Ο Ντάνιελ, ένας γερμανός έφηβος, στέλνεται στην Ελλάδα, σε μια κοινότητα αγωγής ανηλίκων, για να εκτίσει την ποινή του. Εκεί, σ’ ένα εγκαταλελειμμένο χωριό του Έβρου, κοντά στα σύνορα με την Τουρκία, βιώνει πρωτόγνωρα συναισθήματα και καλείται να δώσει λύση σε δύσκολα διλήμματα. Η τελική του απόφαση θα ξαφνιάσει τους πάντες.

Σκηνοθεσία:

Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος

Κύριοι Ρόλοι:

Νικόλας Κίσκερ … Ντάνιελ

Αλέξανδρος Λιακόπουλος Μπούχολτς … Μαξ

Φιλοπατίρ Αντέλ Μογράς … Νιντάλ

Βασίλης Κουκαλάνι … Σταύρος

Μαρλένε Καμίνσκι … Σάρα

Κωστής Καλλιβρετάκης … Κώστας

Κωστής Σειραδάκης … Άακιλ

Βανέσα Χριστουδούλου … Κλαούντια

Adrian Frieling … διευθυντής

Χρήστος Γλύκος … διακινητής

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος, Γλυκερία Πατραμάνη, Παναγιώτης Χριστόπουλος, Γιάννης Τσίρος

Παραγωγή: Γιώργος Κυριάκος, Κώστας Λαμπρόπουλος

Μουσική: Βαγγέλης Φάμπας

Φωτογραφία: Γιάννης Φώτου

Μοντάζ: Χρήστος Γιαννακόπουλος

Σκηνικά: Ελένη Νταγάκη

Κοστούμια: Ελένη Νταγάκη

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Daniel ’16
  • Διεθνής Τίτλος: Daniel ’16
  • Εναλλακτικός Τίτλος: Ντάνιελ ’16

Κύριες Διακρίσεις

  • Βραβείο κοινού στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Παραλειπόμενα

  • Επιστροφή στη μυθοπλασία για τον Δημήτρη Κουτσιαμπασάκο μετά το 2006, κι ενώ είχε επικεντρωθεί σε μια σειρά από πετυχημένα ντοκιμαντέρ.
  • Ο δημιουργός εμπνεύστηκε το στόρι μέσα από ένα άρθρο από την εφημερίδα Ελευθεροτυπία.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Ο Στέφανος Φίλιππος Διαμαντόπουλος είναι ο ερμηνευτής στα I Should Stand My Ground, και Which Way to Go. Η Σοφία Παπάζογλου ακούγεται στο Για Πού το Έβαλες Ψυχή μου.

Κριτικός: Σοφία Γουργουλιάνη

Έκδοση Κειμένου: 9/12/2021

Ο Ντάνιελ είναι ένας γερμανός έφηβος, ο οποίος μετά την επίδειξη παραβατικής συμπεριφοράς στη Γερμανία, βρίσκεται στον Έβρο σε μια ελληνική κοινότητα αγωγής ανηλίκων. Εκεί, μέσα από μια σειρά στιγμών και συναντήσεων, θα βρεθεί αντιμέτωπος με διλήμματα πέρα για πέρα ανθρώπινα. Και θα κληθεί να βρει τελικά το κουράγιο να αναμετρηθεί με την ίδια του την ανθρωπιά και με το ίδιο του το προσωπικό μέλλον.

Ο Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος δημιουργεί μια ταινία που ουρλιάζει ευαισθησία και που προδίδει έναν δημιουργό με στιβαρό ιδεολογικό πρόσημο. Μια ταινία που καταφέρνει να αγγίξει χορδές και καρδιές επενδύοντας στον αβίαστο σκηνοθετικό κοινωνικό ρεαλισμό. Η σκηνοθετική του λοιπόν οπτική μοιάζει να τον βγάζει ασπροπρόσωπο στην αφήγηση μιας ιστορίας λιτής και ουσιαστικής. Και να αφήνει ηχηρές σκηνοθετικές υποσχέσεις για το μέλλον.

Το σενάριο κυλάει χωρίς άνευρες στιγμές πλήξης. Δεν καταφέρνει όμως να αποφύγει πλήρως τον σκόπελο του διδακτισμού που κρύβει ο κοινωνικός ρεαλισμός. Γίνεται λοιπόν ανά σημεία κλισέ, κραυγάζοντας υπέρ του δέοντος τις ανεξίτηλες κοινωνικές του διαστάσεις.

Συμπερασματικά, πρόκειται για μια δουλειά που αντιμετωπίζει την ίδια την έβδομη τέχνη με απόλυτη σοβαρότητα, και που -αν μη τι άλλο- ανοίγει τις πάσης φύσεως κινηματογραφικές μας ορέξεις μπροστά σε έναν ταλαντούχο δημιουργό, που ως σήμερα γνωρίζαμε κυρίως μέσω των ταινιών τεκμηρίωσης του.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

6 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *