
Μαύρος Θάνατος
- Black Death
- 2010
- Γερμανία, Μ. Βρετανία
- Αγγλικά, Λατινικά
- Δράσης, Εποχής, Μυστηρίου, Περιπέτεια, Τρόμου
Στην Αγγλία του Μεσαίωνα που βρίσκεται στο έλεος της πανώλης, ο Όσμουντ, ένας νεαρός μοναχός, έχει αναλάβει να καθοδηγήσει τον γενναίο ιππότη Ούλρικ και την ομάδα του σε ένα απομονωμένο χωριό, του οποίου οι κάτοικοι δείχνουν να είναι ανεπηρέαστοι από τις θανάσιμες απειλές. Η αποστολή τους είναι να κυνηγήσουν έναν νεκρομάντη, κάποιον που έχει τη δύναμη να φέρνει τους νεκρούς ξανά στη ζωή. Η διαδρομή τους θα είναι μακριά και επώδυνη, καθώς θα έρθουν αντιμέτωποι με αδίστακτους εγκληματίες, αμέτρητους κινδύνους και πάνω από όλα με την ίδια τους τη μοίρα. Η είσοδος τους στο χωριό θα ανοίξει την πύλη στον απόλυτο τρόμο.
Σκηνοθεσία:
Christopher Smith
Κύριοι Ρόλοι:
Eddie Redmayne … Osmund
Sean Bean … Ulrich
Carice van Houten … Langiva
John Lynch … Wolfstan
Tim McInnerny … Hob
Kimberley Nixon … Averill
Andy Nyman … Dalywag
David Warner … ο ηγούμενος
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Dario Poloni, Christopher Smith
Παραγωγή: Robert Bernstein, Jens Meurer, Douglas Rae, Phil Robertson
Μουσική: Christian Henson
Φωτογραφία: Sebastian Edschmid
Μοντάζ: Stuart Gazzard
Σκηνικά: John Frankish
Κοστούμια: Petra Wellenstein
Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Home Cinema.
- Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Θετική.
Τίτλοι
Αυθεντικός Τίτλος: Black Death
Ελληνικός Τίτλος: Μαύρος Θάνατος
Παραλειπόμενα
- Παρότι δεν αναφέρεται στους τίτλους, η συμβολή του Christopher Smith στη δεύτερη ανάγνωση του σεναρίου ήταν πλέον καθοριστική. Δικό του ήταν και το φινάλε.
- Γυρίστηκε με χρονολογική σειρά.
- Η ταινία δεν μπορούσε να χρηματοδοτηθεί στη Βρετανία, καταλήγοντας να αναζητεί και να βρίσκει τα απαραίτητα κεφάλαια στη Γερμανία.
- Ξεκίνησε με προοπτική να το σκηνοθετήσει ο Geoffrey Sax, με πιθανούς πρωταγωνιστές τους Rupert Friend, Lena Headey και Famke Janssen.
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος
Έκδοση Κειμένου: 30/3/2015
Όχι, δεν είναι μία ακόμη ρουτινιέρικη ταινία τρόμου, χωρίς όμως να καταφέρνει να είναι και κάτι σπουδαίο, αν και θα μπορούσε. Διαθέτει μια μυθολογική αχλή αλά «Άρχοντας των Δαχτυλιδιών», ενώ, κυρίως, περιέχει προβληματισμούς πάνω στην κόντρα του χριστιανισμού με τον αρχαίο παγανισμό, με έναν τρόπο που σου φέρνει στο νου το «Καταραμένο Σκιάχτρο». Οι παγανιστές δεν είναι οι παρανοϊκοί «κακοί», αλλά στέκονται απέναντι στους χριστιανούς σκοταδιστές (που χωρίς καμία λογική, βλέπουν μπροστά τους όλο μάγισσες που θέλουν να κάψουν) με μια περιφρόνηση και περηφάνια που δεν συνηθίζουμε να βλέπουμε. Φυσικά και οι δυο ομάδες είναι αλύπητες στην εξόντωση του εχθρού. Ο σκηνοθέτης Κρίστοφερ Σμιθ κι ο σεναριογράφος Ντάριο Πολόνι στήνουν μια κατάσταση ενδιαφέρουσα, αλλά στη συνέχεια εγκαταλείπονται στην πλοκή, χωρίς περαιτέρω εμβάθυνση και κοινωνικές αναγωγές. Καλές ερμηνείες (Έντι Ρεντμέιν, Σον Μπιν, Καρίς Βαν Χούτεν) και ωραία φωτογραφία (Σεμπάστιαν Έντσμιντ).
Βαθμολογία: