Η Τάσι είναι μια δυναμική, πρώην κορυφαία τενίστρια και νυν προπονήτρια που δεν απολογείται για τις μεθόδους της εντός και εκτός γηπέδου. Είναι παντρεμένη με έναν πρωταθλητή, ο οποίος δέχεται απανωτές ήττες. Η στρατηγική της για την ανάκαμψη του συζύγου της παίρνει αναπάντεχη στροφή όταν εκείνος έρχεται αντιμέτωπος με τον ξοφλημένο Πάτρικ -τον πρώην καλύτερο του φίλο και παλιό σύντροφο της Τάσι. Καθώς το παρόν και το παρελθόν τους έρχονται σε σύγκρουση και η ένταση κλιμακώνεται, η Τάσι πρέπει να αναρωτηθεί ποιο είναι το τίμημα της νίκης.
Σκηνοθεσία:
Luca Guadagnino
Κύριοι Ρόλοι:
Zendaya … Tashi Donaldson
Josh O’Connor … Patrick Zweig
Mike Faist … Art Donaldson
Jake Jensen … Finn Larsen
A.J. Lister … Lily Donaldson
Hailey Gates … Helen
Nada Despotovich … η μητέρα της Tashi
Naheem Garcia … ο πατέρας της Tashi
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Justin Kuritzkes
Παραγωγή: Luca Guadagnino, Rachel O’Connor, Amy Pascal, Zendaya
Μουσική: Trent Reznor, Atticus Ross
Φωτογραφία: Sayombhu Mukdeeprom
Μοντάζ: Marco Costa
Σκηνικά: Merissa Lombardo
Κοστούμια: J.W. Anderson
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Challengers
- Ελληνικός Τίτλος: Οι Αντίπαλοι
Κύριες Διακρίσεις
- Χρυσή Σφαίρα μουσικής. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία (κωμωδία/μιούζικαλ), πρώτο γυναικείο ρόλο (Zendaya) σε κωμωδία/μιούζικαλ, και τραγούδι (Compress/Repress).
Παραλειπόμενα
- Πρώτη ταινία για τον Luca Guadagnino στην οποία η Ιταλία δεν βρίσκεται καν στους συμπαραγωγούς, αλλά και πρώτη του με κωμική υφή.
- Πρωτόλειο κινηματογραφικό σενάριο για τον Justin Kuritzkes, γνωστός για το συγγραφικό του έργο αλλά και τις δραστηριότητες του στο YouTube.
- Για τον ρόλο του Πάτρικ υποψήφιοι ήταν και οι Austin Abrams, Jacob Elordi και Dominic Fike.
- Η Zendaya βρέθηκε να προπονείται επί 3 μήνες στο τένις, υπό τις οδηγίες του επαγγελματία παίκτη και νυν προπονητή Brad Gilbert.
- Ο Guadagnino χρειάστηκε να βρεθεί στα γυρίσματα του Dune: Μέρος Δεύτερο, ώστε να ολοκληρώσει η Zendaya τη διαδικασία του ADR.
- Η απεργία ηθοποιών και σεναριογράφων δεν στέρησε από την ταινία μόνο την έξοδο της εντός του Φθινοπώρου του 2023, αλλά και τη συμμετοχή της στο φεστιβάλ Βενετίας ως φιλμ έναρξης της διοργάνωσης.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Η ταινία κλείνει με το αυθεντικό Compress/Repress, σε ερμηνεία των Trent Reznor και Atticus Ross. Ο σκηνοθέτης συμμετέχει στη σύνθεση και η Mariqueen Reznor στα φωνητικά.
Κριτικός: Ορέστης Μαλτέζος
Έκδοση Κειμένου: 24/4/2024
Στη νέα ταινία του Λούκα Γκουαντανίνο, παρακολουθούμε ένα ερωτικό τρίγωνο μεταξύ της Τάσι (Ζεντάγια), του Αρτ (Μάικ Φάιστ) και του Πάτρικ (Τζος Ο’Κόνορ). Ταυτόχρονα, παρακολουθούμε την ίσης σημασίας πορεία τους στον χώρο του επαγγελματικού τένις. Όταν η ταινία ξεκινάει, βρισκόμαστε στο 2019. Η Τάσι είναι η προπονήτρια και σύζυγος του Αρτ, ο οποίος βρίσκεται αντιμέτωπος με τον Πάτρικ σε έναν τελικό τένις. Πώς όμως έχουμε φτάσει εκεί; Η ταινία μάς αφηγείται το χρονικό αυτού του ερωτικού τριγώνου κάνοντας διαρκή ταξίδια στον χρόνο, που μπορεί να μας πηγαίνουν δύο εβδομάδες πίσω ή και έντεκα χρόνια πίσω. Η αφήγηση όμως δεν αφορά μόνο τον ανταγωνισμό αυτών των δύο αντρών για την Τάσι αλλά και την εμμονική τους φιλοδοξία να κερδίσουν μέσα στο τερέν. Ο Γκουαντανίνο, όπως συνηθίζει, σκηνοθετεί με υψηλό στιλ και αυτοπεποίθηση, αλλά είναι κάτι που δεν του βγαίνει πάντα σε καλό, γιατί όσο ευφάνταστη και ανεπτυγμένη είναι η ιστορία που αφηγείται, πολλές φορές ξεχνάει να αποδείξει ότι αξίζει την προσοχή του θεατή παρά τις εντυπωσιακές σκηνοθετικές του τεχνικές.
Η ταινία έχει πολλές αρετές βεβαίως. Καταρχάς έχουμε ένα καστ τριών πρωταγωνιστών με εξαιρετική χημεία μεταξύ τους, με τον καθένα τους να εσωκλείει και μια διαφορετική ποιότητα την οποία υπηρετεί στο μέγιστο. Παρακολουθούμε την πορεία της φιλίας των δύο αντρών και πώς αυτή μεταλλάχθηκε όταν εμφανίστηκε στη ζωής τους η Τάσι. Ένα πολύ δυνατό χαρτί είναι η Ζεντάγια, η οποία φέτος και με το δεύτερο μέρος του Dune δείχνει ότι ωριμάζει πάρα πολύ ερμηνευτικά. Ο χαρακτήρας της εδώ είναι λιγότερο έντονος από αυτούς του Φάιστ και του Ο’Κόνορ, αλλά αποδεικνύεται ο πιο ουσιαστικός. Και οι τρεις πραγματοποιούν ένα τεράστιο ταξίδι μέσα στην ταινία αλλά η Τάσι της Ζεντάγια είναι αυτή που στην πραγματικότητα έχει τον πλήρη έλεγχο. Υπάρχει μια πολύ σημαντική σεκάνς μέσα στην ταινία όπου ο Αρτ και ο Πάτρικ καλούν την Τάσι στο δωμάτιο του ξενοδοχείου τους με σεξουαλικές προθέσεις, και αυτή μέσα από έναν πολύ διακριτικό και υποδόριο χειρισμό τούς εξουσιάζει απόλυτα. Είναι ένα στοιχείο χαρακτήρα που ορίζει ολόκληρη την ιστορία και αν τη δείτε από τη σκοπιά της Τάσι, πολλά πράγματα βγάζουν μεγαλύτερο νόημα, παρότι ο Γκουαντανίνο παίζει με τις συμπάθειες που ο θεατής θα έχει για κάποιον χαρακτήρα σε διαφορές φάσεις της ταινίας.
Ακόμα και αν κάποιος δεν βρίσκει ιδιαίτερο ενδιαφέρον στο ερωτικό παιχνίδι, το να παρακολουθείς τις δράσεις και τις αντιδράσεις μεταξύ αυτών των χαρακτήρων είναι διασκεδαστικό από μόνο του. Είναι μια ταινία με πολύ καλογραμμένες κωμικές διαστάσεις και εξίσου ενδιαφέρον βρίσκω ότι, παρά την έντονη ερωτική ατμόσφαιρα, δεν υπάρχει καθόλου αυτό που στην Αμερική ονομάζουν “steamy”. Η ταινία έχει πάρα πολλές ερωτικές σκηνές, αλλά καμία δεν είναι κινηματογραφημένη με τον τρόπο που όρισε το είδος ο Αντριαν Λάιν στα 90s. Όλες μοιάζουν ρεαλιστικές με στυγνό τρόπο, ο Γκουαντανίνο τις σκηνοθετεί όπως θα έκανε σε οποιαδήποτε άλλη σκηνή διαλόγου γιατί αυτό που τον ενδιαφέρει είναι να ανατρέψει την κατοχή της εξουσίας. Σεναριακά υπάρχει μεγάλη θεματική σύμπνοια σε όσα εκτυλίσσονται, και είναι εντυπωσιακό πώς ο Γκουαντανίνο με μια φαινομενική ευκολία που αποκρύπτει τη δυσκολία του εγχειρήματος, ισορροπεί την παρουσίαση της εξέλιξης αυτών των χαρακτήρων. Ταυτόχρονα όμως η αυτοπεποίθηση με την οποία θεωρεί ότι η ταινία του έχει de facto ενδιαφέρον είναι μια μεγάλη αδυναμία. Αν δεν σε παρασύρει από την αρχή, δεν θα το κάνει ποτέ.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
