
1996. Η Ντέμπορα Ε. Λίπσταντ κατεβαίνει σε δικαστική μάχη υπέρ της ιστορικής αλήθειας, με αντίπαλο τον Ντέιβιντ Ίρβινγκ, ο οποίος την κατηγορεί για λιβέλους, όταν αυτός αμφισβητεί την ύπαρξη του Ολοκαυτώματος. Στο βρετανικό δικανικό σύστημα, το βάρος της απόδειξης πέφτει πάνω στον κατηγορούμενο, έτσι ήταν στο χέρι της Λίπσταντ και της νομικής της ομάδας να αποδείξει οριστικά ότι το ολοκαύτωμα συνέβη.
Σκηνοθεσία:
Mick Jackson
Κύριοι Ρόλοι:
Rachel Weisz … Deborah Lipstadt
Tom Wilkinson … Richard Rampton
Timothy Spall … David Irving
Andrew Scott … Anthony Julius
Jack Lowden … James Libson
Caren Pistorius … Laura Tyler
Alex Jennings … Σερ Charles Gray
Mark Gatiss … καθηγητής Robert Jan Van Pelt
Nikki Amuka-Bird … Libby Holbrook
Harriet Walter … Vera Reich
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: David Hare
Παραγωγή: Gary Foster, Russ Krasnoff
Μουσική: Howard Shore
Φωτογραφία: Χάρης Ζαμπαρλούκος
Μοντάζ: Justine Wright
Σκηνικά: Andrew McAlpine
Κοστούμια: Odile Dicks-Mireaux
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Denial
- Ελληνικός Τίτλος: Άρνηση
Σεναριακή Πηγή
- Βιβλίο: History on Trial: My Day in Court with a Holocaust Denier της Deborah Lipstadt.
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για βραβείο Bafta καλύτερης βρετανικής ταινίας.
Παραλειπόμενα
- Αρχικά είχε ανακοινωθεί η Hilary Swank για τον πρώτο ρόλο.
- Όλοι οι διάλογοι εντός δικαστηρίου είναι παρμένοι από τα πρακτικά της αληθινής δίκης.
- Πρώτη κινηματογραφική σκηνοθεσία για τον Mick Jackson μετά από 14 χρόνια.
- Η αληθινή Deborah Lipstadt περιγέλασε την κομψότητα της Rachel Weisz στη ταινία. Παρόλα αυτά, τα φουλάρια που φοράει η ηθοποιός ήταν δανεισμένα από την ίδια.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 23/7/2017
Δεν νομίζω ότι εξαρχής η επιλογή του Μικ Τζάκσον του «The Bodyguard» ήταν η ιδανική για μια ταινία τέτοιου περιεχομένου. Και δυστυχώς, αυτή η υπόθεση γίνεται επιβεβαίωση όσο η ταινία κυλάει, και δεν έχουμε ποτέ τις εντάσεις που επιβάλλονται από το θέμα, αλλά κι από έναν θεατή που θέλει να αφυπνιστεί… δίχως να κινδυνεύει να τον πάρει ο ύπνος. Η αλήθεια όμως είναι ότι το έργο βλέπει από σωστή ιστορική σκοπιά αυτό το αμφιλεγόμενο ζήτημα, και όταν μάλιστα το κοιτάει καθαρά αναλύοντας παλιά γεγονότα, προκαλεί ένα ενδιαφέρον. Προσθέστε και τις πολύ καλές εμφανίσεις ηθοποιών σαν τη Ρέιτσελ Βάιζ, τον Τομ Γουίλκινσον και τον Τίμοθι Σπαλ, και τα βασικά για ένα κλασικού τύπου δικαστικό δράμα τα έχουμε. Αλλά πέρα από το δικαστικό, το παρασκήνιο της δίκης ρίχνει το γενικό αποτέλεσμα, με μοναδικό συμπέρασμα πως έπρεπε να έχουμε άλλον σκηνοθέτη, με τελείως διαφορετικό πρίσμα οπτικής.
Βαθμολογία: