας υποδείξει ότι το να κανείς οικογένεια είναι δύσκολο, ότι ο γάμος θέλει πολύ δουλειά για να πετύχει κι άλλα τέτοια. Κάτι που με ενόχλησε ιδιαίτερα γιατί ήλπιζα ότι η ταινία θα εξελισσόταν διαφορετικά και θα είχε κάτι πιο ενδιαφέρον να πει. Τίποτα, όμως, δεν με προετοίμαζε για τα βασανιστικά τελευταία 20 λεπτά της, οπού το έργο καταστρέφεται απόλυτα και πλήρως. Όλα τα κλισέ εμφανίζονται το ένα μετά το άλλο ασταμάτητα. Έχουμε την κλασική εναλλαγή του χαρακτήρα που από το πουθενά αντιλαμβάνεται κάτι που μέχρι και πριν λίγο αρνιόταν πεισματικά, έχουμε τον παράγοντα του δίχρονου παιδιού που πιέζει τις καταστάσεις, έχουμε το άλμπουμ με τις φωτογραφίες που απεικονίζουν μια αγαπημένη οικογένεια και πολλά άλλα που οδηγούν στην πιο άσχημη, ενοχλητική κι απελπισμένη τελευταία γραμμή διαλόγου που έχω ακούσει ποτέ σε ταινία.

Το «Κολλητοί με Παιδί» ξεκινάει σαν μια θαυμάσια, διασκεδαστική και πραγματικά έξυπνη ταινία για δύο στενούς φίλους που κάνουν κάτι το αντισυμβατικό, αποφασίζοντας να κάνουν ένα μωρό μαζί σαν φίλοι. Δυστυχώς, αυτό που ξεκινάει σαν μια πρωτότυπη κωμωδία, σύντομα εισέρχεται στην τραγική άβυσσο των ρομαντικών ταινιών με ότι κι αν αυτό συνεπάγεται…

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

12 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *