Η Φράνσις είναι μια 27χρονη χορεύτρια που ζει μαζί με την κολλητή της, Σόφι. Δεν δείχνει να έχει ελπίδες να πιάσει κάποια σοβαρή δουλειά, και η Σόφι δείχνει να είναι η μόνη που την καταλαβαίνει. Όταν η Σόφι αποφασίζει να μετακομίσει σε μια ονειρική για αυτήν τοποθεσία, η Φράνσις μένει έκθετη να δει πώς θέλει να ζήσει πλέον τη ζωή της, όντας ανίκανη να στηρίξει το νοίκι, αλλά και να αναλάβει σοβαρές ευθύνες.
Σκηνοθεσία:
Noah Baumbach
Κύριοι Ρόλοι:
Greta Gerwig … Frances Halladay
Mickey Sumner … Sophie Levee
Adam Driver … Lev Shapiro
Michael Zegen … Benji
Patrick Heusinger … Reade ‘Patch’ Krause
Charlotte d’Amboise … Colleen
Michael Esper … Dan
Grace Gummer … Rachel
Josh Hamilton … Andy
Juliet Rylance … Janelle
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Noah Baumbach, Greta Gerwig
Παραγωγή: Noah Baumbach, Scott Rudin, Rodrigo Teixeira, Lila Yacoub
Φωτογραφία: Sam Levy
Μοντάζ: Jennifer Lame
Σκηνικά: Sam Lisenco
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Frances Ha
- Ελληνικός Τίτλος: Frances Ha
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα πρώτου γυναικείου ρόλου (Greta Gerwig) σε κωμωδία/μιούζικαλ.
Παραλειπόμενα
- Η ταινία ανακοινώθηκε στις 12 Μαρτίου του 2012, αλλά η εμπλοκή σε αυτήν του Noah Baumbach αποκαλύφθηκε μόλις το Καλοκαίρι, όταν μπήκε σε λίστα για φεστιβάλ.
- Οι γονείς της Greta Gerwig στην ταινία ερμηνεύονται από τους πραγματικούς της γονείς.
- Η Greta Gerwig δεν λείπει από ούτε μία σκηνή επί του φιλμ.
- Ενώ το μπάτζετ των 3ών εκατομμυρίων δολαρίων επέτρεπε την πρόσβαση σε κινηματογραφικές κάμερες και φακούς, ο δημιουργός προτίμησε την Canon EOS 5D Mark II, μια HD κάμερα του εμπορίου. Η ταινία γυρίστηκε με φακούς 50mm prime, με μικρή χρήση 35mm και 85mm. Μειονέκτημα σε αυτά ήταν ότι δεν μπορούσε εύκολα η κάμερα να εστιάσει, αλλά πλεονέκτημα η γρήγορη μεταφορά της ανά τοποθεσία. Ως εκ τούτου, γυρίσματα έγιναν σε Νέα Υόρκη, Καλιφόρνια και Παρίσι.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Το Modern Love του David Bowie ντύνει ηχητικά μια σκηνή που είναι ριμέικ αντίστοιχης στο Η Δική μας Νύχτα του Leos Carax.
- Έντονη η παρουσία της Νουβέλ Βαγκ στην ταινία, με ήχους από Georges Delerue, Jean Constantin και Antoine Duhamel.
- Οι Britta Phillips και Dean Wareham κρατούν μικρούς ρόλους και συμμετέχουν στο σάουντρακ.
Κριτικός: Γιώργος Δαβίτος
Έκδοση Κειμένου: 20/9/2013
Έρχεται μια στιγμή στη ζωή όλων μας, γύρω στα 25 περίπου, όπου θα πρέπει να αποφασίσεις τι θέλεις από τη ζωή. Για πολλούς αυτή η στιγμή έρχεται μάλλον απροσδόκητα. Μια μέρα παρατηρείς ότι όλοι οι άλλοι γύρω σου χρησιμοποιούν λέξεις όπως «καριέρα» και «γάμος». Επιπλέον, όλα τα πράγματα που εσείς και οι φίλοι σας συνηθίζατε να κοροϊδεύετε, μετατρέπονται ξαφνικά σε εκείνα που εποφθαλμιάς να αποκτήσεις. Σε αυτήν ακριβώς την κατάσταση βρίσκεται και η Frances, ο κύριος χαρακτήρας στη νέα ταινία του Noah Baumbach.
Διαποτισμένο με μπόλικες δόσεις χιούμορ, το σενάριο του Baumbach (συνυπογραμμένο από την πρωταγωνίστρια Greta Gerwig) εξερεύνα τα μαύρα κι άσπρα ζητήματα γύρω από τη φιλία, τα όνειρα και το μέλλον. Γυρισμένο σε έναν ασπρόμαυρο καμβά, αυτό το εκθαμβωτικό, μεθυστικό και συναισθηματικό πορτρέτο μιας χαρούμενης νεαρή γυναίκας που ψάχνει για την επόμενη ένδειξη που θα την κάνει να βρει την ταυτότητά της, είναι σαν μια ανάσα φρέσκου αέρα. Αν και σαφέστατα επηρεασμένος από μεγάλους σκηνοθέτες (ο γρήγορος και σαρκαστικός διάλογος θυμίζει Woody Allen, ενώ ο ζωντανός ρυθμός φέρνει στο νου το γαλλικό Νέο Κύμα), ο Baumbach καταφέρνει και φτιάχνει μια ταινία με μια μοναδική άποψη. Μια ταινία στην οποία πολλά δεν μπορούν να συμβούν, αλλά την ίδια στιγμή, πολλά συμβαίνουν. Όλα εξαρτώνται από τη δική σας οπτική γωνιά.
Για μένα, οι διάλογοι είναι το κορυφαίο σημείο της ταινίας. Εδώ μιλάμε για έναν γρήγορο, ευφυή διάλογο, σαρκαστικά αστείο κι αξιομνημόνευτο. Αλλά δεν είναι μόνο οι λέξεις, είναι ο τρόπος, η αδεξιότητα και η ειλικρίνεια με τις οποίες έχουν ειπωθεί, που τις καθιστούν ελκυστικές, μετατρέποντας το Frances Ha σε μια τρυφερή και ξεκαρδιστική ταινία ενηλικίωσης.
Βαθμολογία:
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 16/4/2014
Μια από επιτυχίες του αμερικανικού ανεξάρτητου κινηματογράφου που ξεχώρισαν μέσα στο 2012 και σίγουρα μία που δεν απευθύνεται μονάχα στο ειδικό σινεφίλ κοινό, παρά την άμεση συγγένεια της με τη γαλλική Νουβέλ Βαγκ. Παρά το ασπρόμαυρο της φωτογραφίας, έχουμε μια πολύχρωμη διάθεση με ζωντανούς διαλόγους αλά Γούντι Άλεν, και ευφυή σαρκασμό επί σημαντικών θεμάτων που μας βαραίνουν. Τα εύσημα φυσικά ανήκουν στον χαλαρωμένο ποιοτικά τα τελευταία χρόνια Νόα Μπόμπατς, αλλά είναι η πρωταγωνίστρια Γκρέτα Γκέργουϊκ που τραβάει τα φώτα πάνω της, μια και η ταινία την ακολουθεί κατά πόδας. Χωρίς να θεωρείται έκπληξη, ήταν υποψήφια για Χρυσή Σφαίρα ερμηνείας, αν και η ταινία έμεινε γενικά μακριά από τα μεγάλα βραβεία, μάλλον αδίκως.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
