Η Τζέσι κι ο Μαρκ προσπαθούν να συνέλθουν από τον θάνατο του μικρού τους γιου, Σον, έτσι αποφασίζουν να υιοθετήσουν τον 8χρονο Κόντι. Ο μικρός δείχνει αληθινά αξιαγάπητος και ευφυής, με μόνο ελάττωμα το ότι φοβάται να κοιμηθεί. Σύντομα, το ζευγάρι θα ανακαλύψει και την αιτία: τα όνειρα του Κόντι αντανακλούν στην πραγματικότητα την ώρα που κοιμάται. Μέσα στη θλίψη της, η Τζέσι αποφασίζει να χρησιμοποιήσει τις υπερφυσικές ικανότητες του παιδιού, ώστε να έρθει σε επαφή με τον νεκρό της γιο. Αλλά με τρόμο θα μάθει ότι και οι εφιάλτες του Κόντι έχουν την ίδια δυνατότητα ζωντανέματος, και τώρα το ζευγάρι πρέπει να λύσει το μυστήριο πριν είναι αργά.

Σκηνοθεσία:

Mike Flanagan

Κύριοι Ρόλοι:

Kate Bosworth … Jessie Hobson

Thomas Jane … Mark Hobson

Jacob Tremblay … Cody Morgan

Annabeth Gish … Natalie Friedman

Topher Bousquet … ‘Canker Man’

Dash Mihok … Whelan Young

Lance E. Nichols … ντετέκτιβ Brown

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Mike Flanagan, Jeff Howard

Παραγωγή: Sam Englebardt, William D. Johnson, Trevor Macy

Μουσική: Danny Elfman, The Newton Brothers

Φωτογραφία: Michael Fimognari

Μοντάζ: Mike Flanagan

Σκηνικά: Patricio M. Farrell

Κοστούμια: Lynn Falconer

 

  • Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
  • Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Before I Wake

Ελληνικός Τίτλος: Somnia

Εναλλακτικός Τίτλος: Somnia

Παραλειπόμενα

  • Η ταινία αρχικά είχε ανακοινωθεί ως Somnia, αλλά άλλαξε τίτλο μετά από παρέμβαση του σκηνοθέτη.
  • Παρότι είχε πάρει ημερομηνία εξόδου, η εταιρία παραγωγής του, η Relativity Media, πτώχευσε και η μοίρα του έργου ήταν άγνωστη. Άμεσα σχεδόν όμως πήρε τα δικαιώματα διανομής το Netflix.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

Κριτικός: Νίκος Ρέντζος

Έκδοση Κειμένου: 3/4/2016

Μετά την προβολή της νέας ταινίας του Μάικ Φλάναγκαν, του ανθρώπου που μας έδωσε το συμπαθητικό φιλμ τρόμου Ο Καθρέφτης της Κολάσεως πριν τρία χρόνια, αναθεώρησα τις καλές προθέσεις όσων σε κάθε γιορτή σου εύχονται «να πραγματοποιηθούν τα όνειρά σου».

Και τώρα διαβάστε μια κλισέ φράση: «η ενδιαφέρουσα κεντρική ιδέα του φιλμ δεν οδηγεί σε ένα εξίσου ενδιαφέρον τελικό αποτέλεσμα». Φράση κλειδί για τη σεναριακή ιδέα των Φλάναγκαν και Τζεφ Χάουαρντ. Αρχικά μοιάζουν καλά τα πράγματα, αλλά όσο η ώρα περνάει το ενδιαφέρον μας εξασθενίζει. Μετά το πρώτο εικοσάλεπτο τα πάντα πλέουν σε στάσιμα νερά με ελάχιστες αναταράξεις και αυτές προέρχονται συνήθως από τα γνωστά, αγαπημένα jump-scares. Ενώ θα μπορούσαμε να έχουμε ένα φιλμ που θα επιχειρούσε να εμβαθύνει στον κόσμο των ονείρων και ιδιαίτερα των παιδικών ονειρόκοσμων, η ευκαιρία πάει χαμένη. Ο Φλάναγκαν δημιουργεί καλή ατμόσφαιρα, παίζει με το ψυχολογικό υπόβαθρο του ζευγαριού και ιδιαίτερα της γυναίκας που δε μπορεί να χειριστεί ακόμα την απώλεια του γιου της και βλέπει στον Κόντι μια ευκαιρία να ζει μερικές ακόμα στιγμές μαζί του, αλλά όλα αυτά σταματούν να εξελίσσονται από ένα σημείο και μετά.

Στο ερμηνευτικό κομμάτι δεν τα πάμε άσχημα, με τον Τόμας Τζέιν να είναι όμως φανερά πιο πίσω από τον μικρό Τζέικομπ Τρέμπλεϊ, που μας κέρδισε με την ερμηνεία του στο Δωμάτιο πριν λίγο καιρό, και την πάρα πολύ καλή για αυτή την ταινία Κέιτ Μπόσγουορθ. Η τριαντατριάχρονη Αμερικανίδα δίνει μια πολύ ώριμη ερμηνεία, βγάζοντας στην οθόνη όλα εκείνα τα συναισθήματα που περιμένεις να ταλαιπωρούν μια μάνα που έχει χάσει το ανήλικο παιδί της.

Μακάρι με το Somnia να είχαμε ένα ακόμα συμπαθητικό φιλμ από τον Φλάναγκαν, δυστυχώς όμως δεν έχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Η αργή εξέλιξη, οι αδικαιολόγητες αντιδράσεις του ζευγαριού απέναντι σε όλα αυτά τα μεταφυσικά γεγονότα που συμβαίνουν μέσα στο σπίτι τους δεν καλύπτονται από την έξυπνη και συγκινητική τελική εξήγηση που μας δίνει το σενάριο. Προτιμότερο από τα τυποποιημένα προϊόντα τρόμου των τελευταίων χρόνων, με τους έφηβους που πέφτουν θύματα ψυχοπαθών και τερατόμορφων πλασμάτων, αλλά και πάλι ξεφεύγει πολύ λίγο από τη μετριότητα.

Βαθμολογία:


Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 31/5/2017

Είναι κατάρα των θρίλερ σειράς να καταρρακώνονται από την προβλεψιμότητα τους. Και πώς να μη συμβαίνει αυτό, όταν έχει γίνει συνήθειο στα τρομο-σενάρια να πατάνε πάνω σε δοκιμασμένες συνταγές, που συνήθως βρήκαν στο παρελθόν απήχηση, έστω και μόνο εμπορική. Αρχικά, η ιδέα του παιδιού που «βλέπει» τα όνειρα του να βγαίνουν αληθινά είναι πρωτότυπη, και είναι κρίμα που χάνει στην εκτέλεση. Αλλά κι ως ιδέα μονάχα, μπορεί εύκολα να σε κερδίσει κατά τα πρώτα στάδια, αφήνοντας μια ελπίδα να σε έχει κερδίσει τόσο, που θα της συγχωρέσεις τη ροή των γεγονότων. Αλλά σίγουρα θα μείνεις αμήχανος με το εκτός ταινίας φινάλε, σαν να τα παράτησαν τελείως οι σεναριογράφοι για να κλείσουν τη δουλειά τους στα γρήγορα. Μία ακόμα αποτυχία για τον Μάικ Φλάναγκαν, σκηνοθέτη που εξειδικεύεται στο είδος.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

12 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *