Drive Angry
- Drive Angry
- 2011
- ΗΠΑ
- Αγγλικά
- Δράσης, Θρίλερ, Μεταφυσικό Θρίλερ, Ταινία Δρόμου, Φαντασίας
- 03 Μαρτίου 2011
Ο Μίλτον, ένας σκληροτράχηλος άνδρας, αποφασίζει να κυνηγήσει τους σατανιστές που σκότωσαν την κόρη του. Έχει στη διάθεσή του τρεις μέρες προτού εκείνοι θυσιάσουν τη μικρή εγγονή του όταν το φεγγάρι γίνει πανσέληνος. Προκειμένου να πετύχει τον σκοπό του, πρέπει να ξεπεράσει όλα τα ανθρώπινα όρια. Στο πλευρό του βρίσκεται η Πάιπερ, μια νεαρή σέξι σερβιτόρα, η οποία με το γρήγορο αυτοκίνητο του πρώην της βοηθάει τον Μίλτον να καταδιώξει τον Τζόνα Κινγκ και τη θανάσιμη ομάδα του. Στο κατόπι τους όμως είναι και η αστυνομία, καθώς κι ένας μυστηριώδης δολοφόνος, που κυνηγάει ανελέητα τον Μίλτον στους δρόμους του αμερικανικού Νότου.
Σκηνοθεσία:
Patrick Lussier
Κύριοι Ρόλοι:
Nicolas Cage … John Milton
Amber Heard … Piper
William Fichtner … ‘Accountant’
Billy Burke … Jonah King
David Morse … Webster
Katy Mixon … Norma Jean
Pruitt Taylor Vince … Roy
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Todd Farmer, Patrick Lussier
Παραγωγή: Rene Besson, Michael De Luca, Adam Fields
Μουσική: Michael Wandmacher
Φωτογραφία: Brian Pearson
Μοντάζ: Devin C. Lussier, Patrick Lussier
Σκηνικά: Nathan Amondson
Κοστούμια: Mary E. McLeod
Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.- Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
Αυθεντικός Τίτλος: Drive Angry
Ελληνικός Τίτλος: Drive Angry
Εναλλακτικός Τίτλος: Drive Angry 3D [προώθησης]
Παραλειπόμενα
- Ένας λόγος που επέλεξε ο Cage να παίξει, ήταν ότι ήθελε να συμμετέχει σε μια 3D ταινία. Πριν εκφράσει το ενδιαφέρον του, το σενάριο μιλούσε για 70χρονο πρωταγωνιστή.
- Μεγάλη αποτυχία στο box-office, όπου ενώ κόστισε 50 εκατομμύρια δολάρια, έβγαλε 28,9.
- Η ταινία είναι τρισδιάστατη.
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 28/2/2011
Ο καυτός συνδυασμός Nicholas Cage & δράση συνήθως μηδενίζεται στα χέρια μου. Εδώ κάνουμε και τον σταυρό μας που έχουμε κάτι να πατήσουμε και να δώσουμε μια ευκαιρία στο έργο: άφθονη δράση και κυρίως, παλαβή. Πρόκειται για εκμοντερνισμό των grindhouse (b-movies, αν προτιμάτε) των 1970, με την προσθήκη εκκωφαντικών ειδικών εφέ και μια δόση από φαντασία. Η ταινία θα περνούσε μια χαρά υπό την διεύθυνση του Tarantino ή του Rodriguez (που βλέπουν με πιο παραδοσιακή ματιά το είδος), αλλά πέσαμε σε αυτά του μοντέρ Lussier, με αποτέλεσμα να υπάρχουν στοιχεία στην ταινία που όχι απλά μηδενίζονται, αλλά ξεπέφτουν και σε «θερμοκρασίες» κάτω του μηδενός.
Χαβαλές. Συγκρατήστε αυτή τη λέξη κι αν αφορά τον τρόπο που επιλέγετε ψυχαγωγικό μέσο, δεν χρειάζεται να διαβάσετε τίποτα περισσότερο από τη συγκεκριμένη κριτική. Γιατί παρακάτω… έχουμε ένα σενάριο που δεν πρέπει να κατάλαβε ούτε ο συγγραφέας του γιατί το έγραψε, ηλίθιους χαρακτήρες, ατάκες από z-movies κι έναν Nicholas Cage χειρότερο κι από το Ghost Rider. Πάλι καλά που η Amber Head γεμίζει την οθόνη, έστω κι όχι με την ερμηνεία της. Προσθέστε και το συν του τρισδιάστατου, για όσους λέει κάτι αυτό, κι ακόμα κι αν στο μέλλον δείτε χιλιάδες παρόμοια φιλμ, θα λέτε πως αυτό ήταν από τους πρωτεργάτες του μετα-grindhouse. Δεν είναι και λίγο αυτό…
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
